Στο θέμα της ευρωλίστας του ΣΥΡΙΖΑ ο ΣΥΝ απαίτησε να γίνουν πρώτα αποδεκτές οι δικές του διεκδικήσεις: δηλαδή η 1η και η 3η θέση στο ευρωψηφοδέλτιο. ’φησε, τη 2η και 4η θέση σε «άλλες συνιστώσες» πράγμα που όπως καταλαβαίνει κανείς μετέτρεπε την όλη διαδικασία σε σκέτο παζάρι και άσκηση πιέσεων. Ο ΣΥΝ τελικά επέλεξε να προτείνει τη δεύτερη θέση στην ΚΟΕ προσφέροντας στη ΔΕΑ τη δεύτερη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας στις γενικές εκλογές. Μαζί με την ΚΕΔΑ, οι 4 αυτές συνιστώσες αποτελούν τη μία συσπείρωση.
Το ΔΗΚΚΙ διαφωνεί κάθετα, θέτοντας βέτο και διεκδικώντας αυτό τη 2η θέση.
Η πλειοψηφία των ανένταχτων μελών της γραμματείας μαζί με τις συνιστώσες Ξεκίνημα, ΑΚΟΑ, Οικοσοσιαλιστές, Κόκκινο και Ρόζα δηλώνουν ότι δεν τις απασχολεί το θέμα των ονομάτων αλλά κάποια κριτήρια, κάποιες αξίες, όπως:
– στο ψηφοδέλτιο πρέπει να υπάρχουν (και) αγωνιστές που εκπροσωπούν κινήματα κι όχι μόνο κομματικούς μηχανισμούς
– ισορροπία ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες
– ισορροπία ανάμεσα σε μέλη συνιστωσών και «ανένταχτους»
– οι Ευρωβουλευτές έχουν υποχρέωση να εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι την συνιστώσα τους
– πρέπει (οι υποψήφιοι) να αποδεχτούν την αρχή της εναλλαγής
– οι Ευρωβουλευτές οφείλουν να καταθέτουν την «αποζημίωση» τους (δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα – μισθός μαζί με επιδόματα) στο κοινό ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο θα εισπράττουν ένα λογικό ποσό.
Υπάρχουν λοιπόν στην πραγματικότητα δύο διαμετρικά αντίθετες απόψεις στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η μια ασχολείται με κριτήρια και κάποιες αρχές στη λειτουργία και η άλλη ασχολείται με ένα σκέτο παζάρι.
Ποια άποψη θα επικρατήσει; Μήπως μπορεί να αποφασίσει η πλειοψηφία της γραμματείας; Η άποψη που θα καθορίσει την τελική απόφαση είναι η θέση του ΣΥΝ. Ακόμη και αν γίνουν κάποιες παραχωρήσεις σε επίπεδο κριτηρίων, αποκλείεται να υιοθετηθούν όλα τα κριτήρια αλλά ακόμα και αν αποφασισθούν κάποια κριτήρια η εφαρμογή τους είναι εντελώς αβέβαιη.
Με αυτή την έννοια γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό:
– να προχωρήσει η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μπορεί να παίρνει αποφάσεις οι οποίες να μην υπόκεινται στον εκβιασμό της μιας ή της άλλης συνιστώσας
– αυτό σημαίνει πως η «βάση» του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει λόγο, να υπάρχουν τοπικές οργανώσεις οι οποίες να μπορούν να αποφασίζουν, οι οποίες να εκλέγουν και να ελέγχουν τα στελέχη της γραμματείας και τους βουλευτές.
