Βαγγέλης Ασημομύτης
Τη Δευτέρα 9/10 στη Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης κατέληξε ο 71χρονος εργαζόμενος Ρήγας Δουμάνογλου μετά από εργατικό ατύχημα που του συνέβη καθώς έκοβε δέντρα.
Ο 71χρονος δούλευε στον Δήμο κατόπιν δικαστικής απόφασης που, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, τον ανάγκασε να προσφέρει κοινωνική εργασία έναντι χρέους που είχε προς το δημόσιο (διαβάστε περισσότερα εδώ και εδώ).
Σύμφωνα με καταγγελία της συνδικαλιστικής παράταξης του ΚΚΕ στον Δήμο, στις συγκεκριμένες εργασίες απασχολούνταν ανειδίκευτο προσωπικό (όπως ανειδίκευτος ήταν και ο εργαζόμενος που έχασε τη ζωή του) χωρίς να έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Το ακόμη πιο εξοργιστικό είναι πως, όπως καταγγέλλει η παράταξη, το περιστατικό συνέβη σε ιδιωτικό χώρο όπου είχαν μεταβεί οι εργαζόμενοι κατόπιν εντολής του Δήμου, που προσέφερε έτσι εκδούλευση σε ιδιώτη με προφανή σκοπό την καλλιέργεια πελατειακών σχέσεων (διαβάστε την καταγγελία της παράταξης εδώ).
Έχουμε λοιπόν μια «δικαιοσυνή» που τιμωρεί έναν άνθρωπο 71 ετών βάζοντας τον να δουλέψει σ’ αυτή την ηλικία – και σαν να μην έφτανε αυτό η δουλειά που του επιβάλλουν να κάνει είναι χειρωνακτική και μάλιστα μια δουλειά που απαιτεί είδικευση. Την ίδια στιγμή έχουμε έναν Δήμο που δεν παρέχει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους του και ακόμη χειρότερα τους στέλνει να «εξυπηρετήσουν» ιδιώτες προκειμένου να τα έχει καλά μαζί τους.
Αυτό λοιπόν δεν ήταν απλά ένα «ατύχημα». Μιλάμε στην ουσία για δολοφονία. Μια από τις πολλές που το σύστημα που ζούμε διαπράττει καθημερινά ενάντια στους ανθρώπους της εργατικής τάξης. Ο θάνατος του 71χρονου μας θυμίζει με τον πιο τραγικό τρόπο ποιο είναι το μεγαλύτερο καθήκον της εποχής μας: να ξεφορτωθούμε το σύστημα κάτω από το οποίο ζούμε και για το οποίο η ζωή των εργαζομένων δεν έχει καμία απολύτως αξία.
