Στις 12-14 Μάη θα πραγματοποιηθεί το 9ο
συνέδριο της ΚΝΕ. Βασικό θέμα του συνεδρίου
σύμφωνα με το κείμενο των θέσεων του
Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ είναι “το πως
θα ισχυροποιηθεί παραπέρα η ΚΝΕ,
αναπτύσσοντας τον πρωτοπόρο, επαναστατικό
ρόλο της, ως νεολαία του ΚΚΕ, που συμβάλλει
στην οικοδόμηση του Μετώπου, στην πάλη για
το σοσιαλισμό” (σ.3).
Όσον αφορά το πως κρίνεται η πορεία
ανάπτυξης της οργάνωσης σε αντίθεση με το
προηγούμενο συνεδριακό κείμενο που μιλούσε
για τριπλασιασμό των μελών και υπερκάλυψη
του πλάνου, τώρα “η ανάπτυξη δεν κρίνεται
ικανοποιητική, καθώς οι σταθεροί ρυθμοί
στρατολογίας δεν εκφράστηκαν σε ανάπτυξη
λόγω αδυναμιών στην αφομοίωση” (σ.33) την
ίδια ώρα που το κείμενο αναφέρει πως
“περισσότεροι νέοι, συγκριτικά με
προηγούμενα χρόνια, αντιμετωπίζουν θετικά
την έννοια του σοσιαλισμού-κομμουνισμού” και
στην νεολαία “υπάρχουν και τάσεις
αμφισβήτησης και ριζοσπαστισμού” (σ.17).
Όλες όμως οι προσπάθειες που γίνονται για
να εξηγηθούν οι αδυναμίες έχουν να κάνουν
αυστηρά και μόνο με οργανωτικά ζητήματα. Οι
αδυναμίες στην ανάπτυξη φανερώνουν “πως το
ζήτημα δεν έχει γίνει μόνιμη υπόθεση των
καθοδηγητικών οργάνων”(σ.33), οι όποιες
αδυναμίες στην μαζική πολιτική δράση “έχουν
τη ρίζα τους στην ποιότητα της καθοδηγητικής
δουλειάς” (σ.37) η μη ικανοποιητική
λειτουργία των οργανώσεων βάσης “είναι πρώτα
απ΄ όλα ζήτημα της καθοδηγητικής δουλειάς”
(σ.12), η πρώτη βασική αδυναμία του ΚΣ είναι
“στο περιεχόμενο και τις μεθόδους
καθοδήγησης” ενώ η δεύτερη πως “δεν κατάφερε
με τη δράση και κυρίως με την καθοδηγητική
του βοήθεια να διαπαιδαγωγήσει το στελεχιακό
δυναμικό…ώστε να αντιμετωπίζει
κομμουνιστικά και περισσότερο ώριμα τις
δυσκολίες που παρουσιάζονταν” (σ.15).
Οργανωτικά μέσα για πολιτικά
προβλήματα
Η ηγεσία της ΚΝΕ προσπαθεί, για άλλη μια
φορά στην ιστορία της, να επιλύσει πολιτικά
προβλήματα με οργανωτικά μέτρα.
Ενώ λοιπόν γίνεται τόσο εκτενής αναφορά
στα λάθη και τις αδυναμίες στην καθοδήγηση
των οργάνων η ανάλυση των αιτιών της
κατάρρευσης του ανατολικού μπλοκ για άλλη
μια φορά δεν βρίσκει τον δρόμο για το
κείμενο καθώς οι αναφορές στο ότι “το ΚΚΕ το
1995 με την Πανελλαδική συνδιάσκεψη που
οργάνωσε, διαμόρφωσε τους πρώτους
προβληματισμούς για…τις εσωτερικές και
εξωτερικές αιτίες νίκης της αντεπανάστασης”
και “συνεχίζει και σήμερα την κριτική
εξέταση του προβλήματος…”
κρίνονται…ικανοποιητικές από το ΚΣ της
ΚΝΕ. Ο όποιος υγιής προβληματισμός του απλού
μέλους της ΚΝΕ για το πώς γίνεται οι ίδιες
δυνάμεις που (σύμφωνα με το ΚΚΕ) για 70
χρόνια έχτιζαν τον σοσιαλισμό να ανοίγουν
τον δρόμο στους καπιταλιστές ή απλά να
καταρρέουν, κι όλα αυτά χωρίς να ανοίξει
μύτη, μάλλον είναι δείγμα ελλιπούς
…καθοδήγησης.
Το ζήτημα του ΑΑΔΜ (αντιιμπεριαλιστικό
αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο) που
κτίζεται από το 1996 γίνεται επίσης γαργάρα.
Η ΚΝΕ όλα αυτά τα χρόνια όχι μόνο δεν έκτισε
κανένα μέτωπο στη νεολαία (και το κόμμα
βέβαια στην κοινωνία) αλλά αντίθετα
διακρίθηκε για το καπέλωμα και τη λάσπη σε
όποιον δεν συμφωνούσε μαζί της.
Αυτό έδειξε η πείρα των συντονιστικών στο
χώρο της παιδείας, που στην ουσία δεν έχουν
συσπειρώσει κανέναν άλλο εκτός από τα μέλη
της ΚΝΕ (ειδικά στα ΑΕΙ-ΤΕΙ). Αυτή η
εμπειρία “κρίνεται θετική” (σ.12), ενώ δεν
γίνεται καμιά προσπάθεια να εξηγηθεί η
απουσία μαζικών φοιτητικών-σπουδαστικών
κινητοποιήσεων και το πως η μεγάλη
δυσαρέσκεια προς ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και η ταύτιση
μεταξύ τους στην συνείδηση των πιο πολλών
νέων δεν εκφράζεται σε άνοδο των δυνάμεων
της ΠΚΣ στις σχολές, όπου και παραμένει
στάσιμη τα 2-3 τελευταία χρόνια
Όποιος δεν είναι Κνίτης είναι
πράκτορας
Όσον αφορά την εξωκοινοβουλευτική
αριστερά ούτε λίγο ούτε πολύ αποτελεί απλώς
“αριστερό και ριζοσπαστικό άλλοθι στον
αντικομμουνισμό και την αντισοσιαλιστική
προπαγάνδα” (σ.6), κηρύττει τον “έμμεσο ή
άμεσο αντικομμουνισμό” (σ.9) ενώ “η δράση
τους βάζει εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση
της συνείδησης της νεολαίας” (σ.10).
Η μόνη ουσιαστική αλλαγή από το
προηγούμενο συνέδριο είναι η αναφορά σε 3
σημεία (σελ 6.9.10) σε “τροτσκιστικές
δυνάμεις” αντί της γενικόλογης αναφοράς σε
“εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις”.
Τέλος, στη σελίδα 14 του κειμένου
πληροφορούμαστε πως “οι ιμπεριαλιστικοί
οργανισμοί ΕΕ και ΝΑΤΟ έχουν ειδικούς
θεσμούς, όπως τα Κοινωνικά Φόρουμ…” που
“έχουν ειδική στόχευση στον εγκλωβισμό των
τάσεων αμφισβήτησης στο νεολαιίστικο
κίνημα”.
Το πρόβλημα…
Το πρόβλημα της ΚΝΕ δεν είναι αυτό ή το
άλλο στέλεχος της που δεν δουλεύει αρκετά
ούτε οι θεσμοί των ιμπεριαλιστών που
εγκλωβίζουν τις τάσεις αμφισβήτησης. Η ουσία
του προβλήματος, αυτό που την εμποδίζει να
καρπωθεί την διάχυτη δυσαρέσκεια στην
νεολαία είναι η ίδια της η φύση ως σταλινική
οργάνωση. Γιατί όσο καλά και να δουλέψει στο
οργανωτικό επίπεδο, όσο παραμένει σταλινική,
λειτουργώντας με τον πλέον αντιδημοκρατικό
τρόπο, τόσο απέναντι στο κίνημα, όσο και στο
εσωτερικό της, δεν θα μπορέσει ποτέ να
εκφράσει μαζικά τις διαθέσεις και τις
αγωνίες της νεολαίας, πόσο μάλλον να την
οδηγήσει σε νίκες.
Αλέξανδρος
Πραντούνας
