Από τα μεσάνυχτα της Κυριακής 15 Σεπτέμβρη, 50.000 εργαζόμενοι στα 55 εργοστάσια της General Motors στις ΗΠΑ συμμετέχουν στην απεργία που κήρυξε η Ένωση Εργαζομένων Αυτοκινητοβιομηχανιών (UAW).
Ο λόγος είναι η ασυμφωνία στις διαπραγματεύσεις μεταξύ της διοίκησης της General Motors και του σωματείου UAW για ανανέωση της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν καλύτερους μισθούς, ιατρική ασφάλιση για όλους και προστασία των θέσεων εργασίας τους.
Μια απεργία με τεράστια δύναμη
Η General Motors είναι ένας κολοσσός της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας. Τεράστια όμως είναι και η δύναμη του εργατικού δυναμικού της, όταν αποφασίζει να κατέβει σε απεργιακές κινητοποιήσεις και να απειλήσει τα κέρδη της.
Για την ακρίβεια υπολογίζεται ότι η απεργία που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι η μεγαλύτερη με την οποία έχει βρεθεί αντιμέτωπη η εταιρεία τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ τα ποσά που χάνει κάθε μέρα εξαιτίας της θα κυμανθούν κάπου ανάμεσα στα 50 και τα 100 εκατομμύρια δολάρια!
Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα
Η Μέρι Μπάρα, γενική διευθύντρια της General Motors, ήταν μία από τους οικονομικούς συμβούλους του προέδρου Τραμπ. Η Μπάρα υποσχέθηκε θέσεις εργασίας και δήλωσε ότι η αμφισβητούμενη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από 35% σε 21% θα είναι προς όφελος της αμερικανικής οικονομίας και κοινωνίας.
Η φορολογική μεταρρύθμιση πέρασε, αλλά το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό για τους μετόχους της εταιρείας και τους εργαζόμενους. Πέντε εργοστάσια της GM έκλεισαν, 14.000 εργαζόμενοι έμειναν άνεργοι, ενώ όσοι παρέμειναν είδαν τις αποδοχές τους να μειώνονται.
Η Μέρι Μπάρα βέβαια αύξησε τις αποδοχές της λαμβάνοντας 22 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο σε μπόνους και μισθούς, η GM συνέχισε να αυξάνει τα κέρδη της φτάνοντας τα 35 δις δολάρια σε 3 χρόνια ενώ δεν πλήρωσε καθόλου φόρους σε ομοσπονδιακό επίπεδο τη χρονιά που πέρασε.
Αχαριστία σε όλο της το μεγαλείο
Το 2007 η GM θέλοντας να προλάβει την επερχόμενη οικονομική κρίση ζήτησε κάποιες παραχωρήσεις από το σωματείο εργαζομένων προκειμένου να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα της επιχείρησης. Συμφώνησαν να παγώσουν οι μισθοί και να δημιουργηθούν μισθολογικές ζώνες εργαζόμενων, νομιμοποιώντας την επινοικιαζόμενη και χαμηλόμισθη εργασία.
Αφού έλαβε επιπλέον 50 δις ως κρατικό πακέτο διάσωσης, αρνήθηκε τα επόμενα χρόνια, παρά την υψηλή κερδοφορία, να δώσει πίσω οποιαδήποτε παραχώρηση προς τους εργαζόμενους. Αντιθέτως, καθιέρωσε για τους μετόχους και τα στελέχη της την επαναγορά ίδιων μετοχών της εταιρείας αυξάνοντας κατά 18 δις δολάρια τα έσοδα τους μόνο τη χρονιά που μας πέρασε.
Τρομοκρατία και επίθεση στους εργαζόμενους
Μόλις 36 ώρες μετά την έναρξη της απεργίας η διοίκηση της GM ανακοίνωσε τη διακοπή της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τους εργαζόμενους. Ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα μέλη των οικογενειών τους που αναγκάστηκαν να διακόψουν τις θεραπείες τους, βρίσκονται ακόμη και παιδιά με καρκίνο, ή άλλες σοβαρές ασθένειες. Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, η εταιρεία δε δείχνει απολύτως κανένα ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ζωή. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η υπεράσπιση των τεράστιων κερδών τους με κάθε κόστος.
Η GM συνέχισε την επίθεσή της 24 ώρες αργότερα, ανακοινώνοντας τα σχέδια της για προσωρινή απόλυση 1.200 εργαζόμενων στο εργοστάσιο συναρμολόγησης Oshawa στον Καναδά. Την ίδια ώρα, τα μέσα ενημέρωσης παίζουν το παιχνίδι της εταιρείας, κατηγορώντας τους εργαζόμενους της GM ότι είναι προνομιούχοι σε σχέση με τους εργαζόμενους άλλων χώρων, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζονται ότι βγάζουν 250 δολάρια τη μέρα κατά τη διάρκεια της απεργίας!
Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα, είναι ότι οι εργαζόμενοι έχουν φροντίσει μέσω των συνδρομών τους σε ένα από τα ισχυρότερα σωματεία στις ΗΠΑ να διαθέτουν απεργιακό ταμείο το οποίο φτάνει τα 800 εκατομμύρια δολάρια. Έτσι, έχουν τη δυνατότητα να ζουν αξιοπρεπώς κατά τη διάρκεια της απεργίας, γεγονός που τους επιτρέπει να μην πτοούνται από τέτοιες απάνθρωπες συμπεριφορές.
Το ποσό που παίρνουν οι απεργοί χάρη στο απεργιακό τους ταμείο (το οποίο δημιουργήθηκε με τα δικά τους χρήματα) είναι 250 δολάρια την εβδομάδα και όχι βέβαια τη μέρα, όπως ισχυρίζονται τα συστημικά ΜΜΕ. Και χάρη σε αυτά τα ποσά, έχουν τη δυνατότητα να συνεχίζουν με πείσμα και επιμονή το δίκαιο αγώνα τους.
Το κίνημα στις ΗΠΑ παίρνει τα πάνω του
Τον τελευταίο χρόνο μια σειρά πετυχημένων απεργιακών κινητοποιήσεων στις ΗΠΑ ξανακερδίζει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης προς τον συνδικαλισμό. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 62% του κόσμου υποστηρίζει τη δράση των συνδικάτων.
Μετά από συντονισμένη απεργία 47.000 εργαζόμενοι σε παντοπωλεία στη Νότια Καλιφόρνια κατάφεραν να πάρουν πίσω την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και σύνταξης που δικαιούνταν και είχε διακοπεί. Έπειτα από 4 μέρες αποχής από την εργασία τους, 20.000 απεργοί της ΑΤ&Τ σε 9 πολιτείες και το Πουέρτο Ρίκο κατάφεραν να κερδίσουν αύξηση μισθών, συνταξιοδοτικό πρόγραμμα και ασφάλιση.
Δάσκαλοι, ξενοδοχοϋπάλληλοι και άλλοι εργαζόμενοι το τελευταίο διάστημα μπήκαν μαζικά στον δρόμο του αγώνα και διαπίστωσαν ότι η απεργία όχι μόνο δεν είναι παρωχημένη, όπως συμφέρει στο κατεστημένο να διαδίδεται, αλλά αποτελεί τη μονή λύση προκειμένου να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους.
Συντονισμός δράσεων με σχέδιο και ενότητα
Για να υπάρχουν πετυχημένες απεργίες βέβαια, είναι απαραίτητος ο μεγαλύτερος δυνατός συντονισμός των δυνάμεων των εργαζομένων, η εκπόνηση συγκεκριμένου σχεδίου δράσεων και η σύνδεση με τα ευρύτερα κοινωνικά κινήματα. Οι μεγάλες επιχειρήσεις αποδεικνύουν ακόμη μια φορά ότι δεν πρόκειται ούτε να επενδύσουν στην βελτίωση της παραγωγής και στις νέες τεχνολογίες, οι οποίες θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, ούτε να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων από μόνες τους.
Χρειάζεται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας τους, την αύξηση των αποδοχών τους και τη λειτουργία των επιχειρήσεων κάτω από το δικό τους έλεγχο και ιδιοκτησία, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος.
