Με αφορμή τις δηλώσεις του υπόδικου βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, στην παρέλαση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, αναδημοσιεύουμε παλιότερο άρθρο του σ. Τάκη Γιαννόπουλου
Στο site της Χρυσής Αυγής ανέβηκε πρόσφατα ένα άρθρο του Ηλία Κασιδιάρη στο οποίο προσπαθεί να μας πείσει ότι ο ίδιος και οι συνοδοιπόροι του όχι μόνο δεν είναι Ναζί αλλά στον πόλεμο του 40-41 θα πολεμούσαν ενάντια στους Γερμανούς εισβολείς.
Γράφει λοιπόν ο Κασιδιάρης:
«..Πριν από κάποια χρόνια έγραψα ένα άρθρο στην εφημερίδα ”Χρυσή Αυγή” για να εξυμνήσω τους Ήρωες Μαχητές του Ελληνικού Στρατού, που αντιμετώπισαν τους γερμανούς εισβολείς στα οχυρά της γραμμής Μεταξά. Το άρθρο αυτό δεν τόλμησε να το μνημονεύσει κανένας από τους συστημικούς υβριστές του Λαϊκού Συνδέσμου, που μας προσβάλουν με τον πλέον άθλιο τρόπο, παρουσιάζοντάς μας ως ”γερμανόπληκτους”, ”δοσίλογους” και λοιπά φαιδρά και συκοφαντικά.…».
Συμπληρώνει ακόμα στο τέλος:
«…Αν ζούσαμε το 1941, θα βρισκόμασταν και εμείς στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά και θα αντιστεκόμασταν με κάθε μέσο στους ξένους εισβολείς. Όπως ακριβώς αντιστεκόμαστε σήμερα στην ξενοκρατία, που σε επίπεδο οικονομικό, πολιτικό και ηθικό έχει αλώσει την Πατρίδα μας».[1]
Αλήθεια λέει;
Ας δούμε με βάση το άρθρο που έχει γράψει ο Κασιδιάρης αν μας λέει αλήθεια.
Καταρχήν όλο το άρθρο παρουσιάζει τον πόλεμο και την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα τον Απρίλη του 1941 σαν παιγνίδι τύπου τένις ή σκάκι όπου οι Γερμανοί μας φέρονται με απόλυτη ευγένεια και σεβασμό. Πουθενά στο κείμενο δεν υπάρχει ο όρος Ναζί ή Φασίστες αλλά μόνο η εθνική καταγωγή των εισβολέων.
Το άρθρο, κατ’ αρχήν, πασχίζει να μας πείσει πόσο μας αγαπούσαν οι Γερμανοί και πόσο αναγκασμένοι ένοιωθαν, παρά τη θέλησή τους, να εισβάλουν στην Ελλάδα. Ενδεικτικά παραθέτει απόσπασμα από το ημερολόγιο του Γκαίμπελς:
«9 Απριλίου: Οι Έλληνες αγωνίζονται πολύ γενναίως. Απαγορεύω στον τύπο να τους δυσφημίσει. Ο Φύρερ θαυμάζει τη γενναιότητα των Ελλήνων. Θλίβεται που υπεχρεώθη να τους πολεμήσει. (Δρ. Γκαίμπελς, Ημερολόγιο)».
Παραθέτει επίσης απόσπασμα από ομιλία του Χίτλερ.
«Χάριν της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να διαπιστώσω ότι από τους αντιπάλους οι οποίοι μας αντιμετώπισαν ήταν ιδιαίτερα ο Έλληνας Στρατιώτης που πολέμησε με παράτολμο θάρρος και ύψιστη περιφρόνηση προς τον θάνατο. Συνθηκολόγησε μόνον όταν κάθε περαιτέρω αντίσταση ήταν αδύνατη και επομένως μάταιη. Για τον ηττημένο και ατυχή ελληνικό λαό αισθανόμαστε ειλικρινή συμπάθεια. Υπήρξε θύμα του βασιλιά του και μιας μικρής παρασυρμένης ηγετικής κλίκας. Ωστόσο αγωνίστηκε με τόσο μεγάλη γενναιότητα ώστε ακόμη και οι εχθροί του δεν μπορούν να αρνηθούν την εκτίμησή τους προς αυτόν. Οι Έλληνες αιχμάλωτοι αφέθηκαν ή θα αφεθούν σύντομα ελεύθεροι λόγω της γενικής ανδρείας στάσης των στρατιωτών αυτών. (Αδόλφος Χίτλερ, Ομιλία στο Ράιχσταγκ, Μάιος 1941)».
Και συμπληρώνει, αναφορικά με την ήττα και την παράδοση του ελληνικού στρατού:
«…Την ιερότητα της στιγμής περιγράφει με ενάργεια ένας κλασικός πίνακας της εποχής, ο οποίος συνοδεύει το κείμενό μας: Η στιγμή της αποχώρησης. Οι Έλληνες Αξιωματικοί εξέρχονται του Οχυρού με τα ξίφη και τον οπλισμό τους ανά χείρας, ενώ ο γερμανικός στρατός αποδίδει τιμές. Στο βάθος διακρίνονται οι δεκάδες Έλληνες τραυματίες, που αντιστάθηκαν και υπέμειναν καρτερικά το πολυήμερο σφυροκόπημα της αεροπορίας και του πυροβολικού. Κανένας Έλλην Στρατιωτικός δε συνελήφθη αιχμάλωτος..».[2]
Ο… σεβασμός που έδειξαν οι Ναζί
Το πόσο οι Γερμανοί μας «σεβάστηκαν» έχει αποδειχτεί ιστορικά με την καταγραφή του ματοκυλίσματος που πραγματοποίησαν στην χώρα κατά την διάρκεια της 3χρονης κατοχής 1941-44.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μόνο κατά την διάρκεια της εισβολής των Γερμανών στην Ελλάδα τον Απρίλη του 1941 είχαμε από την μεριά του ελληνικού στρατού: 13.325 νεκρούς, 62.663 τραυματίες, 1.290 αγνοούμενοι.
Συνολικά οι ανθρώπινες απώλειες της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου υπολογίζονται μεταξύ 300.000 και 770.000 αμάχων και 20.000 έως 35.000 στρατιωτών. Ανυπολόγιστες υπήρξαν και οι υλικές καταστροφές, που οδήγησαν σε πλήρη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.[3]
Τα ονόματα της λίστας των μαρτυρικών πόλεων έγιναν παγκόσμια μνημεία αντίστασης και θηριωδίας των Ναζί. Καλάβρυτα, Δίστομο, Βιάννος, Καισιαριανή, Κοκκινιά, Χορτιάτης και πολλά ακόμα αποκάλυψαν την «ευγένεια» των κατακτητών.
Ψέματα και για τη συμφωνία παράδοσης
Όμως ακόμα και για την συμφωνία παράδοσης που υποτίθεται σεβάστηκαν οι Γερμανοί λέει ψέματα ο Κασιδιάρης.
Η αλήθεια είναι ότι:
«…Σύμφωνα με το πρωτόκολλο αυτό καθορίζονταν και οι όροι των ελληνικών και ιταλικών στρατευμάτων, ως εξής: τη νύκτα της 20ής προς 21η Απριλίου, με επέμβαση του Γερμανού αρχιστράτηγου, θα γινόταν ανακωχή, ο Ελληνικός Στρατός θα αποσυρόταν εντός δέκα ημερών στην ελληνοαλβανική μεθόριο, ενώ ο Ιταλικός δεν θα εισχωρούσε σε ελληνικό έδαφος με τα γερμανικά στρατεύματα να παρεμβάλλονται μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών. Επιπρόσθετα, οι Έλληνες στρατιώτες θα αποστρατεύονταν, καθώς θα παρέδιδαν τον οπλισμό τους και έπειτα θα μπορούσαν να μεταβούν στις εστίες τους, ενώ οι αξιωματικοί δεν θα θεωρούνταν αιχμάλωτοι πολέμου και θα διατηρούσαν των οπλισμό τους τιμητικώς.
»Η πραγματικότητα ταχύτατα διέψευσε όμως τις προσδοκίες, καθώς οι Γερμανοί δεν κράτησαν τις υποσχέσεις τους. Την ώρα μάλιστα των διαπραγματεύσεων βομβάρδιζαν με πρωτοφανή τρόπο τα Ιωάννινα, χωρίς να αποτελεί εξαίρεση ούτε το νοσοκομείο της πόλης που έφερε εμφανή σήματα του Ερυθρού Σταυρού.
»Όταν ο διοικητής της 12ης Στρατιάς, φον Λίστ, έλαβε γνώση του πρωτοκόλλου αμέσως ζήτησε την επαναδιατύπωσή του, με πολύ δυσμενέστερους όρους αυτή την φορά. Ο Τσολάκογλου αναγκάστηκε να υπογράψει ένα δεύτερο πρωτόκολλο ”ως αιχμάλωτος άνευ ελευθέρας γνώμης”, παραδίδοντας τον στρατό μόνο στην Γερμανική Ανώτατη Διοίκηση και όχι στους Ιταλούς. Από την άλλη πλευρά, ο Μουσολίνι εξοργισμένος από αυτή την συμφωνία διέταξε αντεπιθέσεις εναντίον των ελληνικών δυνάμεων, οι οποίες αποκρούστηκαν. Χρειάστηκε προσωπική παρέμβαση του Μουσολίνι προς τον Χίτλερ ώστε να επιτευχθεί μία ανακωχή στην οποία περιλαμβανόταν και η Ιταλία, στις 23 Απριλίου…».[4]
Από λόγια… χορτασμένοι
Βέβαια καλά λόγια για τους Έλληνες είχαν όλοι να πουν τότε:
«..με ημερομηνία 3 Δεκεμβρίου 1940 ο Αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούζβελτ δήλωσε ότι ”όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι βαθύτατα εντυπωσιασμένοι από το κουράγιο και την σταθερότητα του Ελληνικού έθνους”».[5]
«Όλοι μπορούν να ανακαλέσουν τα συναισθήματα θαυμασμού τα οποία η ηρωική άμυνα της Ελλάδας, πρώτα ενάντια στους Ιταλούς και μετά ενάντια στον Γερμανοί εισβολέα, ξύπνησε σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο» (Ουίνστον Τσόρτσιλ, [5])
Αυτά τα καλά λόγια δεν εμπόδισαν για παράδειγμα τον Τσόρτσιλ να αιματοκυλήσει και αυτός την Αθήνα μετά τους Γερμανούς κατά των διάρκεια των Δεκεμβριανών το 1944.
Ενώ οι Αμερικάνοι ηγέτες ήταν τόσο εντυπωσιασμένοι από τον αγώνα των Ελλήνων που φρόντισαν να μας κάνουν μεταπολεμικά κανονική πολιτική και οικονομική αποικία τους με αποκορύφωμα το ρόλο τους στην 7χρονη δικτατορία του 1967.
Η οικογένεια Κασιδιάρη στην Κατοχή και μετά
Με αφορμή ένα άρθρο που πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΟΝΤΙΚΙ για την εκτέλεση του κομμουνιστή ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νίκου Γόδα το 1948 διαβάζουμε για το ποιον των μαρτύρων κατηγορίας του και τα εξής:
«..Λουκάς και Δημήτρης Κασιδιάρης: Αδέλφια από τα Μανιάτικα του Πειραιά. Ο ένας ήταν πρεσαδόρος και ο άλλος οδηγός. Τα αδέλφια Κασιδιάρη ήταν από τους πρωταιτίους του Μπλόκου της Κοκκινιάς. Δίχως να φορούν κουκούλα και ενώ οι Γερμανοί είχαν γονατιστούς όλους τους άνδρες της περιοχής, τα αδέλφια Κασιδιάρη περνούσαν ανάμεσά τους και έδειχναν με το δάχτυλο στους Γερμανούς ποιοι έκαναν αντίσταση. Οι Γερμανοί, δίχως δεύτερη κουβέντα, τους σήκωναν όρθιους, τους έστηναν στον τοίχο και τους δολοφονούσαν.
»O Λουκάς και ο Δημήτρης Κασιδιάρης ανήκαν στην Ειδική Ασφάλεια, που συνεργαζόταν με τους Γερμανούς επί Κατοχής. Δεν πολέμησαν για την απελευθέρωση, δεν έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία όπως χιλιάδες άλλοι άνθρωποι. Προτίμησαν να συνεργαστούν με τους ναζί και να προδίδουν».[6]
Αυτά προφανώς ο Ηλίας τα ξέρει και τον έχουν καθορίσει πολιτικά και ιδεολογικά.
Όμως ο Ηλίας δεν μπορεί να πει την αλήθεια και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί είναι ο ίδιος αμετανόητος Ναζί. Όχι μόνο γιατί είχε το σχετικό τατουάζ με την σβάστικα στο μπράτσο. Αλλά και γιατί δεν έχει περάσει πολύς καιρός που έγραφε άρθρο με τίτλο «Ο Χίτλερ πέρα από την ιστορία» στο περιοδικό και την εφημερίδα της Χρυσής Αυγής στις 20 Απριλίου 2011 αναπολώντας την «αναγεννητική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού».
«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (που οι Δημοκρατίες, ή μάλλον οι Εβραίοι –σύμφωνα με τον Στρατηγό Μεταξά– κήρυξαν στη Γερμανία) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού;
»Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών. Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο…».[7]
Ο Κασιδιάρης, με άλλα λόγια, ήθελε τον Χίτλερ να ήταν ο νικητής του 2ου παγκόσμιου πολέμου. Κατά τα άλλα θα ήταν στην πρώτη γραμμή για να πολεμήσει τους Γερμανούς…
