Κάθε χρόνο στις 8 Μάρτη, τα ειδησεογραφικά μέσα καθώς και τα κόμματα ασχολούνται με το θέμα της ισότητας γυναικών και ανδρών. Προβάλλοντας γυναίκες γιατρούς, δικηγόρους, επιχειρηματίες και την συμμετοχή όλο και περισσότερων γυναικών στην βουλή, ως κριτήρια για την επίτευξη της ισότητας των δύο φύλων. Αναφέρουν, φυσικά, ότι “υπάρχουν κάτι ψιλοπροβληματάκια ακόμα( π.χ. ότι στα κοινοβούλια αποτελούν μειοψηφία) , τα οποία όμως δεν είναι σημαντικά και ότι οι γυναίκες κερδίζουν συνεχώς έδαφος»(!).
Οι γυναίκες των πλούσιων στρωμάτων μπορεί να έχουν καταλάβει υψηλόβαθμες κοινωνικές θέσεις, έχοντας πετύχει-εν μέρει-την ισότητα με τους άνδρες. Τι γίνεται όμως με την πλειοψηφία των γυναικών; Τις γυναίκες των μεσαίων και φτωχών στρωμάτων; Ποια είναι η θέση τους στην αγορά εργασίας;
Αν επιχειρήσουμε να δούμε τους μισθούς των γυναικών σε σχέση με αυτούς των ανδρών-που φέρουν εις πέρας ίδιο φόρτο εργασίας σε κοινή δουλειά θα δούμε ότι στην Ε.Ε. το 2003 η αμοιβή των γυναικών ήταν κατά 15% λιγότερο από ότι στους άνδρες. Μέσα σε δυο χρόνια η ψαλίδα μειώθηκε μόνο κατά 0,5%(!). Στην χώρα μας, πιο συγκεκριμένα, το 2005 ένας άνδρας πληρωνόταν 300-1700 ευρώ περισσότερο από μια γυναίκα. Όσο πιο υψηλά κοιτάξουμε στα κλιμάκια εργασίας θα δούμε ότι υπάρχουν λίγες γυναίκες. Αντίθετα τα χαμηλόβαθμα κλιμάκια και οι θέσεις ημιαπασχόλησης καλύπτονται σε μεγάλο ποσοστό από γυναίκες. Αυτό συμβαίνει ως επί το πλείστον για οικογενειακούς λόγους καθώς το 66% των εργαζόμενων γυναικών αναγκάζονται να συνδυάζουν δουλειά και οικογένεια. Επίσης κάθε φορά που αυξάνεται η ανεργία οι γυναίκες πλήττονται πρώτες. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το ποσοστό των ανέργων γυναικών στην Ε.Ε. αγγίζει το 49% έναντι του 29 % των ανδρών και ότι το 70% των ανέργων μακράς διαρκείας είναι γυναίκες. Στην Ελλάδα η ανεργία πλήττει το 15,5% των γυναικών έναντι 6,4% των ανδρών. Τα ποσοστά ανεργίας των γυναικών στην Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη είναι 14,6%, στην Κεντρική Μακεδονία 16%, στην Θεσσαλία 14,5% και στην Ήπειρο 21,10%. Όλα αυτά εμποδίζουν την άνοδο των γυναικών σε υψηλότερα επίπεδα αποδοχών και μειώνουν τις επαγγελματικές προοπτικές.
Πολύ συχνό φαινόμενο αποτελεί η σεξουαλική παρενόχληση από τον εργοδότη τους και ο εκβιασμός ότι αν το καταγγείλουν θα χάσουν την δουλειά τους. Το ποσοστό των σεξουαλικώς παρενοχλημένων γυναικών στο χώρο εργασίας τους, στην Ευρώπη φτάνει το 50% περίπου.
Πέρα από το είδος εργασίας και τους μισθούς, οι γυναίκες πολλές φορές αναγκάζονται να δουλέψουν κάτω από άθλιες και εξευτελιστικές για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια συνθήκες. Π.χ. στην Βολιβία στην Σάντα Έξπορτ οι εποχικά εργαζόμενες αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι να απολυθούν 12-14 ώρες την ημέρα, δεμένες με αλυσίδες στους πάγκους. Στην Σουηδία στο εργοστάσιο της ΒΟΛΒΟ εργάζονται 12 ώρες καθημερινά με μισθό 1 ευρώ την ώρα!!
Όλο το χρόνο λοιπόν και όχι μόνο στις 8 Μάρτη θα πρέπει να θυμόμαστε την ανισότητα που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα και να μη πιστεύουμε το παραμύθι που μας σερβίρουν για την ισότητα των δύο φύλων. Η πάλη του γυναικείου κινήματος πρέπει να συνεχιστεί σε όλα τα επίπεδα-εργασία, καθημερινή συμπεριφορά κλπ. Και μακροπρόθεσμα στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Στον αγώνα αυτό η συμβολή των αντρών που έχουν συνείδηση του προβλήματος είναι περισσότερο από πολύτιμη. Γιατί καμιά συνειδητή γυναίκα αλλά και κανένας συνειδητός άντρας δεν μπορεί να δεχτεί αδιαμαρτύρητα το γυναικείο πρόβλημα.
* Τα στοιχεία προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία
Βαγγελίτσα Γεραλή
____________
