Ακολουθεί το κείμενο της προκήρυξης με την οποία το "Ξ" έκανε εκστρατεία για μαζική συμμετοχή στη γενική απεργία της 13ης Φλεβάρη
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν χρέος να σχεδιάσουν, για μετά τις 13 Φλεβάρη, κυλιόμενες απεργίες κλάδων που να προκαλούν μια διαρκή εργατική αναταραχή και να κλιμακώνονται σε νέα 48ωρη γενική απεργία! Οι συνδικαλιστές της Αριστεράς πρέπει να πιέσουμε μαχητικά σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. συνεχίζει αμείωτη την επίθεση της ενάντια στους εργαζόμενους την νεολαία και τους συνταξιούχους. Η πολιτική της για το ασφαλιστικό συνεχίζει να έχει σαν στόχους:
– Την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 68 (υποτίθεται «εθελοντικά»).
– Τη μείωση των συντάξεων από 10% έως και 30%.
– Την απαλλαγή των εργοδοτών από εισφορές και την εξώθηση των εργαζομένων στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Υποκριτές!
Υποστηρίζουν πως αυτή η πολιτική είναι απαραίτητη επειδή τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν ελλείμματα.
Ποιος όμως δημιούργησε τα ελλείμματα;
– Η κυβέρνηση δεν πληρώνει αυτά που είναι υποχρεωμένη να δίνει σύμφωνα με το νόμο! Τα χρέη της κυβέρνησης στα ασφαλιστικά ταμεία φτάνουν σήμερα τα 12,4 δισ. €!
– Εισφοροδιαφυγή: η άρνηση των εργοδοτών να πληρώσουν της εισφορές τους στα ταμεία ανέρχεται στο ποσό των 4 δισ. € τον χρόνο!
– Από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80 οι κυβερνήσεις παραχωρούσαν τα αποθεματικά των ταμείων στους βιομήχανους και τους εφοπλιστές, άτοκα, τη στιγμή ο πληθωρισμός έφτανε το 20 και 25%! Έτσι «χάθηκαν» από τα ταμεία 83 δισ. € σε σημερινές τιμές!
Αυτά αποτελούν μόνο μερικά από τα στοιχεία της μεγάλης ληστείας των ταμείων – για να μην αναφέρουμε το σκάνδαλο των δομημένων, το χρηματιστήριο, τις ενοποιήσεις των ταμείων, κοκ.
Μια συνειδητή πολιτική ληστείας
Με άλλα λόγια αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, συνειδητά και μεθοδικά, δημιουργούν τα ελλείμματα στα ταμεία, μετά μιλούν για την «κρίση του ασφαλιστικού συστήματος» και στη συνέχεια προσπαθούν να φορτώσουν την κρίση στους ώμους των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων. Όλη αυτή η πολιτική στοχεύει στην παραχώρηση των αποθεματικών των ταμείων στο μεγάλο κεφάλαιο για να ενισχύει τα κέρδη του!
Προκλητικοί!
Και όλα αυτά γίνονται όταν 2 στους 3 συνταξιούχους του Ι.Κ.Α. (συνολικά 1.600.000) παίρνουν σύνταξη λιγότερη από 580 €.
Όταν η Ελλάδα είναι η πρώτη στην Ε.Ε. στην κερδοφορία των επιχειρήσεων. (Τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων αυξάνονται με ρυθμό 50-60% σε ετήσια βάση τα τελευταία χρόνια – στοιχεία ΓΣΕΕ και ICAP!)
Και, τέλος, όταν οι βουλευτές που παίρνουν αυτές τις αποφάσεις, αμείβονται με 10.000 € τον μήνα, ενώ, όπως δείχνει η σωρεία των σκανδάλων, τα στελέχη της κυβέρνησης κολυμπούν προκλητικά στη χλιδή, τη διαφθορά, τα ψέματα και την σήψη!
Για ένα μαχητικό πρόγραμμα κινητοποιήσεων!
Οι εργαζόμενοι δώσαμε μια ηχηρή απάντηση στην κυβέρνηση στην πρώτη 24ωρη γενική απεργία στις 12 Δεκεμβρίου, με 2,5 εκ απεργούς και μαζικότατες πορείες – 100.000 στην Αθήνα, 20.000 στη Θεσσαλονίκη κοκ.
Πρέπει να κάνουμε το ίδιο στην επόμενη γενική απεργία στις 13 Φλεβάρη!
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες οφείλουν:
– Να μην καθίσουν σε κανένα τραπέζι «διαλόγου» και να μην διαπραγματευτούν κανένα από τα κεκτημένα δικαιώματά μας.
– Αντίθετα πρέπει να είναι επιθετικές, απαιτώντας εδώ και τώρα, το κράτος και οι εργοδότες να ξοφλήσουν τα χρέη τους.
– Να τερματίσουν τη γελοία εικόνα της διάσπασης, των ξεχωριστών συγκεντρώσεων και πορειών (κάτι για το οποίο ευθύνεται βασικά το ΠΑΜΕ).
– Να προχωρήσουν από τώρα στην επεξεργασία ενός προγράμματος δράσεων -που να συζητηθεί στους διάφορους εργατικούς χώρους- που να κλιμακώνουν περαιτέρω τον αγώνα αν η κυβέρνηση δεν υποχωρήσει.
– Θα πρέπει να σχεδιάσουν, για μετά τις 13 Φλεβάρη, κυλιόμενες απεργίες κλάδων που να προκαλούν μια διαρκή εργατική αναταραχή και να κλιμακώνονται σε νέα 48ωρη γενική απεργία!
– Αν η κυβέρνηση επιμένει στην πολιτική της τότε πρέπει να πάμε σε καταλήψεις δρόμων και κρατικών κτιρίων και σε επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες.
Οι εργαζόμενοι μπορούν!
Είναι σίγουρο ότι οι εργαζόμενοι θα ανταποκριθούν μαζικά και αποφασιστικά σε ένα μαχητικό πρόγραμμα κινητοποιήσεων. Γιατί ξέρουν τι σημαίνει,
– να χάνει ο εργαζόμενος, κάθε μήνα, το 10%, το 20% ή το 30% της σύνταξής του
– οι εργαζόμενοι στα βαρέα και ανθυγιεινά να πρέπει να δουλεύουν μέχρι και 7 χρόνια περισσότερο
– οι εργαζόμενες μητέρες, προστάτες ανηλίκων, να πρέπει να δουλεύουν μέχρι και 16 περίπου χρόνια περισσότερο!
Με αυτά τα δεδομένα είναι σίγουρο ότι οι εργαζόμενοι είναι διατεθειμένοι να απεργήσουν όχι μόνο για μία ή για δύο 24ώρες απεργίες, αλλά για επαναλαμβανόμενες απεργίες διαρκείας πολλών ημερών.
Καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αντέξει ένα τέτοιο κίνημα – θα υποχρεωνόταν να υποχωρήσει.
Το θέμα είναι αν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες θα προχωρήσουν στην απαραίτητη ενημέρωση των εργαζομένων και στην επεξεργασία ενός μαχητικού προγράμματος κινητοποιήσεων. Κι επειδή όλοι μας έχουμε κάθε λόγο να μην έχουμε εμπιστοσύνη στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, κάθε εργαζόμενος και κάθε συνδικαλιστής στη βάση του εργατικού κινήματος θα πρέπει να προσπαθήσει να πιέσει όσο γίνεται, με αποφάσεις σωματείων, ΔΣ, φοιτητικών συνελεύσεων κλπ για να γίνουν όλα τα πιο πάνω.
Διεκδικούμε <br/>
– Καμία αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, καμία μείωση των συντάξεων για κανένα κλάδο εργαζομένων, κατάργηση των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων (Σιούφα και Ρέππα). <br/>
– Να ξοφλήσει, τώρα, η κυβέρνηση τα χρέη της στα ταμεία, ύψους των 12,4 δις € <br/>
– Να επιστραφούν στα ταμεία τα κλεμμένα των προηγούμενων δεκαετιών – 83 δις €.<br/>
– Να καταπολεμηθεί η εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών ύψους 4 δις € τον χρόνο. <br/>
– Να γίνει η εισφοροδιαφυγή ποινικό αδίκημα που να τιμωρείται σκληρά, όπως η κλοπή δημόσιας περιουσίας. <br/>
– Να χτυπηθούν τα κυκλώματα που λυμαίνονται τα ταμεία στο χώρο της Υγείας και του Φαρμάκου. <br/>
– Να δημιουργηθεί Ενιαίος Φορέας Υγείας Φαρμάκου και Κοινωνικής Ασφάλισης, κάτω από τον έλεγχο και τη διαχείριση των εργαζομένων και της κοινωνίας για να τερματιστεί η κερδοσκοπία των φαρμακευτικών εταιρειών και των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών <br/>
– Τα ταμεία να περάσουν στα χέρια των εργαζομένων. Οι διοικήσεις να αποτελούνται κατά πλειοψηφία από εκλεγμένους και ανακλητούς εκπροσώπους των εργαζομένων.
Ένας παραπέρα στόχος του κινήματος πρέπει να είναι η δημιουργία επιτροπών εργατικού ελέγχου σε όλους τους εργατικούς χώρους γιατί μόνο επιτροπές εκλεγμένες απ’ τους εργαζόμενους και υπόλογες σ’ αυτούς, μπορούν να ελέγξουν πραγματικά την εισφοροδιαφυγή, τις απάτες και τη διαφθορά.
Σε μακροπρόθεσμη βάση στόχος πρέπει να είναι να περάσουν οι στρατηγικές επιχειρήσεις της οικονομίας στα χέρια των εργαζομένων, κάτω από συνθήκες εργατικού και κοινωνικού ελέγχου και διαφάνειας, για να σχεδιαστεί η οικονομία για τις ανάγκες των εργαζομένων, αντί να υπηρετεί τα κέρδη μιας χούφτας μεγαλοβιομήχανων. Με μαζικές δημόσιες επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες θα είναι δυνατή και η δραστική μείωση των ωρών εργασίας καθώς και η δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης. Έτσι θα μπορούν οι εργαζόμενοι χαρούν τη ζωή τους σε πλήρη αντίθεση με τον καπιταλισμό που θέλει τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν.
______________
