Του Δημήτρη Πανταζόπουλου
Στους ολυμπιακούς της Αθήνας και με αφορμή την υπόθεση Κεντέρη – Θάνου έγινε φανερό στην κοινή γνώμη ότι το ντόπινγκ και τα αναβολικά είναι καθημερινή πραγματικότητα στα στάδια του πρωταθλητισμού. Η τιμωρία των Κεντέρη – Θάνου, η αφαίρεση του μεταλλίου από τον Σαμπάνη καθώς και τα όσα αποκαλύφθηκαν, σαν ντόμινο, για την δράση του Τζέκου έφεραν στην επιφάνεια όσα όλοι ήξεραν αλλά κανείς δεν έλεγε φωναχτά.
Τόσο στους ολυμπιακούς αγώνες όσο και σε όλες τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις το ντόπινγκ είναι βασικό συστατικό της επιτυχίας. Το μοντέλο του αθλητή – υπεράνθρωπου, αλλά κυρίως η άρρηκτη σχέση μεταξύ αθλητών και εταιρειών – χορηγών επιβάλλουν την χρήση αναβολικών. Οι μεγάλες πολυεθνικές για να «ρίξουν» λεφτά σε έναν αθλητή απαιτούν μετάλλια και για να έρθουν αυτά η μόνη λύση είναι το ντόπινγκ. Από την άλλη και οι κυβερνήσεις επιθυμούν διακαώς μετάλλια για να τα προβάλλουν ως εθνικές επιτυχίες γι’ αυτό και χρηματοδοτούν άμεσα και έμμεσα τους Τζέκους και τους ομοίους του.
Όσο ο αθλητισμός παραμένει δεμένος στο άρμα του πρωταθλητισμού το ντόπινγκ θα είναι βασικό συστατικό του. Μόνο στην Αττική 2 με 3 νεαροί αθλητές πεθαίνουν αιφνιδιαστικά κάθε μήνα και οι γιατροί υποστηρίζουν ότι οι θάνατοι αυτοί είναι συνδεδεμένοι με το ντόπινγκ.Για να σταματήσει η χρήση αναβολικών υπάρχει στο τέλος τέλος μόνο μία λύση: η αποσύνδεση του αθλητισμού από τα τεράστια χρηματικά έπαθλα και τις πολυεθνικές και η προώθηση του μαζικού, ερασιτεχνικού αθλητισμού σε κάθε γειτονιά, ώστε όλοι και ιδιαίτερα η νεολαία να μπορούν να αθληθούν απαλλαγμένοι από το ντόπινγκ και την εξάρτηση από τις κάθε λογής εταιρείες και χορηγούς. Αυτό όμως, όσο υπάρχει καπιταλισμός, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.
