Όταν ο Α. Αλαβάνος εκλέχτηκε πρόεδρος του ΣΥΝ και το αριστερό Ρεύμα πήρε την πλειοψηφία στα όργανα του κόμματος, πολλοί έκαναν λόγο για αριστερή στροφή του ΣΥΝ. 6 μήνες αργότερα αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι ο ΣΥΝ συνεχίζει να είναι ένα κόμμα μεγάλων αντιφάσεων και κυρίως ένα κόμμα που δεν έχει πάψει να ταλαντεύεται ανάμεσα στην αριστερά και την κεντροαριστερά.
“Μου έκανε εντύπωση που οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτές κυρίως που κάνανε τη συμφωνία στον ΟΤΕ” δηλώνει ο Αλαβάνος στην Αυγή (29/5/2005). Μετά από 10 χρόνια διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, μετά από 10 χρόνια επιθέσεων στους μισθούς, το συνταξιοδοτικό και το ασφαλιστικό, μετά από 10 χρόνια ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας ο Α. Αλαβάνος ακόμα εντυπωσιάζεται… ή θέλει να δηλώνει εντυπωσιασμένος καθώς τέτοιες ενέργειες από μεριάς ΠΑΣΟΚ δυσκολεύουν τις Κεντροαριστερές συνεργασίες που έχει κατά νου ο πρόεδρος του ΣΥΝ εν όψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών.
“…η επιλογή μας … αριστερά, ριζοσπαστικά προγράμματα, τα οποία όμως θα είναι ανοιχτά στις πιο ευρείες δυνάμεις της κοινωνίας, ακόμα και σε πρόσωπα, συλλογικότητες που προέρχονται από τα δυο μεγάλα κόμματα. Εφόσον σε θέματα που έχουν σχέση με τα δικαιώματα, το περιβάλλον, το κυκλοφοριακό κ.α. συμφωνούν μαζί μας, μπορούμε κάλλιστα να συνυπάρξουμε και αυτός θα είναι ο στόχος μας”. Αυγή (29/5/2005) Αυτά δηλώνει ο Α. Αλαβάνος τη στιγμή που η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ είχε αποφασίσει ότι οι συμμαχίες που θα στήριζε ο ΣΥΝ στις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές, θα ήταν ψηφοδέλτια ΣΥΡΙΖΑ και ότι δεν θα συνεργαζόταν με “πρόσωπα, [και] συλλογικότητες” των δυο μεγάλων κομμάτων. Αλλά επειδή απ’ ότι φαίνεται ο λόγος του προέδρου μετρά περισσότερο από το λόγο της πλειοψηφίας, ο ΣΥΝ σέρνεται τώρα σε νέο εσωκομματικό διάλογο για την ταχτική που θα ακολουθηθεί στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.
Με αφορμή αυτή τη διαμάχη οι σύντροφοι του Αριστερού Ρεύματος και της “Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Πλειοψηφία” αναρωτιούνται, πως είναι δυνατόν να αμφισβητούνται οι αποφάσεις του συνεδρίου και να επιδέχονται τόσο διασταλτικές ερμηνείες. Κατά τη γνώμη μας, οι αποφάσεις του συνεδρίου του ΣΥΝ ήταν φτιαγμένες με τρόπο που να επιδέχονται κάθε είδους διασταλτικής ερμηνείας. Όταν το κείμενο του συνεδρίου έγραφε ότι ο ΣΥΝ είναι ανοιχτός στη συνεργασία “με όλα εκείνα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ…που διαφωνούν εξ αριστερών και επί της ουσίας με τις επιλογές της ηγεσίας του” εξηγούσαμε (Ξ τεύχος Μαίου 04) ότι τέτοιου είδους θέσεις επιτρέπουν στον ΣΥΝ να συνεχίσει να συνεργάζεται σε επίπεδο δήμων με τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, αρκεί να χαρακτηριστούν οι συνεργαζόμενοι φορείς ή πρόσωπα “αριστεροί του ΠΑΣΟΚ”.
Και δεν ήταν μόνο οι θέσεις του συνεδρίου περί συνεργασιών αλλά και για μια σειρά άλλα ζητήματα που επιδέχονται περισσότερες από μια ερμηνείες. Αυτές οι διατυπώσεις είχαν βοηθήσει το συνέδριο να είναι “ενωτικό” και να είναι ευχαριστημένες όλες οι τάσεις και τα ρεύματα. Αλλά από μια τέτοια ενότητα, μια ενότητα που για να επιτευχθεί θυσιάζεται η καθαρότητα των θέσεων, πηγάζει η αντιφατικότητα και οι διαμάχες και έτσι σήμερα σε μια περίοδο σκληρών επιθέσεων από την κυβέρνηση, όπου τα γκάλοπ δείχνουν όλα τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης να αυξάνουν τα ποσοστά τους, ο ΣΥΝ είναι το μόνο κόμμα που παραμένει καθηλωμένο στο 3%.
Ελένη Μήτσου
