Τα μέτρα που ανακοίνωσε στο τέλος Ιούνη η κυβέρνηση προκάλεσαν ένα ακόμα σοκ. Επειδή ήταν το 4ο πακέτο "έκτακτων" μέτρων που ανακοινώνεται τα τελευταία 5 χρόνια και επειδή είναι ξεκάθαρο πλέον ότι δεν θα είναι το τελευταίο. Ήδη στα επιτελεία του Υπουργείου Οικονομικών ετοιμάζουν το νέο πακέτο του Οκτωβρίου, το οποίο θα χτυπά τόσο τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, όσο και τα μισθολογικά.
Αύξηση των ορίων ηλικίας των γυναικών, κόψιμο της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, πάγωμα μισθών και συντάξεων για ακόμα ένα χρόνο, ανατροπές στο ΕΚΑΣ, συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων (ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ, ΟΣΕ, λιμάνια, καζίνο) … όλα είναι στην ατζέντα του Υπουργείου.
Όσο όμως και αν τα επιτελεία της κυβέρνησης προσπαθούν να πείσουν για την αναγκαιότητα των μέτρων λόγω της κρίσης, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Και αυτό που δείχνει είναι ότι όλες οι επιθέσεις ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, όλα τα πακέτα φορολογίας, όχι μόνο δεν βελτίωσαν την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αντίθετα έριξαν στην εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερα κομμάτια των εργαζομένων και της νεολαίας.
Όλα τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια κρίθηκαν αναποτελεσματικά ακόμα και από την ΕΕ, όλοι οι κρατικοί προϋπολογισμοί που σχεδίασε η ΝΔ αποσύρθηκαν και το ίδιο πρόκειται να συμβεί και με τον τελευταίο, κανένα έλλειμμα δεν μειώθηκε. Και όλα τα σημάδια δείχνουν ότι τα χειρότερα για την ελληνική οικονομία έπονται…
Την ίδια ώρα η ανεργία έχει εκτιναχθεί, οι part time εργαζόμενοι έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν παγώσει, όλες σχεδόν οι δημόσιες επιχειρήσεις έχουν ξεπουληθεί και τα ασφαλιστικά ταμεία αντιμετωπίζουν προβλήματα βιωσιμότητας πλέον, μετά από τις αλλεπάλληλες χαριστικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης στα χρέη των εργοδοτών.
Το χτύπημα που δέχτηκε η ΝΔ στις τελευταίες ευρωεκλογές είναι ενδεικτικό της διάθεσης που υπάρχει στην κοινωνία. Και υποθέσεις όπως της Siemens βαθαίνουν την οργή της κοινωνίας και για τα δύο μεγάλα κόμματα γιατί αποκαλύπτουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη σύνδεσή τους με το μεγάλο κεφάλαιο.
Όπως και να χει το φθινόπωρο θα αποδειχτεί καθοριστικό τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τους εργαζόμενους. Γιατί εκτός από τις επιθέσεις του Υπουργού Οικονομικών, το εργατικό κίνημα θα βρεθεί αντιμέτωπο με ένα ακόμα στοιχείο της κρίσης. Το κλείσιμο εργοστασίων και επιχειρήσεων και τις μαζικές απολύσεις. Γιατί αν το προηγούμενο διάστημα είχαμε κάποια κλεισίματα στη Βόρεια Ελλάδα κυρίως, από το Σεπτέμβριο τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα. Το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου και του ραδιοφωνικού σταθμού City από την οικογένεια Αγγελόπουλου που έχει ως αποτέλεσμα 460 απολύσεις είναι ενδεικτικό. Και δεν είναι τυχαίο ότι και άλλα συγκροτήματα ΜΜΕ κινούνται στην ίδια κατεύθυνση (π.χ. ο όμιλος Κυριακού ΑΝΤΕΝΝΑ κτλ).
Ήδη τα τελευταία στοιχεία για τις ελληνικές επιχειρήσεις δείχνουν πτώση της κερδοφορίας. Τα Ελληνικά Πετρέλαια (η μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας) και η Vivartia (ΔΕΛΤΑ) για παράδειγμα καταγράφουν ζημιές και αυτό για μεγαλοκαπιταλιστές όπως ο Λάτσης και ο Βγενόπουλος σημαίνουν ένα πράγμα: απολύσεις. Και για να το καταλάβουμε πιο εύκολα αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στην Ολυμπιακή του Βγενόπουλου όπου οι παλιοί εργαζόμενοι κόβονται λόγω … νοοτροπίας και αμοιβών.
Την ίδια ώρα η πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας από το καλοκαίρι και μετά αναμένεται να οδηγήσει στην απώλεια 34.000 θέσεων εργασίας σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Τράπεζας, ενώ οι ίδιοι οι εργοδότες υπολογίζουν ότι δύο στους δέκα θα προχωρήσουν σε απολύσεις προσωπικού μέσα στην περίοδο Ιουλίου – Σεπτεμβρίου. Και τα προεόρτια έχουν ήδη αρχίσει σε μια σειρά χώρους όπως είναι η (ιδιωτικοποιημένη) Εμπορική τράπεζα που προχωρά στο κλείσιμο 57 καταστημάτων της και απολύσεις 1.500 εργαζομένων κάτω από το πρόσχημα της "εθελούσιας εξόδου".
Θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλες αυτές τις επιθέσεις; Την απάντηση την δίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε μια σειρά μικρούς και μεγάλους χώρους. Στο εργοστάσιο Παπουτσάνης 150 εργάτες ανάγκασαν την εργοδοσία να υποχωρήσει και να μην προχωρήσει σε απολύσεις. Και αυτό έγινε μέσα από κινητοποιήσεις 3 μηνών ενάντια στους εκβιασμούς της εργοδοσίας, ενάντια στην πρόσληψη απεργοσπαστών.
Στο Βόλο, το νέο σωματείο καθαριστριών Ν. Μαγνησίας δίνει ήδη τις πρώτες του μάχες ενάντια στο νέο εργολάβο που πραγματοποιεί απολύσεις ενώ ήδη συνδικαλίστρια μέλος του δέχτηκε τηλεφωνικές απειλές. Στο Σισμανόγλειο το σωματείο καθαριστριών και τραπεζοκόμων πέτυχε την προηγούμενη περίοδο τις πρώτες του νίκες με το σταμάτημα των απολύσεων.
Το θέμα του συνδικαλισμού των καθαριστριών παίρνει νέες διαστάσεις και γίνονται προσπάθειες να επεκταθεί και σε άλλους χώρους (αεροδρόμιο, πανεπιστήμιο Ιωαννίνων κτλ)
Όλα αυτά είναι παραδείγματα που δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι έχουν διάθεση να αγωνιστούν και να υπερασπίσουν τη δουλειά τους. Αλλά η διάθεση από μόνη της δεν είναι αρκετή. Χρειάζονται βοήθεια από τα συνδικάτα και τα κόμματα της αριστεράς που πρέπει να μπουν μπροστά σε αυτή τη μάχη. Με πολιτικές θέσεις και προτάσεις δράσης τα κόμματα της αριστεράς και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις όλων των βαθμίδων, πρέπει να παίξουν αυτό το ρόλο. Ώστε να βοηθήσουν τους αγώνες των εργαζομένων να γίνουν αποτελεσματικοί και να βάλουν φρένο στα σχέδια της κυβέρνησης.
