Όπως έχουμε ενημερώσει τους αναγνώστες μας, η CWI, η διεθνής οργάνωση στην οποία συμμετέχει το «Ξ», βρίσκεται σε μια πορεία ενοποίησης με την οργάνωση της «Επαναστατικής Αριστεράς» (Izquierda Revolucionaria) η οποία έχει δυνάμεις στην Ισπανία, το Μεξικό και τη Βενεζουέλα. Πριν μερικές μέρες πραγματοποιήθηκε το συνέδριο της Επαναστατικής Αριστεράς στην Ισπανία, το οποίο ενέκρινε ομόφωνα την ενοποίηση των δυο οργανώσεων. Ακολουθεί ρεπορτάζ των συντρόφων της Επαναστατικής Αριστεράς για αυτό το ιστορικής σημασίας συνέδριο.
Μετάφραση: Αλέξανδρος Πραντούνας
Το συνέδριο της Επαναστατικής Αριστεράς στο ισπανικό κράτος έλαβε χώρα από τις 13 ως τις 16 Απρίλη στη Μαδρίτη. Αυτό ήταν το 22ο συνέδριο από τότε που ιδρύθηκε η μαρξιστική οργάνωση γύρω από την εφημερίδα «El Militante» («Ο Μαχητής») αλλά ήταν το πιο ιδιαίτερο συνέδριο που πραγματοποιήσαμε εδώ και πολλά χρόνια. Σχεδόν 200 εργαζόμενοι και νεολαίοι από πάνω από 30 πόλεις του ισπανικού κράτους συμμετείχαν. Σύντροφοι της Επαναστατικής Αριστεράς από το Μεξικό και τη Βενεζουέλα, μέλη των τμημάτων της CWI από το Βέλγιο, τη Σκωτία και τη Πορτογαλια, καθώς και μέλη της Διεθνούς Γραμματείας της CWI παρακολούθησαν το συνέδριο.
Καπιταλιστική κρίση και άνοδος της ταξικής πάλης
Οι συζητήσεις του συνεδρίου χωρίστηκαν σε 4 μέρη: διεθνείς και ισπανικές προοπτικές, μαρξισμός και η απελευθέρωση των γυναικών της εργατικής τάξης, η διαδικασία ενοποίησης με τη CWI και το χτίσιμο της οργάνωσης – στρατηγική και τακτική.
Η συζήτηση για τις προοπτικές πραγματοποιήθηκε από το απόγευμα της Πέμπτης μέχρι τη Παρασκευή το πρωί. Η εισήγηση χωρίστηκε σε δυο μέρη. Ο Τόνι Σονούα, από τη Διεθνή Γραμματεία της CWI ήταν ο πρώτος ομιλητής, δίνοντας ένα γενικό πανόραμα της καπιταλιστικής κρίσης διεθνώς, τη σύγκρουση μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και τη διάσπαση της γεωοπολιτικής ισορροπίας του συστήματος. Περιέγραψε επίσης την άνοδο της ταξικής πάλης και τη πολιτική πόλωση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη νίκη του Τραμπ στις ΗΠΑ, στο Brexit και στα γεγονότα που αναπτύσσονται στη Γαλλία.
Ακολούθησε ο γενικός γραμματέας της Επαναστατικής Αριστεράς, Χουάν Ιγνάσιο Ράμος, ο οποίος έκανε μια ευρεία αναφορά στη τρέχουσα συγκυρία της ταξικής πάλης στο ισπανικό κράτος και τη κρίση του καθεστώτος. Εξήγησε τις προοπτικές για το Podemos και τη διαδικασία αναπροσαρμογής της Αριστεράς, τη σκλήρυνση του εθνικού ζητήματος και τους νέους αγώνες που προέκυψαν κατά της «τριπλής συμμαχίας» (συμφωνία μεταξύ του ΛαΪκού Κόμματος, του Σοσιαλιστικού Κομματος και των Ciudadanos – κόμματα αντίστοιχα των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) και των καθηκόντων των μαρξιστών σε αυτή τη περίοδο.
Η συζήτηση που ακολούθησε άγγιξε όλες τις πιο σημαντικές πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στις βασικές χώρες του πλανήτη. Ο πόλεμος στη Συρία, η προεδρία Τραμπ, η υποστήριξη για τις σοσιαλιστικές ιδέες στις ΗΠΑ, το Brexit και οι προοπτικές για την ΕΕ, οι εκλογές στη Γαλλία, η εμπειρία της «αριστερής» κυβέρνησης στη Πορτογαλία, τα γεγονότα στην Ελλάδα, η κατάσταση στη Λατινική Αμερική, η παγκόσμια οικονομία. Όλα αυτά τα ζητήματα και ακόμη περισσότερα συζητήθηκαν, μαζί με τη συγκεκριμένη κατάσταση στην Ισπανία, τις αριστερές τοπικές κυβερνήσεις στις μεγαλύτερες πόλεις, την πραγματική οικονομική κατάσταση και τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών του Λαϊκού Κόμματος για τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων, τον αγώνα για την επιστροφή σε ένα μαχητικό συνδικαλισμό και το εθνικό ζήτημα στη Καταλονία και τη Χώρα των Βάσκων.
Το κλείσιμο της πρώτης συζήτησης έκανε ο σύντροφος Ντάνι Μπερν από τη Διεθνή Γραμματεία της CWI. Ένα από τα βασικά συμπεράσματα της συζήτησης μπορεί να αποτυπωθεί σε μια ιδέα: πως τώρα είναι περισσότερο απαραίτητο από ποτέ να χτιστεί μια μαζική επαναστατική οργάνωση, ικανή να κατευθύνει το γιγάντιο δυναμικό που εμφανίζει η εργατική τάξη στον αγώνα ενάντια στις περικοπές και τη λιτότητα.
Για τα δικαιώματα των γυναικών της εργατικής τάξης – από τη Ρώσικη Επανάσταση στο σήμερα
Η κοινωνική εξέγερση που λαμβάνει χώρα σε πολλές χώρες κατατάσσει τους πιο καταπιεσμένους στη πρώτη γραμμή του αγώνα. Εκατομμύρια γυναικών, εκμεταλλεύομενων στη δουλεία, στην εκπαίδευση, στο σπίτι, στους δρόμους , αλλά και σεξουαλικά, είναι θύματα της θεσμοθετημένης κοινωνικής βίας που σκοτώνει χιλιάδες, με τις κυβερνήσεις και το σύστημα να παραμένουν αδιάφοροι.
Αφιερώσαμε την απογευματινή συνεδρία της Παρασκευής σε αυτή τη κρίσιμη πτυχή για το μέλλον της παγκόσμιας επανάστασης. Η Μπάρμπαρα Αρέαλ από την Εκτελεστική Επιτροπή της Επαναστατικής Αριστεράς έκανε την εισήγηση στη συζήτηση. Ξεκινώντας από την εμπειρία της Ρώσικης Επανάστασης του 1917 και τις νομοθετικές και υλικές προόδους της στην απελευθέρωση των γυναικών της εργατικής τάξης, η συζήτηση πέρασε στο έργο των επαναστατριών πρωτοπόρων σε αυτή τη μάχη όπως η Αλεξάνδρα Κολλοντάι, η Νάντια Κρουπσκάγια, η Κλάρα Τσέτκιν, η Έλενα Στάσοβα και η Κονκορντία Σαμοϊλοβα. Ασχολήθηκε επίσης με το πισωγύρισμα που αντιπροσώπευσε ο σταλινισμός για τη γυναικεία απελευθέρωση και τα καθήκοντα με τα οποία είμαστε αντιμέτωποι σήμερα για να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή τη σκληρή καταπίεση.
Η εισήγηση ασχολήθηκε με τις βασικές πτυχές του προγράμματος της εργατικής τάξης, τον σοσιαλιστικό φεμινισμό που εμείς υπερασπιζόμαστε – το δικαίωμα στην άμβλωση, τον αγώνα ενάντια στη βία κατά των γυναικών, ενάντια στη καταπίεση του κράτους και των αλυσίδων που μας επιβάλλει η Καθολική Εκλλησία και την ανάγκη μπολιάσματος του γυναικείου κινήματος με ταξικό και επαναστατικό περιεχόμενο. Η εισήγηση έληξε με έμφαση στο καθήκον που έχουμε θέσει στον εαυτό μας αυτή τη περίοδο: την ενδυνάμωση της πρωτοβουλίας «Ελεύθερες και Μαχητικές», την επαναστατική, αντικαπιταλιστική, σοσιαλιστική φεμινιστική πλατφόρμα που ξεκινήσαμε μαζί με το Συνδικάτο Σπουδαστών και Μαθητών.[1]
Η συζήτηση – στην οποία έγιναν πολλές παρεμβάσεις – πήγε σε πολλές πτυχές του ζητήματος. Από τις τεράστιες κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα σε όλο τον κόσμο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών της εργατικής τάξης, στην υπεράσπιση του κινήματος για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ και τον αγώνα ενάντια στην εμπορευματοποίηση του και το κεντρικό καθήκον να καταλάβουμε ότι το φύλο δεν εξαλείφει τους ταξικούς ανταγωνισμούς. Τα συμφέροντα και προσδοκίες των γυναικών της εργατικής τάξης, η καθημερινή τους ταλαιπωρία, η εκμετάλλευση και η καταπίεση δεν έχουν τίποτα κοινό με τις γυναίκες της άρχουσας τάξης όπως η Τερέζα Μέι και η Χίλαρι Κλίντον. Ο αγώνας για την απελευθέρωση των γυναικών της εργατικής τάξης είναι πλήρως συνδεδεμένος με τον αγώνα για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Χτίζοντας τις δυνάμεις του Μαρξισμού
Στη συζήτηση για το χτίσιμο της οργάνωσης την εισήγηση έκανε ο Κάρλος Ραμίρεζ και το κλείσιμο ο Βίκτορ Τάιμπο, από την Εκτελεστική Επιτροπή της Επαναστατικής Αριστεράς. Η συζήτηση ήταν γεμάτη από ραπόρτα για τις παρεμβάσεις και τη δραστηριότητα της Επαναστατικής Αριστεράς, τόσο στο εργατικό όσο και στο νεολαιίστικο κίνημα και τα βήματα προς τα εμπρός τη τελευταία περίοδο όσον αφορά το κέρδισμα νέων μελών και την ανάπτυξη μιας νέας γενιάς στελεχών. Σύντροφοι της Επαναστατικής Αριστεράς από τη Βενεζουέλα και το Μεξικό επίσης εξήγησαν την εμπειρία από τις δικές τους χώρες. Η παρουσία συντρόφων από διάφορα τμήματα της CWI μας βοήθησε να ασχοληθούμε με την ανάπτυξη των δυνάμεων του μαρξισμού σε άλλες χώρες, γεγονός που εμπλούτισε τη συζήτηση.
Είναι απαραίτητο να υπογραμμιστεί η δουλειά των νέων αγωνιστών της Επαναστατικής Αριστεράς στο χτίσιμο του Συνδικάτου Σπουδαστών και Μαθητών, το οποίο είχε θεαματική ανάπτυξη την τελευταία περίοδο [2]. Ο αγώνας που διεξήγαγε το Συνδικάτο για την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης ανάγκασε τη κυβέρνηση να αποσύρει ένα από τα χειρότερα στοιχεία της αντιδραστικής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης – τις Φρανκικής έμπνευσης εξετάσεις «επανεπικύρωσης». Η σταθερότητα του αγώνα του Συνδικάτου επέτρεψε επίσης στο κίνημα να παρακάμψει σε μεγάλο βαθμό τη στρατηγική αποκλιμάκωσης των γραφειοκρατικών ηγεσιών των εργατικών συνδικάτων και της ηγεσίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που όλοι ήθελαν να υπογράψουν ένα «εκπαιδευτικό σύμφωνο» για να τελειώσουν το μαζικό κίνημα.
Η έκδοση μαρξιστικών έργων μέσω του Ιδρύματος Φρίντριχ Ένγκελς επίσης υπογραμμίστηκε. Το Ίδρυμα Φρίντριχ Ένγκελς είναι αυτή τη στιγμή ο σημαντικότερος εκδοτικός οίκος μαρξιστικών έργων στην ισπανική γλώσσα διεθνώς και εργάζεται για να οπλίσει το εργατικό κίνημα με ένα θεωρητικό οπλοστάσιο σε αυτή την αποφασιστική στιγμή.
Ενοποιώντας τις δυνάμεις του Μαρξισμού
Το πιο έντονο μέρος του συνεδρίου χωρίς αμφιβολία, ήταν η συζήτηση που αφιερώθηκε στην ενοποίηση της Επαναστατικής Αριστεράς με τη CWI. Ο Τόνι Σόνουα έκανε την εισήγηση στη συζήτηση με έναν απολογισμό της ιστορίας του Militant, της επαναστατικής οργάνωσης που πάλεψε την γραφειοκρατία της δεξιάς του Εργατικού Κόμματος στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, φτάνοντας να έχει 8.000 μέλη στη Βρετανία και να καθοδηγήσει ένα μεγάλο αγώνα ενάντια στη Μάργκαρετ Θάτσερ. Το Militant έγινε η τροτσκιστική οργάνωση με το μεγαλύτερο βάρος στις γραμμές της εργατικής τάξης στην Ευρώπη και ήταν ο πυρήνας από τον οποίο αναπτύχθηκε η CWI.
H πτώση της ΕΣΣΔ και των σταλινικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη αποτέλεσε σημείο καμπής στη σύγχρονη ιστορία και έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει μια άγρια ιδεολογική εκστρατεία εναντίον τον ιδεών του σοσιαλισμού, υποχρεώνοντας τους μαρξιστές να πραγματοποιήσουν μια μεγάλη θεωρητική και τακτική προσπάθεια για να επαναπροσανατολίσουν τους εαυτούς τους σε μια εξαιρετικά περίπλοκη κατάσταση. Αυτός ο σεισμός ήταν το πλαίσιο στο οποίο ο διαχωρισμός της Επαναστατικής Αριστεράς από τη CWI έλαβε χώρα.
Μετά από δεκαετίες δουλειάς σε ξεχωριστά μονοπάτια, η παρέμβαση μας στον ταξικό αγώνα και η ανάλυση μας για τον χαρακτήρα της εποχής και την απαραίτητη στρατηγική και τακτική για το χτίσιμο μαζικών μαρξιστιών κομμάτων, μας έφερε πάλι μαζί. Είμαστε η ίδια οργάνωση με τις ίδιες μεθόδους και ανάλυση, καθώς και ένα κοινό παρελθόν. Αυτή είναι η βάση αρχών πάνω στην οποία η ενοποίηση μας λαμβάνει χώρα.
Με μεγάλο ενθουσιασμό, οι αντιπρόσωπoι και οι επισκέπτες του συνεδρίου ψήφισαν ομόφωνα υπέρ της κοινής διακήρυξης προς την ενοποίηση που παρουσίασαν οι Διεθνείς Εκτελεστικές Επιτροπές της CWI και της Επαναστατικής Αριστεράς. Aυτή η διαδικασία ενότητας θα κορυφωθεί τον Ιούλιο στη Βαρκελώνη με ένα συνέδριο ενοποίησης και μια δημόσια συγκέντρωση για να τιμηθεί η Ρώσικη Επανάσταση, στην οποία ελπίζουμε να έχουμε παρόντα πάνω από 600 άτομα.
Η εμπιστοσύνη μας στις ιδέες του μαρξισμού και στην ικανότητα της τάξης μας να μεταμορφώσει τη κοινωνία αποτυπώθηκε στο εξαιρετικό αποτέλεσμα της οικονομικής εξόρμησης που παραδοσιακά κάνουμε στα συνέδρια μας. Το αποτέλεσμα ήταν ιστορικό και ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες μας.
Πάνω από 70 παρεμβάσεις έγιναν κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, καθιστώντας το ένα από αυτά με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην ιστορία μας, ενώ αξίζει να αναφερθεί ιδιαίτερα ο ρόλος που έπαιξαν στο συνέδριο οι γυναίκες συντρόφισσες σε όλες τις συζητήσεις.
Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου διαβάστηκαν χαιρετισμοί από τμήματα της CWI από την Ελλάδα, το Βέλγιο, τη Χιλή, τη Πορτογαλία, την Αυστραλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τη Σουηδία, τη Βραζιλία, τη Σκωτία, τη Βρετανία, την Ιρλανδία και τη Κίνα.
Το συνέδριο έκλεισε με τον ύμνο της Διεθνούς την Κυριακή το μεσημέρι. Ήταν ένα συνέδριο το οποίο θα αποτελέσει τη βαση για ένα ποιοτικό βήμα μπροστά στη κατεύθυνση του χτισίματος των δυνάμεων του μαρξισμού στην Ισπανία και διεθνώς.
