8 Μάρτη 2025
Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών
ενταγμένη στον αγώνα ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών
Όλες/όλοι στις συγκεντρώσεις για την 8η Μάρτη!
- Αθήνα, 2.00 μ.μ., πλατεία Κολοκοτρώνη
- Θεσσαλονίκη, 12.00 μ. Άγαλμα Βενιζέλου
- Βόλος, 11.30 π.μ., Πλατεία Αγίου Νικολάου
Διαβάστε παρακάτω ανακοίνωση των «Μαχητικών & Ελεύθερων» για τη φετινή 8η Μάρτη
Η φετινή 8 Μάρτη, η παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών, πέφτει σε μία ιδιαίτερη πολιτική συγκυρία, τον αγώνα που δίνει ολόκληρη η κοινωνία για το έγκλημα των Τεμπών.
Οι κυβερνήσεις (σημερινή και προηγούμενες) δείχνουν την ίδια υποκρισία, χύνουν τα ίδια κροκοδείλια δάκρυα και δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες, όπως για το έγκλημα των Τεμπών.
Το 2024 έκλεισε με 16 γυναικοκτονίες και χιλιάδες θύματα έμφυλης βίας.
Απέναντι σε αυτούς τους αριθμούς που διαρκώς μεγαλώνουν, το μόνο που έχει κάνει η κυβέρνηση είναι την εφαρμογή «panic button». Ένα έργο «βιτρίνας» που δεν μπορεί να αποτρέψει ή έστω να μειώσει τον αριθμό των γυναικοκτονιών. Η δολοφονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το αστυνομικό τμήμα των Άγιων Αναργύρων είναι η απόδειξη ότι η κυβέρνηση δεν έχει παρέμβει στο ελάχιστο στον κρατικό μηχανισμό ώστε να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις ανάγκες των θυμάτων έμφυλης βίας.
Σε μια γυναίκα που ζητούσε βοήθεια η απάντηση ήταν «το περιπολικό δεν είναι ταξί».
***
Οι γυναίκες παρότι σήμερα ακόμα έχουν να αντιμετωπίσουν την ανισότητα, την υποτίμηση, τις χαμηλότερες αμοιβές, την έμφυλη βία κ.α. έχουν αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά και την αιχμή του δόρατος πολλών κινημάτων στην Ελλάδα και διεθνώς.
Η Μάγδα Φύσσα αποτέλεσε την προμετωπίδα του μεγάλου αντιφασιστικού κινήματος που έβαλε τους βουλευτές και τα στελέχη της Χρυσής Αυγής στη Φυλακή.
Σήμερα η Μαρία Καρυστιανού είναι η προμετωπίδα του κινήματος για να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα των Τεμπών.
Η Μαρία Καρυστιανού και οι υπόλοιποι συγγενείς των θυμάτων (όπως και η Μάγδα Φύσσα στο παρελθόν) δεν κινήθηκαν ατομικά. Οργανώθηκαν και κινήθηκαν συλλογικά. Έτσι κατάφεραν να πετύχουν σημαντικές νίκες ενάντια στην επιχείρηση συγκάλυψης που έστησε η κυβέρνηση. Μαζί με τους εργαζόμενους στον σιδηρόδρομο συνέβαλαν επίσης στο να καταλάβει όλη η κοινωνία πως το ξεπούλημα του ΟΣΕ στην Hellenic Train και η ακόρεστη δίψα των εργολάβων για περισσότερα κέρδη οδήγησαν στη δολοφονία 57 ανθρώπων. Κι’ κατάφεραν να εμπνεύσουν εκατομμύρια κόσμου που συμμετείχαν στην ιστορική πλέον απεργία της 28ης Φλεβάρη.
***
Το φεμινιστικό κίνημα δεν θα μπορούσε παρά να είναι κομμάτι του αγώνα για την δικαίωση των θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών.
Παλεύουμε για την γυναικεία χειραφέτηση και την πραγματική (όχι μόνο στα χαρτιά) ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών (όπως και όλων των εκφράσεων φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού). Παλεύουμε ενάντια στο σεξισμό, την ομοφοβία και την έμφυλη βία και διεκδικούμε συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές.
Παράλληλα παλεύουμε μέχρι τέλους για να καταρρεύσει η συγκάλυψη της κυβέρνησης.
Διεκδικούμε
- Παραδειγματική τιμωρία των ενόχων όποιοι κι αν είναι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται.
- Ανεξάρτητη Επιτροπή Έρευνας, που να αποτελείται από φορείς που δεν έχουν καμία σχέση με τα κατεστημένα συμφέροντα – επιστημονικούς φορείς, εκπροσώπους των συγγενών, εκπροσώπους των εργαζομένων στον ΟΣΕ και του ευρύτερου συνδικαλιστικού κινήματος.
- Εκδημοκρατισμό και έλεγχο της Δικαιοσύνης – να τελειώνουμε με το παραμύθι της «ανεξάρτητης Δικαιοσύνης». Είναι κομμάτι του κατεστημένου, το οποίο υπηρετεί πιστά και αναντίρρητα. Οι δικαστές να εκλέγονται ώστε να είναι υπόλογοι στην κοινωνία. Να ενισχυθεί ο θεσμός των ενόρκων ώστε να έχουν τον αποφασιστικό λόγο σε κάθε σημαντική δίκη.
Ο αγώνας αυτός όμως δεν είναι αγώνας μόνο για την δικαίωση των 57 νεκρών. Είναι αγώνας για να μην υπάρξουν άλλοι νεκροί. Γι’ αυτό απαιτούμε:
- Εκδίωξη της Hellenic Train από τους σιδηρόδρομους της χώρας χωρίς αποζημίωση
- Να γίνει ξανά ο σιδηρόδρομος ενιαίος και δημόσιος στο σύνολό του, με στόχο την ασφάλεια των επιβατών και την εξυπηρέτηση της κοινωνίας. Όχι το κέρδος του κάθε κερδοσκόπου.
- Τη διοίκηση και την ευθύνη της λειτουργίας του σιδηροδρόμου να την έχουν οι εργαζόμενοι σε αυτόν και εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων. Όχι μάνατζερ διορισμένοι από την κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι ξέρουν καλύτερα από τον κάθε ένα πώς να κάνουν τον σιδηρόδρομο ασφαλή. Και θέλουν έναν ασφαλή σιδηρόδρομο. Ρισκάρουν και οι ίδιοι τις ζωές τους όταν ο σιδηρόδρομος δεν είναι ασφαλής, ενώ είναι οι πρώτοι (συχνά και οι μόνοι) που κατηγορούνται και την πληρώνουν όταν συμβούν ατυχήματα
Οργανωνόμαστε σε κάθε χώρο και σε κάθε γειτονιά. Συντονίζουμε τις δράσεις μας.
Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!
