Η 25η Νοέμβρη είναι η παγκόσμια μέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Στα πλαίσια αυτά, το «Ξεκίνημα» δημοσιεύει μια σειρά από άρθρα σχετικά με το θέμα, όπως και την παρακάτω προκήρυξη που μοιράζεται αυτό το διάστημα από τις τοπικές του οργανώσεις, αλλά και στις κινητοποιήσεις της 25ης Νοέμβρη, που καλούνται από γυναικείες και αντισεξιστικές συλλογικότητες.
Η 25η Νοέμβρη έχει ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην βία κατά των γυναικών. Η βία κατά των γυναικών, όμως, είναι εδώ και συμβαίνει κάθε μέρα του χρόνου, σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Στις ΗΠΑ, το ένα τρίτο των γυναικών που χάνουν τη ζωή τους, σκοτώνονται από το σύζυγο, τον σύντροφο ή τον πρώην τους, ενώ στη Βρετανία δύο γυναίκες χάνουν κάθε εβδομάδα τη ζωή τους από το χέρι του πρώην ή νυν συντρόφου τους.
Πάνω από το 50% των Ευρωπαίων γυναικών έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, κυρίως στο χώρο εργασίας, ενώ υπολογίζεται ότι 3,7 εκατομμύρια γυναίκες θα βιώσουν σεξουαλική βία μέσα σε ένα έτος.
Στην ΕΕ κάθε χρόνο 3.500 γυναίκες πεθαίνουν λόγω ενδοοικογενειακής βίας και 62 εκατομμύρια γυναίκες, δηλαδή 1 στις 3 γυναίκες ηλικίας 15 και άνω, έχει υπάρξει θύμα σωματικής ή και σεξουαλικής βίας.
Στην Ελλάδα, μία στις δύο γυναίκες που δολοφονούνται κάθε χρόνο, είναι θύμα του νυν ή πρώην συντρόφου/συζύγου τους.
Το 23% των λεσβιών και το 35% των διεμφυλικών ατόμων έχουν δεχτεί σωματικές ή σεξουαλικές επιθέσεις ή απειλές βίας τουλάχιστον μία φορά εντός των τελευταίων 5 ετών.
Οι γυναίκες 15-44 ετών κινδυνεύουν περισσότερο από βιασμό ή ενδοοικογενειακή βία παρά από τον καρκίνο, τα τροχαία ατυχήματα, τον πόλεμο ή την ελονοσία.
Γιατί γκρινιάζετε ακόμα; Η ισότητα έχει κατακτηθεί εδώ και χρόνια!
Την ίδια ώρα, τα πιο συντηρητικά στοιχεία, σπεύδουν να μας διαβεβαιώσουν ότι η ισότητα έχει κατακτηθεί, ότι όσοι/ες παλεύουν για ισότητα είναι τουλάχιστον γραφικοί/ες. Πέρα όμως από τα στοιχεία σε σχέση με τη βία κατά των γυναικών, ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η γυναίκα σε μία σειρά ζητημάτων της καθημερινότητας είναι αποκαλυπτικός ως προς το πόσο δρόμο έχουμε να διαβούμε μέχρι την ισότητα. Σύμφωνα με επίσημες μελέτες για το θέμα της ισότητας στην ΕΕ:
Το 27% των Ευρωπαίων αντρών αποδέχονται τον βιασμό υπό ορισμένες συνθήκες, ενώ το ποσοστό των Ελλήνων που συμμερίζονται την άποψη αυτήν φθάνει στο 32%.
Παρά το γεγονός ότι το 2015 το 43% των γυναικών έναντι του 34% των ανδρών ηλικίας 30-34 ετών είχαν τριτοβάθμια εκπαίδευση, το χάσμα των αμοιβών μεταξύ των δύο φύλων παραμένει στο 16,5% και σε ορισμένα κράτη-μέλη έχει αυξηθεί τα τελευταία 5 έτη.
Τα τρία τέταρτα των οικιακών εργασιών και τα δύο τρίτα των καθηκόντων γονεϊκής φροντίδας επιτελετούνται από εργαζόμενες γυναίκες.
Παγκόσμια Ημέρα ή αλλιώς: «φύγε κακό απ’ τα μάτια μου»…
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες καθημερινής ανισότητας και βίας, το καπιταλιστικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του, θα αφιερώσουν μία ημέρα ενάντια στην γυναικεία κακοποίηση, για να μπορούν τις υπόλοιπες 364 μέρες να συνεχίσουν ανενόχλητοι την βρώμικη δουλειά τους: να χτίζουν πάνω στις ανισότητες των φύλων και να «κατασκευάζουν» εργαζόμενους/ες πολλών ταχυτήτων και πολλών –χαμηλών– μισθών. Να δημιουργούν καχυποψία και αντιπαλότητα ανάμεσα στα φύλα και να διατηρούν διαιρεμένους τους εργαζόμενους, έτσι ώστε να καταφέρνουν να επιβάλλουν ακόμα χαμηλότερους μισθούς και περισσότερη εκμετάλλευση. Παράλληλα, θα παράγουν «αντρικά» και «γυναικεία» προϊόντα, θα τα κοστολογούν διαφορετικά και θα βγάζουν πολλαπλό κέρδος από τις κατασκευασμένες «ανάγκες» που κατά κανόνα δημιουργούν!
Στις δικές τους «Παγκόσμιες Μέρες», εμείς απαντάμε με αγώνες!
Η ανισότητα και ο σεξισμός δεν είναι ούτε έμφυτα ούτε φυσιολογικά – είναι παράγωγα του συστήματος. Ο εχθρός δεν είναι το άλλο φύλο – ο εχθρός είναι το σύστημα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμούμε την πάλη για τα «καθημερινά» ζητήματα –που αφορούν τη δυνατότητα μας να ζούμε χωρίς φόβο, την ισότητα στην εργασία, στις οικιακές δουλειές, στην ανατροφή των παιδιών, κλπ– και ότι αναβάλλουμε το θέμα της ισότητας για τη «μελλοντική κοινωνία», κάθε άλλο. Σημαίνει όμως πως παράλληλα με την πάλη γι’ αυτά τα καθημερινά, παλεύουμε ενάντια στο σύστημα, για την ανατροπή του και για μια άλλη κοινωνία – ελεύθερη, δημοκρατική, σοσιαλιστική! Σ’ αυτό το στόχο η κοινή πάλη ανδρών και γυναικών είναι εκ των ων ουκ άνευ!
Η αντιπαλότητα, η καχυποψία και η διάσπαση των γυναικών και των αντρών εργαζόμενων μπορεί να εξαλειφθεί μόνο με κοινούς αγώνες! Αγώνες ενάντια στο σεξισμό και τις διακρίσεις, όπως τα κινήματα που έχουμε δει να αναπτύσσονται σε πολλά σημεία του κόσμου τον τελευταίο καιρό! Αγώνες ενάντια στην ανεργία, τη φτώχεια, τους πολέμους και το καπιταλιστικό σύστημα!
Να οργανωθούμε!
Ο μόνος τρόπος για να αντισταθούμε αποτελεσματικά είναι να οργανωθούμε!
Να πάρουμε πρωτοβουλίες στους χώρους μας (γειτονιές, χώρους εργασίας, σχολεία, σχολές κλπ) να οργανώσουμε καμπάνιες ενημέρωσης και να αναδείξουμε τα ζητήματα του σεξισμού.
Να επιδιώξουμε την εμπλοκή μας σε κάθε τοπικό/κοινωνικό /εργατικό και άλλο κίνημα και συμμετέχοντας σε αυτό, να θέσουμε τα ζητήματα του σεξισμού σαν κομμάτι των διεκδικήσεων του κινήματος.
Να επιδιώξουμε τη δημιουργία ενός πλατιού μετώπου υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων, μέσα από τη σύνδεση όλων των ριζοσπαστικών κινήσεων και οργανώσεων που παλεύουν ενάντια στη γυναικεία καταπίεση και που αντιλαμβάνονται αυτό τον αγώνα σαν κομμάτι της ευρύτερης πάλης της κοινωνίας ενάντια στη λιτότητα, την καταπίεση και το κατεστημένο.
