Της Αθηνάς Καρυάτη, Λευκωσία – Κύπρος
Στις 17 Φλεβάρη θα είναι ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο. Οι εκλογές αυτές είναι, με μια έννοια, ιστορικές για την Κύπρο, καθώς είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνει αριστερός υποψήφιος. Από τη μια έχουμε δύο βασικά αστούς υποψήφιους: τον Τάσσο Παπαδόπουλο που στηρίζουν το κεντροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ) η «σοσιαλιστική» (μόνο κατ’ όνομα) ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ (δεξιά διάσπαση του ΔΗΣΥ) και οι Οικολόγοι, και τον Γιάννη Κασουλίδη, υποψήφιο του δεξιού ΔΗΣΥ (Δημοκρατικού Συναγερμού). Από την άλλη έχουμε τον Δημήτρη Χριστόφια γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ – τον υποψήφιο της Αριστεράς.
Να φύγει ο Παπαδόπουλος
Οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν μέσα σε ένα έντονα πολωμένο κλίμα. Τα προγνωστικά ήδη δείχνουν ότι οι υποψήφιοι έχουν οριακή διαφορά με το προβάδισμα να δίνεται στον Παπαδόπουλο, αλλά με τον Χριστόφια να τον πλησιάζει επικίνδυνα.
Και είναι λογικό. Ο Παπαδόπουλος φεύγει αφήνοντας πίσω του «συντρίμμια».
Η πολιτική της «μη λύσης» που ακολουθεί στο εθνικό (κυπριακό) πρόβλημα έχουν ανεβάσει τον εθνικισμό στα ύψη. Η συνεργασία του με το ΕΥΡΩΚΟ (την δεξιά, εθνικιστική διάσπαση του ΔΗΣΥ) και η ανοχή της κυβέρνησής του σε εθνικιστικές και ρατσιστικές ομάδες να εκφράζονται ενάντια σε τουρκοκύπριους και μετανάστες δείχνει την λύση που προτιμά: καμία.
Στο οικονομικό – κοινωνικό επίπεδο η ανακοίνωση «19 παροχών στους φτωχούς», τους συνταξιούχους και τους αγρότες η οποία έγινε ένα μήνα μόνο πριν τις εκλογές ακούγεται υπερβολικά… προεκλογική. Εξάλλου οι προεκλογικές εξαγγελίες των προηγούμενων εκλογών δεν ικανοποιήθηκαν ποτέ…
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του οι εργαζόμενοι είδαν τους μισθούς τους να παγώνουν, τις συντάξεις τους να… αναβάλλονται (επέκταση ορίων συνταξιοδότησης κατά 3 χρόνια) τις σπουδές ένα ατέλειωτο δάνειο με την ίδρυση 3 ιδιωτικών πανεπιστημίων με αυξημένα δίδακτρα.. Μαζί με όλα αυτά, η Κύπρος βουίζει από σκάνδαλα διαφθοράς, τα οποία όμως ο κ. Παπαδόπουλος ενδιαφέρεται μόνο να αποκρύψει και να θάψει.
Κασουλίδης: τα ίδια και χειρότερα
Την ίδια στιγμή ο Κασουλίδης, υποψήφιος του δεξιού ΔΗΣΥ θα κάνει τα ίδια και χειρότερα.
Πίσω από τις λαϊκιστικές προεκλογικές υποσχέσεις για μείωση της θητείας και παροχή ενός υπολογιστή σε κάθε μαθητή (!) κρύβεται ένα καθαρά νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, βάζοντας τις επιχειρήσεις και την άνθηση (των κερδών) τους στην πρώτη θέση ακόμη και στο πρόγραμμά του.
Κι όσον αφορά το εθνικό δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε μια βιώσιμη λύση. Στα επιχειρήματά του μόνο τον εθνικισμό και το μίσος προς τους τ/κ καλλιεργεί. Παράλληλα κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι όταν ήταν υπουργός εξωτερικών στήριξε πολεμικές λύσεις και την αγορά των πυραύλων S300.
Η βάση του ΑΚΕΛ επέβαλε την υποψηφιότητά Χριστόφια
Το ΑΚΕΛ, η παραδοσιακή αριστερά της Κύπρου, φέρει μεγάλη ευθύνη για όσα έχουν γίνει την προηγούμενη περίοδο. 48 χρόνια τώρα συνεργαζόταν με κόμματα του κεφαλαίου με γνώμονα το υποτιθέμενο «εθνικό συμφέρον» και τη «λύση» του κυπριακού.
Μετά τα αποτελέσματα της προηγούμενης κυβέρνησης όπου το ΑΚΕΛ συμμετείχε με 5 υπουργούς η θεωρία αυτή (της συνεργασίας με την λεγόμενη «πατριωτική αστική τάξη») δεν πείθει.
Έτσι το συνέδριο του ΑΚΕΛ αποφάσισε, με συντριπτική πλειοψηφία, το κόμμα να κατεβάσει δικό του υποψήφιο, τον Δ. Χριστόφια.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία περιμένουν από τον Χριστόφια να μειώσει την επίθεση από την ΕΕ στους εργαζομένους, να παλέψει ενάντια στον εθνικισμό και τον ρατσισμό και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να έρθουν κοντά οι δύο κοινότητες ε/κ και τ/κ και μέσα από αυτή την επαναπροσέγγιση να βρεθεί μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού. Γι΄ αυτό και η συσπείρωση στο πρόσωπο του Χριστόφια είναι μεγάλη.
Κριτική υποστήριξη στον Χριστόφια
Όμως την ίδια στιγμή πρέπει ξεκάθαρα να αναφέρουμε ότι στην μεγάλη τους πλειοψηφία οι προσδοκίες των εργαζόμενων από τον Δ. Χριστόφια, αν αυτός εκλεγεί πρόεδρος, δεν θα επαληθευτούν.
Χρειάζεται η κατανόηση ότι αν εκλεγεί ο Χριστόφιας πρόεδρος, οι Κύπριοι εργαζόμενοι πρέπει να είναι έτοιμοι να αγωνιστούν και να πιέσουν από τα κάτω για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους και για να υπάρξουν φιλολαϊκά μέτρα.
Πάλη για μια νέα αριστερά
Σε μακροπρόθεσμη βάση χρειάζεται πάλη για να χτιστεί μια νέα, εναλλακτική στο ΑΚΕΛ αριστερά, έτοιμη να έρθει σε σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου, μια αριστερά πραγματικά σοσιαλιστική/κομμουνιστική και διεθνιστική. Γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να δοθούν λύσεις σε όλα τα βασικά προβλήματα των εργαζομένων και της νέας γενιάς.
</p.κι></p.για>
