Του Ρολάνδου Παύλου
Οι εργαζόμενοι στην ισχυρή αυτοκινητοβιομηχανία της Γερμανίας βρίσκονται σε αναβρασμό. Η αρχή έγινε με την ανακοίνωση της Τζένεραλ Μότορς (GM) ότι θα απολύσει 12.000 εργαζόμενους στα εργοστάσια της στην Ευρώπη και θα κλείσει κάποιες από τις μονάδες της, ώστε να περικόψει το κόστος παραγωγής. Οι 10.000 από τις απολύσεις που προγραμματίζονται αφορούν τις μονάδες της Γερμανίας.
Η ανακοίνωση οδήγησε στο αυθόρμητο ξέσπασμα μιας δυναμικής απεργίας από τα κάτω στις 14 Οκτώβρη, με επίκεντρο την περιοχή της Ρουρ, που ήδη μαστίζεται από ψηλή ανεργία (14%). Οι εργαζόμενοι καταλάβαιναν πολύ καλά πως θα ήταν αδύνατο να βρουν άλλη δουλειά, καθώς τον προηγούμενο χρόνο είχαν κλείσει κι άλλα εργοστάσια.
Έτσι, οργάνωσαν ισχυρή περιφρούρηση στη μονάδα της OPEL στο Μπόχουμ, για να εμποδίσουν την απομάκρυνση μηχανημάτων και κάλεσαν τους εργαζόμενους της OPEL και της GM (στην οποία ανήκει η OPEL) όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά και στις μονάδες της εταιρίες στην υπόλοιπη Ευρώπη να συμμετέχουν στον αγώνα.
Έτσι όρισαν τη 19η Οκτώβρη ως Πανευρωπαϊκή Μέρα Δράσης. Η κινητοποίηση αυτή είχε μεγάλη επιτυχία. 20.000 διαδηλωτές στο Μπόχουμ και 50.000 σε ολόκληρη τη Γερμανία εκφράσανε την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των εργαζομένων της OPEL, συνδέοντας αυτό τον αγώνα με τα μέτρα που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση από 1η Ιανουαρίου, περικοπής των επιδομάτων ανεργίας και αύξησης των ωρών εργασίας στο δημόσιο.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η ηγεσία των συνδικάτων καλούσε τους εργαζόμενους σε «αυτοσυγκράτηση» και επεδίωκε «ειλικρινή» διάλογο με την εργοδοσία, βάζοντας ως στόχο οι απολύσεις να μετατραπούν σε «εθελούσιες εξόδους» και να μην κλείσουν μονάδες, αλλά να συζητηθούν άλλοι τρόποι μείωσης του κόστους παραγωγής. Στην ουσία, κράτησαν μια συνειδητή στάση σπασίματος της απεργίας από την πρώτη μέρα. Έτσι, οργάνωσαν μια «συνέλευση» όπου δικαίωμα λόγου είχαν μόνο οι ίδιοι και ο τοπικός εκλεγμένος συνδικαλιστής των απεργών, ενώ στη ψηφοφορία έθεσαν μαζί το ερώτημα της συνέχισης της απεργίας με το ερώτημα για συνέχιση των διαπραγματεύσεων, αποσπώντας την πλειοψηφία.
Με αυτή την τακτική της συνδικαλιστικής ηγεσίας, η απεργία σταμάτησε στις 21 Οκτώβρη. Όμως, οι εργαζόμενοι δεν νιώθουν ηττημένοι. Αντίθετα, έχουν πάρει πολύτιμα μαθήματα από τον αγώνα τους μέχρι τώρα και όπως λένε, περιμένουν την εργοδοσία… στη γωνία!
Πάγωμα των μισθών στη Volkswagen
Πριν καλά-καλά κλείσει η απεργία αυτή στην OPEL, παρόμοια σύγκρουση ξεκίνησε στην Volkswagen. Η εργοδοσία απείλησε πως αν οι εργαζόμενοι δεν δεχτούν περικοπές κατά 30% στους μισθούς τους θα προχωρήσει σε απολύσεις 30.000 εργαζομένων στα 6 εργοστάσια της στη Γερμανία.
Μπροστά σε αυτή την απειλή, παρά την μεγάλη επιτυχία της προειδοποιητικής απεργίας 46.000 εργατών, η ηγεσία του συνδικάτου IG Metal, που «εκπροσωπεί» 103.000 εργαζόμενους στη Volkswagen, έβαλε την ουρά στα σκέλια και υπόγραψε συμφωνία που προβλέπει το πάγωμα όλων των μισθών των εργαζομένων για δυό χρόνια και περικοπή των υπερωριών, με τον όρο η εταιρεία να μην κάνει απολύσεις μέχρι το 2011. Φυσικά τίποτα δεν εμποδίζει την εταιρεία να επανέλθει το 2007 με νέες απειλές για απολύσεις.
Είναι φανερό πως ο αγώνας τόσο στην OPEL όσο και στη Volkswagen κάθε άλλο παρά έχει κλείσει. Οι υποχωρήσεις της ηγεσίας των συνδικάτων αντί να σταματήσουν τις επιθέσεις έχουν ανοίξει την όρεξη της εργοδοσίας και της κυβέρνησης για να χτυπήσουν κι άλλες κατακτήσεις των εργαζομένων.
Γι’ αυτό είναι τώρα ανάγκη οι εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας να προετοιμαστούν για να πάρουνε τον αγώνα στα δικά τους χέρια. Να εκλέξουν μαχητικούς συνδικαλιστές στις εργοστασιακές επιτροπές τους και να συντονίσουν τη δράση τους με τους άλλους εργαζόμενους στον κλάδο σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο, πέρα κι έξω από τη συνδικαλιστική ηγεσία, που τους ξεπουλάει. Για να αποκαλυφθούν τα πραγματικά στοιχεία που δείχνουν ότι τόσο η GM όσο και η Volkswagen είναι κερδοφόρες και να απαιτηθεί η κοινωνικοποίηση αυτών των επιχειρήσεων κάτω από το δημοκρατικό έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων.
