Του Δημήτρη Πανταζόπουλου
Η δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στην Κ. Κούνεβα παραμονές Χριστουγέννων αποτελεί πρόκληση γιατί έχει σαν στόχο της τον εκφοβισμό συνολικά του εργατικού κινήματος και ειδικά του πιο μαχητικού του κομματιού.
Οι «γαλέρες» των ιδιωτικών συνεργείων
Στο χώρο των συνεργείων καθαριότητας σε όλους σχεδόν τους δημόσιους χώρους (νοσοκομεία, οργανισμοί, συγκοινωνίες, υπουργεία, ΔΕΚΟ κτλ) οι όροι εργασίας είναι όροι μαφίας και υπερεκμετάλλευσης.
Εδώ και 20 σχεδόν χρόνια μία σειρά από υπηρεσίες και κυρίως η καθαριότητα έχουν ιδιωτικοποιηθεί και αναθέτονται σε εργολάβους. Οι εταιρείες αυτές με στόχο απ’ τη μια να μειώσουν το κόστος της εργολαβίας για να κερδίσουν τους διαγωνισμούς, και από την άλλη να αποφέρουν τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη στους ιδιοκτήτες τους χτυπούν συνεχώς τις συνθήκες εργασίας. Έτσι οι εργαζόμενες στα συνεργεία καθαριότητας δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες και κάτω από τις συνεχείς απειλές τις εργοδοτικής τρομοκρατίας. Δεν ισχύει σχεδόν καμία διάταξη της εργατικής νομοθεσίας. Δεν εφαρμόζονται οι ΣΣΕ. Οι εργαζόμενες υποχρεώνονται από το φόβο της απόλυσης να υπογράφουν για αποδοχές που δεν παίρνουν. Πολλές από αυτές δεν ασφαλίζονται ενώ όσες ασφαλίζονται υποχρεώνονται να υπογράφουν ότι δουλεύουν κάτω από έξι ώρες για να μην παίρνουν βαρέα κι ανθυγιεινά ένσημα.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και οι μηχανισμοί ελέγχου κωφεύουν
Απέναντι σε όλα αυτά οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Παρόλο που όλα τα παραπάνω έχουν καταγγελθεί επανειλημμένα από τις εργαζόμενες η ηγεσία της ΓΣΕΕ περί άλλων τυρβάζει. Χρειάστηκε μάλιστα να περάσουν 10 ημέρες από την επίθεση στην Κ. Κουνεβα για να κάνει δήλωση για το θέμα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Ίδια είναι και η στάση τόσο του ΣΕΠΕ όσο και του ΙΚΑ όποτε καταγγέλλονται εκεί οι αυθαιρεσίες των εργολάβων.
Οι εργαζόμενες οργανώνονται
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση οι εργαζόμενες οργανώθηκαν για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Η Κ. Κούνεβα από τη θέση της γ.γ. της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα των εργαζομένων. Για αυτή τη δράση της είχε απειληθεί επανειλημμένα από την εργοδοσία. Την στιγμή μάλιστα που δέχθηκε την επίθεση ήταν η περίοδος που η Κούνεβα αρνούνταν να μην πάρει το δώρο Χριστουγέννων που της αναλογούσε και παρότρυνε και τις συναδέλφισσές τις να κάνουν το ίδιο.
Αφεντικά μαφιόζοι
Οι εργολάβοι του χώρου λοιπόν δεν μπορούσαν να ανεχθούν τη δράση της Κ. Κούνεβα και αποφάσισαν να δράσουν με πρακτικές που χρησιμοποιεί η μαφία. Η επίθεση με βιτριόλι δεν είναι απλά δολοφονική στο πρόσωπο την Κ. Κούνεβα αλλά ανασύρει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας τις πιο βάρβαρες μέθοδες επίθεσης στο εργατικό κίνημα.
Η Κούνεβα δεν είναι μόνη της
Απέναντι σε αυτές τις πρακτικές εργοδοτικής τρομοκρατίας δεν φτάνει απλά να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στην Κ. Κούνεβα. Το εργατικό κίνημα πρέπει να αναλάβει άμεσα δράση. Πρέπει οι ένοχοι της επίθεσης (πραγματικοί και ηθικοί) να βρεθούν και να τιμωρηθούν. Αλλά πρέπει οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους να απαιτήσουν να φύγουν οι εργολάβοι. Να επανακρατικοποιηθούν όλες οι ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες στο δημόσιο και να προσληφθούν σε αυτές όλοι οι εργαζόμενοι-ες που ήδη δουλεύουν σε αυτές με μόνιμες συμβάσεις με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
______________
Γυναίκα, συνδικαλίστρια και μετανάστρια
Η Κ. Κούνεβα ήρθε από τη Βουλγαρία πριν από 15 χρόνια. Στη χώρα της ήταν ιστορικός αλλά ήρθε στην Ελλάδα και δούλευε σαν καθαρίστρια στα κάτεργα των εργολάβων εξ αιτίας μεγάλης οικονομικής ανάγκης. Όπως και πολλές άλλες συναδελφισσές της (το 65 – 70% των εργαζομένων στα συνεργία καθαριότητας είναι μετανάστριες) βίωνε καθημερινά τις πιο άθλιες συνθήκες εργασίας. Οι εργολάβοι θέλουν εργαζόμενους μετανάστες που πασχίζουν για λίγα ένσημα που χρειάζονται για τις άδειες παραμονής. Θέλουν γυναίκες και κυρίως με οικονομικές δυσκολίες. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά κάνουν τις εργαζόμενες ευάλωτες στην εργοδοτική τρομοκρατία. Η Κ. Κούνεβα όμως τους χαλούσε τη σούπα. Γιατί αν και μετανάστρια δε περιοριζόταν στα λίγα ένσημα που της έδιναν αλλά τα ήθελε όλα και μάλιστα βαρέα. Αν και γυναίκα και με οικονομική ανάγκη δεν αρκούνταν στα ψίχουλα αλλά ήθελε όλο το μισθό της και τα δώρα που δικαιούνταν. Και πάνω από όλα δεν υπέκυπτε στην εργοδοσία αλλά ήταν συνδικαλίστρια και αγωνίζονταν. Όλα αυτά ήταν που ενοχλούσαν τους εργολάβους – μαφιόζους και που οδήγησαν στην δολοφονική επίθεση.
