Νίκος Μαλίνογλου, Μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Σισμανόγλειου Νοσοκομείου και εκλεγμένος σύνεδρος στο 37ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ
Τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών του 37ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ και η κατανομή των εδρών στο νέο Γενικό Συμβούλιο (85 έδρες):
Η γενική εικόνα από την πρώτη ανάγνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών του 37ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ:
- 50% η συμμετοχή στις διαδικασίες (εκλογές σωματείων και ομοσπονδιών) για την ανακήρυξη των εκπροσώπων- σύνεδρων στο συνέδριο (ψήφισαν στις διαδικασίες 250.000 εργαζόμενοι από τους 530.000 δημοσίους υπαλλήλους). Η πτώση της μαζικότητας είναι ένα γεγονός που αποτυπώνει την απογοήτευση και αποστασιοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων τα τελευταία χρόνια από τα συνδικαλιστικά δρώμενα.
- Οι μνημονιακές κυβερνητικές παρατάξεις, είχαν σημαντική άνοδο και σε ψήφους και σε έδρες ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ (πρώην ΠΑΣΚΕ) και ΣΥΡΙΖΑ, έλαβαν αθροιστικά ποσοστό 63,5% και 54 έδρες (από τις 45 έδρες που είχαν το 2016) σε σύνολο 85 εδρών.
- Οι παρατάξεις της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΕΤΑ-Συνεργαζόμενοι) δεν μπόρεσαν να σημειώσουν κάποια άνοδο. Το ΚΚΕ έμεινε ουσιαστικά στάσιμο ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΜΕΤΑ είχαν απώλειες.
Πρώτη η ΔΑΚΕ με μεγάλη άνοδο
Η ΔΑΚΕ (ΝΔ) για δεύτερη συνεχόμενη φορά ήρθε πρώτη στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ. Σε σχέση με το προηγούμενο συνέδριο είχε αύξηση κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες (από 21% στο 25%), αύξηση στις έδρες κατά 4 (από 18 στις 22) και άνοδο στις ψήφους κατά 42 (από 136 στις 178).
Μεγάλη κερδισμένη και σε αυτό το συνέδριο η ΔΑΚΕ, την οποία ευνόησαν η έλλειψη ενός αγωνιστικού κινήματος τα τελευταία χρόνια, η συσσώρευση σημαντικών συνδικαλιστικών ηττών, η βαθιά απογοήτευση των εργαζομένων. Αυτά είναι που ενισχύουν την ατομικότητα, τον εκφοβισμό, την εξεύρεση προσωπικών λύσεων. Αυτά είναι που ενίσχυσαν τη ΔΑΚΕ η οποία πέτυχε να αυξήσει τις δυνάμεις της οργώνοντας τους χώρους δουλειάς με εκφοβισμούς και ταξίματα.
Άνοδος της ΔΗΣΥ (πρώην ΠΑΣΚΕ)
Η ΔΗΣΥ είχε αύξηση κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες (από 17% στο 19%), αύξηση στις έδρες κατά 2 (από 14 στις 16) και άνοδο στις ψήφους κατά 27 (από 107 στις 134).
Βαδίζοντας χέρι-χέρι με τη ΔΑΚΕ, σε πλήρη και αγαστή συνεργασία μαζί της, έχει το κομμάτι που της αναλογεί από το μοίρασμα ρουσφετιών και την άσκηση πιέσεων μέσα από τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που ελέγχει. Αυτό έκανε και την ΠΑΣΚΕ να καταφέρει να ενισχύσει σημαντικά τις δυνάμεις της, αφού η λογική της εξαγοράς συνειδήσεων είναι το μοναδικό στην ουσία χαρτί της.
ΣΥΡΙΖΑ
Η «Ενωτική Αγωνιστική Εκκίνηση» (ΣΥΡΙΖΑ) είχε μείωση 0,5 ποσοστιαίας μονάδας (από 14,7% στο 14,2%), καθώς και μείωση στις έδρες κατά 1 (από 13 στις 12) ενώ είχε μια μικρή άνοδο στις ψήφους κατά 7 (από 93 στις 100).
Η εξήγηση για την διατήρηση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άλλη από το ότι αποτελεί μία από τις κυβερνητικές παρατάξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα του δημοσίου. Λόγω του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιωματική αντιπολίτευση έχει τη δυνατότητα να τάζει σε μια προοπτική κυβέρνησης, ακολουθώντας κατά γράμμα τα χνάρια των πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η ενίσχυση των δυνάμεων του τα τελευταία χρόνια μαζικά από καιροσκόπους «συνδικαλιστές» που έχουν μάθει να βρίσκονται δίπλα από την κυβερνητική εξουσία, κυρίως από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και το γεγονός ότι ήταν στην κυβερνητική εξουσία τη προηγούμενη τετραετία βοήθησε τον ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς των ρουσφετιών και των εκβιασμών που χαρακτηρίζει τις παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Όταν το κίνημα είναι σε υποχώρηση και δεν νοιώθει προοπτική, κι όταν οι μισοί εργαζόμενοι δεν θεωρούν πως υπάρχει νόημα στο να ασχοληθούν με τις εκλογές, οι μηχανισμοί των κυβερνητικών παρατάξεων μπορούν εύκολα να κυριαρχούν στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Αυτό δυστυχώς ενισχύεται από τα ελλείμματα και τις αδυναμίες της Αριστεράς στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Αριστερά: ΠΑΜΕ, «Παρεμβάσεις» και ΜΕΤΑ
Η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ-ΚΚΕ) είχε μια μικρή αύξηση 1 ποσοστιαίας μονάδας (από 18% στο 19%), καθώς και αύξηση στις έδρες κατά 1 (από 15 στις 16) και αύξηση στις ψήφους κατά 19 (από 112 στις 131).
Το ΚΚΕ όμως για μια ακόμη φορά δεν μπόρεσε να προσφέρει διέξοδο σε αυτές τις συνθήκες της κρίσης και της διάσπασης και του ξεπουλήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Η βασική εξήγηση γι’ αυτό βρίσκεται στη διασπαστική του τακτική στα συνδικάτα και στην έλλειψη ενός ενωτικού καλέσματος για κοινή δράση απέναντι στις επιθέσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων διαχρονικά.
Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι εμφανίζονται κάποιες διαφοροποιήσεις στη σχέση του με τις υπόλοιπες αριστερές παρατάξεις. Ήταν η πρώτη φορά που δεν έκανε καμία φραστική επίθεση ή αναφορά στην υπόλοιπη Αριστερά σε καμία από τις τοποθετήσεις του κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, ενώ πρόσφατα, στα δημόσια νοσοκομεία είδαμε να αναπτύσσει κάποιες κοινές δράσεις με άλλα τμήματα της Αριστεράς. Είναι πιθανό αυτό να έχει να κάνει με μια αναταραχή στις γραμμές του και στη συζήτηση που έχει ξεκινήσει για τις αιτίες της μη μαζικοποίησης του σε αυτές τις συνθήκες.
Δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του ΚΚΕ ότι θα αλλάξουν τακτική και θα στραφούν προς ενωτικές δράσεις, λόγω της μακράς και διασπαστικής ιστορίας του, αλλά αν μπορούσε να υπάρξει κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ θετικό για το κίνημα και όλοι οι αγωνιστές της βάσης θα το καλωσορίζανε.
***
Η παράταξη «Παρεμβάσεις» του χώρου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε μείωση κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες ( από 11% στο 9%), μείωση στις έδρες κατά 3 (από 10 στις 7-εκκρεμεί η μία έδρα που θα κληρωθεί) και μείωση στις ψήφους κατά 7 (από 70 στις 63).
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν μπόρεσαν να δώσουν προοπτική στους εργαζόμενους, και να πείσουν ότι μπορούν να βοηθήσουν το κίνημα να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις που δέχτηκε την προηγούμενη περίοδο καθώς και τις νέες που θα έρθουν.
Δύο είναι οι βασικές αδυναμίες που χαρακτηρίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Από τη μια το ότι δεν έχουν ξεπεράσει τη βασική αδυναμία τους να κάνουν στο κίνημα συγκεκριμένες προτάσεις για το σχεδιασμό και την οργάνωση των αγώνων (αντί τις γενικές φόρμουλες παντός καιρού όπως π.χ. «απεργίες διαρκείας μέχρι τη νίκη»). Από την άλλη η άρνηση τους να προχωρήσουν στην συνεργασία και ενότητα σε επίπεδο δράσης του κινήματος που απαιτεί η περίοδος που διανύουμε.
***
Το ΜΕΤΑ – Συνεργαζόμενοι είχε μείωση των δυνάμεων του κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες ( από 9% στο 5%), μείωση στις έδρες κατά 4 (από 8 στις 4) και μείωση στις ψήφους κατά 23 (από 57 στις 34).
Οι βασικές δυνάμεις του ΜΕΤΑ προέρχονται από διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2015. Αυτός ο χώρος δεν μπόρεσε να εμφανίσει κάποια δυναμική, πράγμα που αντανακλάστηκε και στις τελευταίες γενικές εκλογές, δημιουργώντας απογοήτευση σε πολύ κόσμο. Παρότι το ΜΕΤΑ σε αντίθεση με το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει μια ενωτική προσέγγιση, πράγμα πολύ σημαντικό, δεν κατάφερε να ανατρέψει την απογοήτευση στις γραμμές του κινήματος και να δώσει μια προοπτική αγώνα.
Η Πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ ένα βήμα πριν γίνει ΓΣΕΕ
Σε μια περίοδο που συνεχίζεται η πολιτική της απαξίωσης των δομών και των υπηρεσιών του Δημοσίου, το πέρασμα τους σε ιδιώτες, η διεύρυνση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, το κτύπημα των συνδικαλιστικών κατακτήσεων και η κυβέρνηση της ΝΔ είναι έτοιμη με την ενδυνάμωση της κρατικής καταστολής να χτυπήσει ότι έχει μείνει όρθιο στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η νέα πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ δείχνει τον ξεκάθαρο χαρακτήρα και ρόλο της: η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ όχι μόνο δε θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αλλά αντίθετα θα στήσει πλάτη για να περάσουν όλες οι σκληρές πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ, αφού η πολιτική και πρακτική τους είναι η αποδοχή του «δεν υπάρχει άλλος δρόμος».
Αυτό θα γίνει την επόμενη περίοδο με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο αφού έχουν αποδεχτεί όλες τις πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου. Μόνη αντίρρηση της ΔΑΚΕ, για παράδειγμα, σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν ή επιχειρούνται, είναι το οικονομικό τίμημα που θα έπρεπε να πάρει το δημόσιο από κάθε ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.
Το μόνο που μπορεί να σταθεί εμπόδιο σ’ αυτή την πορεία είναι το να συνειδητοποιήσουν οι αριστερές παρατάξεις ότι πρέπει να παλέψουν ενωτικά με κοινή δράση και κοινό σχέδιο ενάντια στις κυβερνητικές επιθέσεις και τα απροκάλυπτα ξεπουλήματα της αντιδραστικής ηγεσίας.
Με πραξικόπημα κλείσανε το συνέδριο ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ και Συνδ/κή Ανατροπή
ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ (πρώην ΠΑΣΚΕ) και Συνδικαλιστική Ανατροπή έκαναν τα πάντα προκειμένου να μη ληφθούν αποφάσεις στο συνέδριο που θα δέσμευαν τη νέα διοίκηση της ΑΔΕΔΥ.
Στο κλείσιμο του συνεδρίου, ο απερχόμενος πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ και στέλεχος της ΔΑΚΕ σε κανονικό παραλήρημα (σαν να βρισκόταν στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου της ΝΔ) επιτέθηκε με ξεδιάντροπο τρόπο στις αριστερές συνδικαλιστικές παρατάξεις με υβριστικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Παράλληλα δήλωσε ότι «…οι συνδικαλιστές που δεν σέβονται τους νόμους και το σύνταγμα της χώρας δεν έχουν θέση στον υγιή συνδικαλισμό που πρέπει πλέον να εγκαθιδρυθεί στην ΑΔΕΔΥ…»! Το δόγμα της κυβέρνησης της ΝΔ, «νόμος και τάξη» βγήκε από τα χείλη του εκπροσώπου της ΔΑΚΕ με τον πιο προκλητικό τρόπο!!!
Και δεν σταμάτησε εκεί ο κατήφορος τους. Με τη λήξη της τοποθέτησης του απερχόμενου προέδρου, ο πρόεδρος του Συνεδρίου και μέλος της ΔΑΚΕ, κάλεσε το σώμα να ψηφίσει μαζί τον οικονομικό και διοικητικό απολογισμό, καταστρατηγώντας το Καταστατικό της ΑΔΕΔΥ που απαιτεί μυστική ψηφοφορία και σε ξεχωριστές κάλπες, για την έγκρισή τους και κήρυξε τη «λήξη των εργασιών» αποχωρώντας από την αίθουσα μαζί με τους αντιπροσώπους των ΔΑΚΕ – ΔΗΣΥΠ (πρώην ΠΑΣΚΕ) – Συνδ/κης Ανατροπής, χωρίς να θέσει σε ψηφοφορία κανένα από τα δεκάδες ψηφίσματα που είχαν κατατεθεί στο προεδρείο από παρατάξεις και συνέδρους.
Συσπείρωση αγωνιστών σε επίπεδο βάσης
Όλα δείχνουν πως στην Αριστερά και στο πολιτικό και στο συνδικαλιστικό επίπεδο υπάρχει πολύ βαθύ πρόβλημα στο θέμα της ενωτικής δράσης και της κοινής εκλογικής καθόδου. Παρά τα όσα έχει περάσει το κίνημα, βασικά κομμάτια της Αριστεράς δεν συνειδητοποιούν την κατάσταση και δεν θέλουν να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα.
Η προσπάθεια να περάσει το συνδικαλιστικό κίνημα πραγματικά στα χέρια των εργαζομένων και μακριά από τους καρεκλοκένταυρους καριερίστες πρέπει να συνεχιστεί. Αυτό είναι ένα έργο που πρέπει να περάσει μέσα από πρωτοβουλίες των αγωνιστών της βάσης. Στόχος πρέπει να είναι η ανασυγκρότηση του κινήματος σε βάσεις αγωνιστικές, συλλογικές και δημοκρατικές. Αυτό, πρέπει να συνοδεύεται από την πάλη για την ενότητα του κινήματος και τη συνεργασία της Αριστεράς. Οι εκλογικές συνεργασίες της Αριστεράς δεν αφαιρούν τίποτα από την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ανεξαρτησία της κάθε μιας αριστερής παράταξης. Όμως μπορούν να ανατρέψουν κατεστημένα δεκαετιών στα σωματεία και να τονώσουν αποφασιστικά την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων.
