Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός ο σοσιαλιστικός
Μετά τη Φλωρεντία, το Παρίσι και το Λονδίνο, η Αθήνα είναι η πόλη που θα φιλοξενήσει τη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Για 4 ημέρες το παλιό Δυτικό Αεροδρόμιο θα γίνει χώρος συνάντησης για χιλιάδες αγωνιστές της αριστεράς από όλη την Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Μέσα από τα δεκάδες σεμινάρια και συζητήσεις που θα πραγματοποιηθούν, από την κεντρική πορεία που θα γίνει το Σάββατο και τη συνέλευση των κινημάτων της Κυριακής θα αναδειχθούν πολλά από τα κεντρικά ζητήματα της περιόδου. Ζητήματα όπως αυτά της επίθεσης του νεοφιλελευθερισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, του πολέμου στο Ιράκ και της κατοχής της Παλαιστίνης, του ρατσισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού, της ρύπανσης του περιβάλλοντος, του σεξισμού, της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της καταστολής. Το 4ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ θα γίνει αφορμή για να συμφωνηθούν οι πανευρωπαϊκές ημέρες δράσης της επόμενης περιόδου και για να υπάρχει συντονισμός όλων αυτών των κινημάτων.
Ωστόσο, το 4ο ΕΚΦ δε θα είναι μια καμπή για το κίνημα, ούτε για το ελληνικό ούτε για το ευρωπαϊκό. Η διοργάνωση θα είναι μεν πολύ καλύτερη από αυτή του Λονδίνου (όπου κυριάρχησαν οι ιδιωτικές εταιρίες και οι σεκιούριτι) ωστόσο θα έχει πάρα πολλά προβλήματα. Εκ των οποίων το βασικότερο είναι η αδυναμία του 4ου να γίνει πόλος έλξης και να ‘αγγίξει’ ουσιαστικά την κοινωνία και τους Έλληνες και Ευρωπαίους εργαζόμενους. Ο χώρος (πολύ μακριά από το κέντρο της Αθήνας) και το κόστος παίζουν ένα ρόλο σε αυτό. Το βασικό όμως έχει να κάνει με το ποιες πολιτικές δυνάμεις κυριαρχούν σε αυτό. Ηγέτες του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) που συμμετέχουν σε κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς, εκπρόσωποι Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων(ΜΚΟ) και προσωπικότητες από το χώρο της ευρωπαϊκής διανόησης θα δώσουν τον τόνο στο 4ο ΕΚΦ επιβεβαιώνοντας την απόσταση που το χωρίζει από το ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα.
Η πορεία των φόρουμ
Η διεξαγωγή του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Αθήνα έχει ανοίξει ξανά τη συζήτηση για το τι είναι τα Φόρουμ, τι εξυπηρετούν και ποιο κομμάτι του κινήματος αντιπροσωπεύουν. Ήδη, εδώ και πάνω από ένα χρόνο το ΚΚΕ έχει ξεκινήσει μέσα από τις στήλες του Ριζοσπάστη μια εκστρατεία καταγγελίας του Ευρωπαϊκού Φόρουμ ως “δούρειο ίππο της κεντροαριστεράς”. Την ίδια ώρα είναι ενδεικτικό ότι παράλληλα με τη διεξαγωγή του 4ου έχουν ήδη αναγγελθεί άλλα 3 ‘αντί – φόρουμ’ από αναρχικούς, δυνάμεις του ΜΕΡΑ και το μ-λ χώρο. Και φυσικά αυτή η συζήτηση αφορά και δυνάμεις που βρίσκονται μέσα στα φόρουμ και αντιλαμβάνονται τα φόρουμ ως την ‘πεμπτουσία’ του κινήματος και ως ‘το κίνημα των κινημάτων’.
Πώς σχηματίστηκαν τα φόρουμ
Στα τέλη της δεκαετίας του 90 εμφανίστηκε ένα ζωντανό και δυναμικό κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Το οποίο έδωσε δυναμική παρουσία σε διεθνείς διαδηλώσεις όπως αυτές του Σιάτλ, της Γένοβας, της Πράγας και αλλού.
Αυτό το κίνημα συνδέθηκε με το τεράστιο αντιπολεμικό κίνημα που ξέσπασε με αφορμή τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003. Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και νέες κυρίως, αριστεροί, ακτιβιστές και πολλοί άλλοι διαδήλωναν καθημερινά σχεδόν ενάντια στον πόλεμο αναδεικνύοντας ένα κίνημα πρωτοφανές για τη μαζικότητά του και για το διεθνή του χαρακτήρα. Αυτό το κίνημα, σε εκείνη την περίοδο, έφτιαξε τις οργανώσεις του σε τοπικό, εθνικό, ηπειρωτικό και διεθνές επίπεδο. Τα τοπικά φόρουμ επομένως, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ και το Παγκόσμιο είναι οργανώσεις που γεννήθηκαν από το κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και το αντιπολεμικό κίνημα του 2003.
Το ίδιο το αντιπολεμικό κίνημα την περίοδο των μεγάλων διαδηλώσεων, αγκάλιασε τα Φόρουμ. Στην Ελλάδα για παράδειγμα παρόλο που υπήρχαν πάνω από 5 αντιπολεμικές επιτροπές (ΚΚΕ, ΣΕΚ, αναρχικοί, ΜΕΡΑ, ΚΚΕ-ΜΛ) και παρόλο που καλούνταν πάνω από 4 συγκεντρώσεις για το ίδιο θέμα την ίδια μέρα και ώρα, οι πιο μαζικές διαδηλώσεις ήταν αυτές του Φόρουμ. Και οι διαδηλωτές έβλεπαν στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ την πιο πλατιά και ευρεία οργανωτική μορφή του αντιπολεμικού κινήματος.
Τι είναι τα Φόρουμ;
Το κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και το αντιπολεμικό κίνημα ήταν κινήματα εντελώς ανομοιογενή στο εσωτερικό τους. Στις διαδηλώσεις του Σιάτλ και της Γένοβας συμμετείχαν άτομα από κάθε είδους πολιτικό χώρο. Από επίσημα κόμματα και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς μέχρι οικολογικές και θρησκευτικές οργανώσεις. Η ίδια πολιτική ανομοιογένεια υπήρξε και στο αντιπολεμικό κίνημα. Και ήταν λογικό η ανομοιογένεια αυτή να εκφραστεί και μέσα στις ίδιες τις δομές και τις οργανώσεις που έφτιαξε το κίνημα, δηλαδή στα Φόρουμ. Τα Φόρουμ επομένως δεν αντανακλούσαν παρά τις διεργασίες, τις πιέσεις και την ανομοιογένεια του κινήματος, καθώς και το πολιτικό κλίμα στις περιοχές που υπάρχουν. Για αυτό για παράδειγμα, τα Φόρουμ που γίνονται στη Λ Αμερική όπου πρωταγωνιστούν προσωπικότητες όπως αυτές του Τσάβεζ και του Κάστρο εμφανίζονται να είναι πολύ πιο ‘αριστερά’ σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Και είναι αρκετά ειρωνικό, κόμματα ή οργανώσεις όπως το ΚΚΕ ή το ΝΑΡ, άλλοτε να καταγγέλλουν τα φόρουμ για ρεφορμισμό και να αρνούνται οποιαδήποτε σχέση μαζί τους και άλλοτε να συμμετέχουν με ενθουσιασμό σε διοργανώσεις τους όπως για παράδειγμα στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ ή στις διεθνείς διαδηλώσεις.
Τι κατάφεραν τα Φόρουμ
Ανεξάρτητα από το χαρακτήρα τους, τα Φόρουμ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και στο δυνάμωμα του αντιπολεμικού και αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος. Ήταν μέσα από τα Φόρουμ που οργανώθηκαν οι διεθνείς διαδηλώσεις. Μέσα από αυτά κατάφεραν να συντονιστούν εκατοντάδες οργανώσεις πανευρωπαϊκά και παγκόσμια και να έχουν ενιαία δράση.
Στην Ελλάδα ήταν μέσα από τα Φόρουμ που πραγματοποιήθηκαν μαζικές αντιπολεμικές συγκεντρώσεις και που καθιερώθηκαν – για πρώτη φορά – οι ετήσιες, μαζικές, αντιρατσιστικές – μεταναστευτικές συγκεντρώσεις και πορείες.
Οι οργανώσεις και τα κόμματα (όπως το ΚΚΕ) που κατηγορούσαν το Φόρουμ όλο το προηγούμενο διάστημα ότι δεν είναι αρκετά ‘επαναστατικό’ ουσιαστικά αρνούνταν να δουν την πραγματικότητα. Ότι δηλαδή τα Φόρουμ αποτέλεσαν τις οργανώσεις που το κίνημα ανέδειξε την περίοδο της ακμής του και ότι αντανακλούσαν την ανομοιογένεια που ούτως ή άλλως υπήρχε στο κίνημα. Και επίσης ότι αυτή η ανομοιογένεια και η ‘πολυχρωμία’ έπαιξαν βοηθητικό ρόλο σε εκείνη την πρώτη φάση της δυναμικής εμφάνισης του κινήματος, προκειμένου αυτό να ξεπεράσει τα εμπόδια της πολυδιάσπασης της αριστεράς και να μπορέσει να πει ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τον πόλεμο.
Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ σήμερα
Τα Φόρουμ στην Ευρώπη σήμερα βρίσκονται σε υποχώρηση. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και από τις διοργανώσεις των ευρωπαϊκών φόρουμ. Μετά τη Φλωρεντία και το Παρίσι ήρθε το Λονδίνο με σαφώς μικρότερη συμμετοχή και δυναμική και τώρα η Αθήνα. Οι αιτίες για αυτή την ‘καθίζηση’ των Φόρουμ πρέπει να αναζητηθούν σε δύο παράγοντες. Πρώτον, στις αντικειμενικές συνθήκες και δεύτερον στις πολιτικές επιλογές που καθόρισαν την πορεία των Φόρουμ.
Η πτώση του αντιπολεμικού κινήματος αντανακλάστηκε και στη λειτουργία των Φόρουμ, μια και αυτό που έδωσε δυναμική στα Φόρουμ ήταν οι μαζικές διαδηλώσεις την περίοδο πριν τον πόλεμο.
Η υποχώρηση του κινήματος όμως απλά ανέδειξε τα όρια των φόρουμ που ουσιαστικά υπήρχαν από την αρχή. Οι διεθνείς διαδηλώσεις φάνηκε ότι δεν θα μπορούσαν από μόνες τους να εμποδίσουν ούτε τις συνόδους των G8 και των Διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ούτε πολύ περισσότερο τον πόλεμο. Οι επιθέσεις του νεοφιλελευθερισμού μέσω των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων δεν θα μπορούσαν να απαντηθούν από τα Φόρουμ που η ανομοιογένειά τους ήταν από μόνη της εμπόδιο σε οποιαδήποτε προσπάθεια αντιπαράθεσης με τόσο κεντρικά ζητήματα. Χρειαζόταν τότε επομένως τα ίδια τα Φόρουμ να αποκτήσουν πιο συγκεκριμένο πολιτικό και ταξικό περιεχόμενο, να εγκαταλείψουν την ‘πολυχρωμία’ των αντιπολεμικών συγκεντρώσεων και να βοηθήσουν τις παραδοσιακές οργανώσεις των εργαζομένων να αποκρούσουν την επίθεση του κεφαλαίου. Χρειαζόταν τότε να φτιάξουμε αριστερά Φόρουμ, που θα αποκλείουν τις ηγεσίες της σοσιαλδημοκρατίας και όλα τα παρακλάδια της, ώστε να μπορούν να βοηθήσουν με έναν πειστικό τρόπο τους αγώνες των εργαζομένων. Αυτή η μάχη όμως δε δόθηκε, με αποτέλεσμα τη σημερινή κατάσταση για το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ που είναι πολύ συγκεκριμένη: οι πολιτικές δυνάμεις που κατά βάση κυριαρχούν είναι αυτές που συσπειρώνονται γύρω από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Και αυτές είναι που θα δώσουν και το στίγμα στη διοργάνωση του 4ου. Προσωπικότητες δηλαδή από ΜΚΟ και εκπρόσωποι του ΚΕΑ όπως ο Μπερτινότι (που το κόμμα του συμμετέχει πλέον στην κυβέρνηση με τον κεντροαριστερό συνασπισμό στην Ιταλία), ο Λαφοντέν (που πρόσφατα δήλωσε ότι η ευρωπαϊκή αριστερά πρέπει να εκπονήσει σχέδιο διακυβέρνησης), η Μπιφέ του ΚΚ Γαλλίας που συμμετείχε στην κυβέρνηση του “σοσιαλιστή” Ζοσπέν κλπ.
Την ίδια ώρα οι οργανώσεις και τα κόμματα της άλλοτε ‘αντικαπιταλιστικής’ αριστεράς, όχι μόνο επέτρεψαν στο ΚΕΑ να πάρει ουσιαστικά στα χέρια του το Φόρουμ και να το φτάσει στην κατάσταση που είναι σήμερα, αλλά συνέβαλαν και αποφασιστικά στο να αποκοπεί το Φόρουμ από μια ουσιαστική ‘αντικαπιταλιστική’ προσέγγιση. Η Κομμουνιστική Επανίδρυση της Ιταλίας ετοιμάζεται να μπει στην κυβέρνηση, το SWP (βρετανική οργάνωση, αδελφή του ΣΕΚ) αποφεύγει ακόμα και να χρησιμοποιεί μια ‘σοσιαλιστική’ φρασεολογία ενώ στο WASG στη Γερμανία επιχειρηματολογεί ενάντια σε θέσεις που θίγουν το ζήτημα της ανατροπής του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού σαν εναλλακτική λύση.
Η LCR και οι οργανώσεις της Ενιαίας Γραμματείας είναι οι πρώτες που μπαίνουν στη διαδικασία των εκπτώσεων όταν έρχονται σε επαφή με σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
Όταν λοιπόν οι βασικές πολιτικές δυνάμεις των Φόρουμ ταυτίζονται στη συνείδηση της κοινωνίας με τα κόμματα και τις πολιτικές του ΚΕΑ είναι λογικό το πιο μαχητικό και ριζοσπαστικό τμήμα του κινήματος να τους γυρίζει την πλάτη. Το παράδειγμα του Μπερτινότι είναι πολύ απτό αν σκεφτεί κανείς ότι από τη μια θα είναι από τις κεντρικές φυσιογνωμίες του 4ου ευρωπαϊκού φόρουμ και από την άλλη θα είναι αυτός που ετοιμάζεται να συμμετέχει σε κυβέρνηση που θα εφαρμόσει στην Ιταλία νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Προοπτικές του Φόρουμ
Το ελληνικό κοινωνικό φόρουμ, όπως και το ευρωπαϊκό, μπορούν ακόμα να παίξουν ρόλο στις εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη αντίστοιχα. Λειτουργώντας ως χώροι συνάντησης κινήσεων, οργανώσεων και κομμάτων μπορούν να βοηθήσουν στη διοργάνωση πανευρωπαϊκών ημερών δράσης σε ζητήματα όπως του πολέμου, του ρατσισμού κλπ, και με αυτή την έννοια να παίξουν ένα συντονιστικό ρόλο μεταξύ διαφορετικών κομματιών του κινήματος. Στο ενδεχόμενο ενός νέου πολέμου (πχ στο Ιράν) μπορούν να είναι τα φόρουμ που μέσα από αυτά θα εκφραστεί το αντιπολεμικό κίνημα.
Η ουσιαστική κυριαρχία όμως των δυνάμεων της ρεφορμιστικής αριστεράς, των δυνάμεων του ΚΕΑ και των ΜΚΟ θα εμποδίσουν τα Φόρουμ να δώσουν ουσιαστικές απαντήσεις στα κρίσιμα ζητήματα της περιόδου και να βοηθήσουν τους εργαζόμενους να αποκρούσουν τις επιθέσεις του νεοφιλελευθερισμού. Η κρίση τους έτσι θα συνεχιστεί, αλλά τα πιο πρωτοπόρα κομμάτια τους θα βγάζουν συμπεράσματα και θα αναζητήσουν στο μέλλον καινούργιες μορφές οργάνωσης που θα μπορούν να σταθούν δίπλα στους εργαζόμενους και να δώσουν μαζί με αυτούς τις επόμενες ταξικές μάχες.
Πρόγραμμα ΕΚΦ& κεντρικές εκδηλώσεις
Τετάρτη, 3 Μαΐου, στις 8 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί μεγάλη συναυλία στην πλατεία Δημαρχείου (Κοτζιά) που θα ανοίξει τις διαδικασίες του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ και θα είναι αφιερωμένη στους μετανάστες και τους αποκλεισμένους του πλανήτη. Σε αυτή θα παίξουν μεταναστευτικά και τσιγγάνικα συγκροτήματα και γνωστοί Έλληνες καλλιτέχνες.
Πέμπτη (4/5), Παρασκευή (5/5) και Σάββατο το πρωί (6/5) θα πραγματοποιηθούν στο 4ο Ε.Κ.Φ. 210 σεμινάρια.
Τα σεμινάρια καλύπτουν ευρύτατο θεματικό φάσμα (ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, κλιματική αλλαγή, διατροφική ασφάλεια και μεταλλαγμένα, γυναικεία καταπίεση και σεξισμός, πόλη και κοινωνικός αποκλεισμός, δικαιώματα ομοφυλοφίλων και κοινωνικός ρατσισμός, πολιτικό άσυλο, νομιμοποίηση και εξίσωση των μεταναστών-ριών, “αντιτρομοκρατική σταυροφορία” και δημοκρατικά δικαιώματα, κατοχή του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Παλαιστίνης και το διεθνές κίνημα αντίστασης στον πόλεμο κ.λπ.).
Σε αυτά θα συμμετέχουν κινήσεις και προσωπικότητες από όλο το φάσμα του κινήματος:
-Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών της Βενεζουέλας
-Το Συνδικάτο Πετρελαίου της Βασόρας
-Τουρκικά συνδικάτα
-Κινήματα όπως το MST της Βραζιλίας και το Κίνημα για την υπεράσπιση του Νερού και της Ζωής στην Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας
-Μέλη της παλαιστινιακής ιντιφάντα
-Ακτιβιστές, διανοούμενοι κ.α
Τα βράδια της Πέμπτης, της Παρασκευής και του Σαββάτου, στο χώρο του 4ου Ε.Κ.Φ. θα γίνουν μεγάλες συναυλίες ηλεκτρονικής μουσικής, ροκ και χιπ χοπ, καθώς και ελληνικού πολιτικού τραγουδιού. Τις ίδιες ώρες, σε παράλληλες σκηνές, θα παίζουν λαϊκά, ρεμπέτικα και μεταναστευτικά συγκροτήματα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του 4ου Ε.Κ.Φ., θα λειτουργούν εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, κόμιξ και video arts, θα λάβουν χώρα δεκάδες διαδραστικά εικαστικά δρώμενα, θεατρικές παραστάσεις και μουσικοχορευτικά από δεκάδες ερασιτεχνικά σχήματα, παραστάσεις κινηματογράφου και video, εργαστήρια ελεύθερης έκφρασης, θεάτρου, μουσικής, χορού και ζωγραφικής, ενώ θα λειτουργούν συνεχώς παιδότοπος με δημιουργικό παιχνίδι, βιβλιοπωλεία, καντίνες, εστιατόρια, πολυεθνικές κουζίνες και ψησταριές, info point, γραμματείες πληροφοριών και χώρος δωρεάν διαμονής δυναμικότητας “3.000 σλίπινγκ μπανγκ”.
Στις συναυλίες θα συμμετέχουν πάνω από 40 συγκροτήματα και μουσικοί. Μεταξύ άλλων οι Β Παπακωνσταντίνου, Ενδελέχεια, Μ Πασχαλίδης, Τσοπάνα RAVE, Α Ιωαννίδης κα.
Τέλος, στον περιβάλλοντα χώρο των κτιρίων του Μπάσκετ και της Ξιφασκίας θα λειτουργούν θεματικοί χώροι για τη Λατινική Αμερική, την Παλαιστίνη, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την πόλη και τους χώρους ελευθερίας, τη γυναικεία απελευθέρωση, το αντιρατσιστικό κίνημα κ.λπ.
Κορύφωση του 4ου Ε.Κ.Φ. θα αποτελέσει η πολυεθνική διαδήλωση το Σάββατο 6/5 στις 4 μ.μ., από το Πεδίο Άρεως, κατά του νεοφιλελευθερισμού, του πολέμου και του ρατσισμού, για μια Ευρώπη των κοινωνικών κινημάτων και της αλληλεγγύης. Οι εργασίες του 4ου Ε.Κ.Φ. θα ολοκληρωθούν την Κυριακή 7/5 το πρωί με τη Συνέλευση των Κινημάτων, στην οποία θα αποφασιστούν οι καμπάνιες της επόμενης περιόδου και οι Πανευρωπαϊκές Ημέρες Δράσης.
Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ
Το Ελληνικό Κοινωνικού Φόρουμ δε θα μπορούσε παρά να αντανακλά την κατάσταση του Ευρωπαϊκού. Την αρχική δυναμική του πορεία των μεγάλων αντιπολεμικών διαδηλώσεων του 2003 διαδέχθηκε η υποχώρηση και η αδράνεια του σήμερα.
Το μεγαλύτερο κομμάτι των οργανώσεων που συμμετέχουν στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ είχαν από την αρχή μεγάλες αυταπάτες για το ρόλο που θα μπορούσε να παίξει. Η αρχική συνθηματολογία που μίλαγε για ‘το κίνημα των κινημάτων’ για “κοσμογονία” και για ‘Φόρουμ παντού’ έδειξε από νωρίς ότι η πλειονότητα των οργανώσεων του ΕΚΦ δεν έβλεπε το Φόρουμ σαν ένα χώρο συνάντησης κινήσεων, οργανώσεων και κομματιών του κινήματος. Αλλά αντίθετα, σαν μια εν δυνάμει πολιτική οργάνωση που θα παρεμβαίνει ως τέτοια σε εργατικούς χώρους, πανεπιστήμια, τοπικές κοινωνίες κλπ. Αυτή η αντίληψη παρέβλεπε την ουσιαστική ανομοιογένεια των δυνάμεων του Φόρουμ και κυρίως τις διαφορές των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς με το ΣΥΝ. Πάνω απ΄ όλα όμως παρέβλεπε το γεγονός ότι τα φόρουμ δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουν τις παραδοσιακές οργανώσεις των εργαζομένων, των φοιτητών κλπ (δηλαδή τις συνδικαλιστικές παρατάξεις).
Αυτή ήταν και η αντίληψη που κυριάρχησε μέσα στο ΕΚΦ. Και η επιλογή των περισσότερων οργανώσεων του Φόρουμ να συστρατευτούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με το ΣΥΝ στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ήταν η λογική συνέπεια αυτής της αντίληψης.
Ήταν όμως τελικά αυτή η αντίληψη που ταύτισε σε πολύ μεγάλο βαθμό το Φόρουμ με το ΣΥΝ και που σε τελική ανάλυση εμπόδισε το Φόρουμ από το να πάρει μια πιο αριστερή κατεύθυνση.
Το Ξ από την αρχή είχε ξεκάθαρα διαφωνήσει με όλα τα παραπάνω και είχε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για να αποκτήσει το Φόρουμ πιο αριστερά και ταξικά χαρακτηριστικά και για να μην μπουν σε αυτό δυνάμεις όπως η Ν.ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ λειτουργεί ως ένας χώρος συνάντησης κινήσεων και οργανώσεων. Και ως τέτοιο μπορεί και παίζει σημαντικό ρόλο στη συνεργασία των οργανώσεων αυτών και την κοινή δράση πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο είναι που το Ξ συμμετέχει και στηρίζει το Φόρουμ στις κεντρικές του καμπάνιες και εκστρατείες.
Το τέλος του 4ου Ευρωπαϊκού Φόρουμ όμως θα δείξει και τα όρια του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Αν μέχρι τώρα η διοργάνωση του 4ου κρατούσε το ΕΚΦ σε μια εγρήγορση, το τέλος της διοργάνωσης θα δείξει κατά πόσο θα μπορέσει το Φόρουμ να βρει λόγο ύπαρξης σε ένα νέο πολιτικό σκηνικό που δεν θα καθορίζεται πλέον απ
ό τις διεθνείς πολύχρωμες, αντιπαγκοσμιοποιητικές διαδηλώσεις, αλλά από τις διεθνείς εργατικές κινητοποιήσεις.
Σήμερα το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ λειτουργεί ως ένας χώρος συνάντησης κινήσεων και οργανώσεων. Και ως τέτοιο μπορεί και παίζει σημαντικό ρόλο στη συνεργασία των οργανώσεων αυτών και την κοινή δράση πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο είναι που το Ξ συμμετέχει και στηρίζει το Φόρουμ στις κεντρικές του καμπάνιες και εκστρατείες.
Το Ξεκίνημα στο 4ο ΕΚΦ,
Το Ξεκίνημα θα βρίσκεται με περίπτερο μέσα στο χώρο του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Οι συζητήσεις στις οποίες θα συμμετέχουμε μαζί με άλλες οργανώσεις και κινήσεις θα είναι:
-Νεοφιλελευθερισμός και ακροδεξιά στην Ευρώπη, ποια είναι η απάντηση. Στη συζήτηση θα συμμετέχει ο Τάκης Γιαννόπουλος από το Ξεκίνημα
-Πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Στη συζήτηση θα συμμετέχει ο Μπικόγκο Ραμαντάνι, μέλος της YRE και πολιτικός πρόσφυγας.
-Η πάλη για νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα όλων των μεταναστών. Στη συζήτηση θα μιλήσει ο Τίμοθυ Αμπντούλ, μέλος της YRE και θύμα του δολοφόνου, ρατσιστή Καζάκου.
Παράλληλα το Ξ επιδιώκει την οργάνωση 2 πολιτικών συζητήσεων με τα παρακάτω θέματα:
-Η πάλη για να χτίσουμε νέα κόμματα της αριστεράς: η παραδοσιακή αριστερά, το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και η Αντικαπιταλιστική Αριστερά, με ομιλήτρια τη Λούσι Ρέντλερ, από την Εκτελεστική Επιτροπή του Γερμανικού WASG και μέλος της SAV (αδερφή οργάνωση του Ξ στη Γερμανία)
-Η νεοφιλελεύθερη επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη, ποια η απάντηση. Με το Τζο Χίγγινς, βουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας (αδερφή οργάνωση του Ξ)
