Την περασμένη Παρασκευή 11/10, μετά από τις γενικές συνελεύσεις περίπου 30 σχολών, αποφασίστηκαν καταλήψεις και κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση του ασύλου και στις αλλαγές που προτείνει το υπουργείο παιδείας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σε αυτές περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, διαγραφές φοιτητών που ξεπερνούν τα ν+2 χρόνια σπουδών, μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ και σύνδεση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με την αγορά. Στο συλλαλητήριο στην Αθήνα συμμετείχαν τουλάχιστον 16 φοιτητικοί σύλλογοι και στη Θεσσαλονίκη έγινε μια δυναμική κινητοποίηση και πορεία προς το υπουργείο Μακεδονίας Θράκης.
Τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης
Από το καλοκαίρι και μετά οι επιθέσεις στο μέτωπο της παιδείας από την πλευρά της κυβέρνησης είναι συστηματικές.
Η νέα υπουργός, εκμεταλλευόμενη σε ένα βαθμό και το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια το φοιτητικό και μαθητικό κίνημα είναι σε υποχώρηση, προχώρησε μέσα στο καλοκαίρι στην κατάργηση του ασύλου και στη συνέχεια σε δηλώσεις για το τι ακριβώς μέλλει γενέσθαι στην παιδεία. Σκοπεύει να ανοίξει την πόρτα στην ιδιωτική εκπαίδευση, αφού από τη μία βάζει περισσότερα εμπόδια για την εισαγωγή στα δημόσια ΑΕΙ (αυτό εξυπηρετεί η «βάση του 10») και από την άλλη «πλασάρει» τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και κολέγια σαν ισότιμα με τα δημόσια. Όποιος έχει λεφτά δηλαδή, σπουδάζει. Για τους υπόλοιπους, υπάρχει η ανεργία.
Σε επιστολή της προς την Ακαδημαϊκή κοινότητα στις αρχές Σεπτέμβρη η Κεραμέως έκανε ανοιχτά λόγο για χρηματοδότηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από ιδιωτικές επιχειρήσεις μέσω συμπράξεων δημοσίου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) «για την κάλυψη αναγκών» και για σύνδεση της αξιολόγησης του Πανεπιστημίου με την κρατική χρηματοδότηση. Αντί δηλαδή να αυξηθεί συνολικά ο προϋπολογισμός για την παιδεία, που είναι το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι σχολές, η πρόταση της υπουργού είναι να αξιολογούνται τα πανεπιστημιακά ιδρύματα -με τα σημερινά τους προβλήματα- και από αυτή την αξιολόγηση να κρίνεται η χρηματοδότηση τους. Με αυτό τον τρόπο θα φτιαχτούν κάποιες σχολές με πολύ ψηλές βάσεις στις οποίες θα έχει πρόσβαση μόνο η ελίτ, και οι οποίες θα χρηματοδοτούνται αδρά, και κάποιες σχολές που θα είναι υποβαθμισμένες, σε υποδομές και διδακτικό προσωπικό, και οι οποίες θα είναι για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων. Και φυσικά αυτές οι σχολές θα μπουν σε ένα φαύλο κύκλο που επειδή είναι υποβαθμισμένες θα έχουν μικρότερη χρηματοδότηση και επειδή θα έχουν μικρότερη χρηματοδότηση θα διαιωνίζεται η υποβάθμιση τους.
Η επαναφορά του “ν+2” από την άλλη ως ανώτατο χρονικό όριο ολοκλήρωσης των σπουδών δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ξεκάθαρο χτύπημα για τα παιδιά που προέρχονται από τα φτωχά και λαϊκά στρώματα και αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους, ειδικά αν έχουν περάσει σε άλλη πόλη από αυτή που κατάγονται. Ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης, η κατάσταση έχει χειροτερεύσει με ακόμα περισσότερους νέους και νέες να μην έχουν άλλη επιλογή από την -παράλληλη με τις σπουδές τους- εργασία. Η ελάχιστη βάση για την εισαγωγή σε κάποιο τμήμα, που θα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια, επίσης χτυπάει αυτά τα στρώματα, αφού θα σημαίνει ακόμα μεγαλύτερες δαπάνες για φροντιστήρια και προετοιμασία των μαθητών για τις πανελλαδικές ή δίδακτρα για να σπουδάσουν σε ιδιωτικά κολέγια αν δεν περάσουν τη βάση στις πανελλαδικές.
Ανάγκη για ανασυγκρότηση του κινήματος
Το φοιτητικό κίνημα μπορεί τώρα να μοιάζει σχετικά αποδυναμωμένο, αλλά έχει δώσει ιστορικές και σκληρές μάχες στο παρελθόν, όπως το 2006-2007 ενάντια στο νόμο πλαίσιο και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που έχουν αφήσει την παρακαταθήκη τους.
Οι φοιτητικοί σύλλογοι αντέδρασαν πολύ σωστά με αποφάσεις για καταλήψεις στην αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς αλλά πρέπει να προχωρήσουν σε κλιμάκωση αυτού του αγώνα και μέσα από γενικές συνελεύσεις και εκδηλώσεις να γίνει μια μαζική και συστηματική ενημέρωση στους φοιτητές για το τι σημαίνουν αυτά τα μέτρα και πώς μπορούμε να τα αντιπαλέψουμε.
Πρέπει να γίνουν προσπάθειες για συντονισμό με τους συλλόγους διδασκόντων, τις ΕΛΜΕ των καθηγητών, τους συλλόγους των πανεπιστημιακών, τους μαθητές αλλά και τους γονείς με στόχο ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης και την περαιτέρω υποβάθμιση της παιδείας.
Η μάχη ενάντια στην κυβέρνηση για μια παιδεία που θα είναι για όλους και όχι για λίγους τώρα αρχίζει.
