Του Γιάννη Παπία
Η απόφαση της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τους δυο μεγαλύτερους σταθμούς εμπορευματοκιβωτίων σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη, ξεπουλώντας ότι έχει απομείνει από την δημόσια περιουσία, έχει βρει εδώ και δυο μήνες περίπου τους εργαζόμενους στα λιμάνια σε πραγματική θέση μάχης.
Οι εργαζόμενοι στα λιμάνια δίνουν ένα μεγάλο αγώνα για να σταματήσουν τα σχέδια της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση και για να μην χάσουν τις δουλειές τους. Η απάντηση των εργαζομένων είναι μια σειρά από 24ωρες απεργίες, αποχές από την εργασία τα Σάββατα και τις Κυριακές και αποχή και από την υπερωριακή εργασία.
Και βέβαια η απάντηση της κυβέρνησης είναι η καταστολή – με τη χρήση των ΜΑΤ, των δακρυγόνων και απειλών.
Απειλές και κλήσεις σε απολογία εργαζομένων
Όσο περνάει ο καιρός, τόσο εντείνονται και οι πιέσεις από τις εταιρίες-μνηστήρες προς την κυβέρνηση για να επισπεύσει τις διαδικασίες μιας και δεν μπορούν να περιμένουν άλλο το πάρτι με τα τεράστια κέρδη που τους περιμένουν.
Η κυβέρνηση με εκβιαστικά «δολώματα» για εθελούσιες εξόδους, για μετατάξεις και παραμύθια για διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων κάνει τα πάντα για να κάμψει τις αντοχές των εργαζομένων. Χαρακτηριστικό γεγονός το ότι η Διεύθυνση Φορτοεκφόρτωσης του ΟΛΠ (Πειραιάς) κάλεσε σε απολογία 163 λιμενεργάτες που δουλεύουν στον τομέα της εκφόρτωσης αυτοκινήτων (καρ τέρμιναλς). Το πρόσχημα της «κλήσης σε απολογία» είναι, όπως αναφέρεται στο σχετικό έγγραφο, ότι η απόδοση των λιμενεργατών έχει μειωθεί. Δηλαδή, ότι δεν εκφορτώνουν 29 αυτοκίνητα στη διάρκεια της βάρδιας, όπως προβλέπει ο Κανονισμός Εργασίας
Πολύτιμη η διεθνής εμπειρία
Οι εργαζόμενοι εκτός από την εμπειρία που υπάρχει πλέον από άλλες δημόσιες επιχειρήσεις που έχουν μερικώς ή ολικώς ξεπουληθεί σε ιδιώτες (π.χ. ΟΤΕ), έχουν σαν παρακαταθήκη τους και την διεθνή εμπειρία σε σχέση με τον κλάδο τους.
Οδηγός για το τι θα επακολουθήσει αν τελικά καταφέρει η κυβέρνηση να ιδιωτικοποιήσει τα λιμάνια πρέπει να αποτελεί το παράδειγμα της Βρετανίας στης αρχές της δεκαετίας του ΄80. Με βασική επιχειρηματολογία την «αύξηση της ανταγωνιστικότητας», τα κέρδη των ιδιωτών που πήραν την ιδιοκτησία των λιμανιών αυξήθηκαν κατακόρυφα – αλλά μέσα από την συμπίεση τους κόστους εργασίας τις απολύσεις εργαζομένων και την εντατικοποίηση της εργασίας.
Σήμερα, στα βρετανικά λιμάνια, δεν υπάρχει συνδικάτο εργαζομένων αλλά μόνο σωματείο απολυμένων λιμενεργατών. Κι αυτό τα λέει όλα!
Με ενότητα να συνεχιστεί ο αγώνας
Ο αγώνας των εργαζομένων στα λιμάνια, παρά τις απειλές για ασφαλιστικά μέτρα και κήρυξη των κινητοποιήσεων σαν παράνομες και καταχρηστικές από τη μεριά των διοικήσεων, πρέπει να δοθεί μέχρι το τέλος και να νικήσει. Οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν άλλο να είναι διαρκώς κάτω από εργασιακή αβεβαιότητα, δεν αντέχουν συνέχεια να προσθέτονται και άλλοι στην στρατιά των ανέργων, δεν αντέχουν άλλο να τους ξεπουλούν την δημόσια περιουσία.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που τα σωματεία των λιμενεργατών, των εργαζομένων ΟΛΠ και ΟΛΘ, καθώς και οι επιτροπές αγώνα που έχουν στηθεί, πρέπει να ξεπεράσουν κομματικές διαφορές και να συνεργαστούν για ενωτικότερες, άρα μαζικότερες και μαχητικότερες κινητοποιήσεις που θα μπορούν να δώσουν αέρα νίκης στον ηρωικό αυτό αγώνα
