Προκήρυξη της οργάνωσης του «Ξ» στη Θεσ/νίκη η οποία μοιράστηκε την ημέρα της πορείας του 5ου Θεσσαλονίκη Pride. Δείτε επίσης το ρεπορτάζ από την πορεία, του σ. Παναγιώτη Ανάπαλη, εδώ
Η φετινή χρονιά διεκδίκησης συνοδεύεται από το βαρύ κλίμα της ομο-τρανσφοβικής κτηνωδίας στο Ορλάντο των ΗΠΑ… Ένα περιστατικό που στοίχισε μέσα σε λίγα λεπτά τη ζωή σε 50 ανθρώπους και που έφερε στο προσκήνιο την βαθιά ομο-τρανσφοβική καθημερινότητα κάθε ΛΟΑΤ+ ατόμου, όχι μόνο στην Αμερική αλλά και σε όλο τον κόσμο…
Οι κυβερνήσεις των χωρών της Δύσης έτρεξαν να πουν ένα καλό λόγο για τα θύματα και έναν κακό για το Ισλάμ. Το συμβάν έγινε περισσότερο ευκαιρία να δώσουν βήμα στην Ισλαμοφοβία παρά να ξεριζώσουν το ρατσισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται! Παρότι την τελευταία δεκαετία έχουν γίνει σημαντικά βήματα σε πολλές χώρες της δύσης, αλλά και στην Ελλάδα, για ίσα δικαιώματα και αναγνώριση του προβλήματος… ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα…
Στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα υπήρχαν πολύ σημαντικές κατακτήσεις του ΛΟΑΤ+ κινήματος όπως ο αντιρατσιστικός νόμος και το σύμφωνο συμβίωσης. Σύμφωνα με τη νομοθεσία λοιπόν: δεν επιτρέπεται κανείς να απευθύνεται με ρατσιστικό λόγο, δεν επιτρέπεται να απολύουν καμία/ κανέναν επειδή είναι γκέι, λεσβία ή τρανς, οι γκέι/λεσβίες μπορούν να συνάπτουν επίσημες σχέσεις ελεύθερα, δύο άντρες ή δύο γυναίκες επιτρέπεται να φιλιούνται δημόσια και άλλα τόσα απελευθερωτικά… Πόσα από αυτά, όμως, γίνονται καθημερινά; Πόσα από αυτά είναι η πραγματικότητα που ζουν οι ΛΟΑΤ+;
Το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο αυτή η ισότητα μπορεί να γίνει πραγματικότητα στις ζωές των ΛΟΑΤ+…. στις ζωές όλων μας! Η νομοθεσία παρέχει μία ασφάλεια και κάποια δικαιώματα που δεν υποτιμάμε, αλλά δε μας αρκούν! Στις ΗΠΑ για παράδειγμα, από το 2015 είναι νόμιμος ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών σε όλες τις πολιτείες, γεγονός που δίνει «ανάσα» στις ζωές και στην αυτοπεποίθηση των ΛΟΑΤ ατόμων για να διεκδικήσουν όλα τους τα δικαιώματα! Την ίδια ώρα όμως, η ομο-τρανσφοβία «ζει ανάμεσά μας» και όπλισε το χέρι του δολοφόνου στο Ορλάντο…
Στόχος μας δε μπορεί να είναι άλλος πέρα από το να παλέψουμε για μία κοινωνία που θα τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ+ θα θεωρούνται δεδομένα, όχι μόνο στη νομοθεσία, αλλά για όλη την κοινωνία!
Το περσινό παράδειγμα της Ιρλανδίας με το δημοψήφισμα για το γάμο των ομοφυλοφίλων είναι ένα πολύ καλό μάθημα σε αυτήν την κατεύθυνση… Σε μία ιστορική στιγμή για το κίνημα, στις 22/5/2015, η κοινωνία αποφάσισε με ποσοστό 63% να στηρίξει τα ΛΟΑΤ+ άτομα στον αγώνα τους για ίσα δικαιώματα!
Το αποτελέσματα ήταν θεαματικό αλλά ακόμη πιο σημαντικές ήταν οι καθημερινές νίκες του κινήματος μέσα στην ίδια την κοινωνία και η επαφή του με τα λαϊκά στρώματα της χώρας, που ήταν αυτά που ψήφισαν με τα μεγαλύτερα ποσοστά υπέρ του γάμου…
Η ψήφιση ενός νόμου έχει αξία όταν εφαρμόζεται και για να εφαρμοστεί πρέπει να στηρίζεται από την ίδια την κοινωνία. Μία κοινωνία που χτυπιέται από το ίδιο καπιταλιστικό σύστημα με τα ΛΟΑΤ+ άτομα και σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανεργία, την φτώχεια, την υποχρηματοδότηση στην υγεία και στην παιδεία, με το καθημερινό άγχος της επιβίωσης.
Η καταπίεση που βιώνει το μεγαλύτερο μέρος των ΛΟΑΤ+ ατόμων είναι διπλή… Από τη μία η υποτίμηση της σεξουαλικότητας/ ταυτότητας φύλου και από την άλλη η όλο και πιο έντονη υποτίμηση της ίδιας τους της εργασίας σαν εργαζόμενων.
Στην Ελλάδα των μνημονίων η επίθεση στις ζωές των εργαζομένων είναι κοινή, τέτοια θα πρέπει να είναι και η απάντηση μας! Στους χώρους εργασίας, στις σχολές, στη γειτονιά ενωμένοι θα πρέπει να δίνουμε τον αγώνα ενάντια σε διακρίσεις, μνημόνια και την υποβάθμιση της ζωής μας, τον αγώνα για μία σοσιαλιστική κοινωνία!
