Κατατέθηκε στις 21 Νοέμβρη το σχέδιο προϋπολογισμού για το 2014. Παρά τις προβλέψεις της κυβέρνησης για ανάπτυξη (0,6%) μείωση της ανεργίας (κατά 1%) και πρωτογενές πλεόνασμα 2,956 δισ. €[1] είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα ακόμα προϋπολογισμό βάρβαρης λιτότητας, μείωσης των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων και συνέχισης της επίθεσης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.
64% των δαπανών του προϋπολογισμού στους δανειστές
Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό για το 2014, το χρέος θα διαμορφωθεί στα 325,6 δισ. €, 177,8% του ΑΕΠ, έναντι 305,937 δισ. € (157,7% του ΑΕΠ) για το 2012 [2]. Το χρέος δηλαδή θα είναι αυξημένο περίπου κατά 19 δισ. € και 20% του ΑΕΠ σε σχέση με το 2012.
Από τα 116,524 δισ. € που είναι οι συνολικές δαπάνες του προϋπολογισμού, 74,199 δισ. € θα πάνε στην εξυπηρέτηση του χρέους!! Δηλαδή το 64% των δαπανών του προϋπολογισμού πηγαίνουν κατευθείαν στους δανειστές [3].
υπερφορολόγηση, περικοπές, απολύσεις, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας
Η συνέχιση της υπερφορολόγησης των λαϊκών στρωμάτων προωθείται μέσω της κατάργησης μιας σειράς φοροαπαλλαγών τους, όπως η έκπτωση φόρου 10% δαπανών για τόκους στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας, ενοίκια κύριας κατοικίας, ενοίκια παιδιών που σπουδάζουν, δίδακτρα φροντιστηρίων, κλπ.
Οι δαπάνες για το κοινωνικό κράτος πετσοκόβονται κανονικά. Μέχρι το τέλος του 2014 προβλέπονται 15.000 απολύσεις από το Δημόσιο [4]. Η χρηματοδότηση στο σύστημα Υγείας, το ασφαλιστικό σύστημα και τους ΟΤΑ μειώνεται κατά 3,141 δισ. € ενώ μειώσεις υπάρχουν στις πιστώσεις για την Παιδεία [5], οι οποίες, όπως αναφέρει η ΟΛΜΕ, φτάνουν τα 2,5 δισ. € από το 2009.
Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας συνεχίζεται. Από το 2011 έχουν υλοποιηθεί 12 μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις, στο «σφυρί» βρίσκονται άλλες 14, ενώ προβλέπεται το ξεπούλημα ό,τι δημοσίου υπάρχει[6].
κατασχέσεις
Οι φόροι στην ακίνητη περιουσία αυξάνονται από τα 2,784 δισ. € στα 3,937 δισ. €[7]. Το ποσό αυτό προκύπτει από τη θέσπιση του Ενιαίου Φόρου Ακινήτων από το νέο έτος και από τις εισπράξεις του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας των ετών 2011 έως 2013. Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων, η φορολογική επιβάρυνση στα ακίνητα από το 2009 έχει υπερ-οχταπλασιαστεί [8]!!
Το ζήτημα αυτό συνδέεται με την πρόθεση κυβέρνησης και Τρόικα να απελευθερώσει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας μέσα στο 2014. Γύρω από την αγορά ακινήτων παίζονται τεράστια κερδοσκοπικά παιχνίδια. Όπως αναφέρεται και σε παλιότερο ρεπορτάζ
«στόχος της τρόικα είναι να μειωθεί δραστικά το ποσοστό ιδιοκατοίκισης το οποίο στην Ελλάδα υπερβαίνει το 80% και είναι απαγορευτικό για την είσοδο ξένων παιχτών στην αγορά του Real Estate και για την αναδόμιση των πόλεων» [9].
Η πολιτική της απελευθέρωσης των κατασχέσεων για την οποία πιέζει η Τρόικα και στην οποία σταδιακά υποχωρεί η κυβέρνηση, παρά το φόβο της από τις μαζικές αντιδράσεις, δεν είναι καθόλου κάτι τυχαίο.
ούτε ένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη!
Αυτό δεν πρέπει να αφήσουμε να περάσει. Το εργατικό – λαϊκό κίνημα και η Αριστερά δεν πρέπει να επιτρέψουν καμιά κατάσχεση και κανέναν πλειστηριασμό σπιτιού. Πρόκειται για μια κορυφαία μάχη η οποία πρέπει να δοθεί με όλες τις δυνάμεις. Το σύνθημά «ούτε ένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» πρέπει να γίνει σύνθημα όλης της κοινωνίας. Ένα τέτοιο κίνημα, βασισμένο σε δημοκρατικές λαϊκές επιτροπές και συνελεύσεις ανά περιοχή και γειτονιά θα μπορεί να κινητοποιεί άμεσα και αποτελεσματικά τις τοπικές κοινωνίες.
Ένα τέτοιο κίνημα μπορεί στην πραγματικότητα να ανοίξει το δρόμο για την πτώση αυτής της κυβέρνησης. Ας μην ξεχνούμε πως η πλειοψηφία που έχουν στη βουλή είναι οριακή.
Αυτό το καθήκον θα ήταν εύκολο αν τα κόμματα της Αριστεράς ήταν διατεθειμένα να συνεργαστούν μεταξύ τους με στόχο την ήττα και ανατροπή της κυβέρνησης και την εφαρμογή μιας ταξικής πολιτικής, στην υπηρεσία των εργατικών στρωμάτων, για έξοδο από την κρίση. Παρά την άρνηση ή την αδυναμία της Αριστεράς να συνεργαστεί στη βάση ενός τέτοιου προγράμματος η προσπάθεια αυτή πρέπει να γίνει, πρέπει να πάρει σάρκα και οστά σε επίπεδο βάσης, στα εργατικά σωματεία, τις λαϊκές συνελεύσεις και επιτροπές, τις αντιφασιστικές πρωτοβουλίες κοκ. Η βάση των κομμάτων της Αριστεράς και του κινήματος πρέπει με ένα συνειδητό και συστηματικό τρόπο να δώσει τη μάχη για να πάρει τα πράγματα στα χέρια της.
