23η μέρα απεργίας πείνας των 300 μεταναστών

Εικοσιτρείς μέρες απεργίας πείνας συμπλήρωσαν οι 300 μετανάστες εργάτες στο κτίριο της Υπατίας.

45 σωματεία και ομοσπονδίες εργαζομένων έχουν δηλώσει μέχρι στιγμής την στήριξη τους. Ανάμεσα τους η ΑΔΕΔΥ, τοπικές ΕΛΜΕ, η ΟΙΕΝΓΕ (γιατροί), η ΠΕΚΟΠ, σωματεία του πρωτοβάθμιου συντονισμού κ.λ.π. και περισσότεροι από 100 συνδικαλιστές συνυπέγραψαν ψήφισμα αλληλεγγύης.

118 Έλληνες πανεπιστημιακοί καλούν στην δικαίωση των αιτημάτων τους. 33 ευρωβουλευτές της Αριστεράς και των Πρασίνων δήλωσαν τη στήριξή τους στους απεργούς πείνας.

Όλες οι αντιρατσιστικές οργανώσεις, οι πιο μαχητικές κοινότητες μεταναστών, φοιτητικά σχήματα, η επιτροπή αγώνα της Κερατέας, άνθρωποι των τεχνών στην Ελλάδα (Στ. Μάινας, Αλκ. Ιωαννίδης, Γιάννης Χαρούλης, Μ. Κανελλοπούλου, Φ. Δεληβοριάς κ.λ.π.) 10άδες εκλεγμένοι δημ. σύμβουλοι και δημοτικά σχήματα, το Δημ. Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, παλαίμαχοι αθλητές, δεκάδες οργανώσεις-κόμματα-συνδικάτα του εξωτερικού, αλλά και προσωπικότητες όπως ο Κεν Λόουτς, ο Μανού Τσάο, ο Αλέν Μπαντιού, ο Νόαμ Τσόμσκυ, ο Ετιέν Μπαλιμπάρ κ.λ.π. στέκονται στο πλευρό των 300.

Χιλιάδες είναι αυτοί που στήριξαν τις συναυλίες, τις πορείες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, αλλά και που με την καθημερινή τους παρουσία στην Υπατία αποδεικνύουν στην πράξη, ότι η αλληλεγγύη στον αγώνα των 300 είναι το πιο δυνατό τους όπλο.

Θλιβερή κυβέρνηση

Απέναντι σ’ όλα αυτά η κυβέρνηση παρέταξε τα εξής φοβερά: ψέματα, ρατσιστική προπαγάνδα, κινδυνολογία, καταστολή. Και ασφαλώς θα συνεχίσει σ’ αυτό το μοτίβο – γιατί μόνο αυτό ξέρει.

Από την ίδια φαρέτρα βγήκε και το τελευταίο βέλος του Λοβέρδου που δεν ντράπηκε να πει ως οι 300 στην Υπατία είναι μια βόμβα λοιμώξεων που απειλεί με διασπορά του ιού της γρίπης. Τι κι αν οι γιατροί που παρακολουθούν τους απεργούς πείνας και οι αριστερές συνδικαλιστικές παρατάξεις των γιατρών διαψεύδουν….

Κανένας εισαγγελέας βέβαια δεν θα τρέξει για να εγκαλέσει τον Λοβέρδο για τα ψέματα του, αφού είναι όλοι τους απασχολημένοι με την έρευνα για τα 8 μέλη της ελληνικής πρωτοβουλίας αλληλεγγύης, με την ποινικοποίηση του κινήματος "δεν πληρώνω" και με τις νομικές τρικλοποδιές σε όποια εργατική κινητοποίηση αναπτύσσεται τον τελευταίο καιρό!!

Οι κατά τ’ άλλα "προστάτες" της ελληνικής κοινωνίας, επί 23 μέρες μιλάνε μεν στα ΜΜΕ, αλλά ούτε για μια στιγμή δεν κάλεσαν να μιλήσουν στους "300". Αυτό έλειπε δα… Να αναγορεύσουν σε συνομιλητές τους αυτούς που συνειδητά 10ετίες τώρα έκαναν τα πάντα για να τους φέρουν σε απόλυτη απελπισία;;
Και, βέβαια, τίποτε άλλο δεν θα μπορούσε να προκύψει από το κοκτέιλ των κυβερνητικών πολιτικών για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, παρά μόνο ένα:  απελπισία!

Ήδη πάνω από 140 χιλ. παλιοί νόμιμοι μετανάστες, με οικογένειες, έχασαν τα χαρτιά τους λόγω της κρίσης και της ανεργίας. Η υποχρέωση τους να εμφανίζουν κάθε χρόνο σύμβαση εργασίας, 200 ένσημα και ως εισόδημα τον βασικό μισθό, έχει μετατραπεί σε άπιαστο όνειρο, αλλά η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα…

Το 0,25% της παροχής ασύλου έχει καταντήσει έγκλημα!

Το ίδιο και η εφαρμογή της συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ που λέει ότι η πρώτη χώρα εισόδου του αιτητή ασύλου είναι και η μόνη που μπορεί να εξεταστεί το αίτημα του. Με αποτέλεσμα οι χώρες «πύλες» της Ε.Ε., όπως είναι η Ελλάδα, να έχουν μετατραπεί σε ανοικτές φυλακές ανθρώπων.
Παράλληλα η τελευταία νομιμοποίηση στην Ελλάδα έγινε το 2005 και δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για όσους ήρθαν αργότερα.

Αλλά ποιόν προστατεύουν άραγε με το να κρατάνε εργαζόμενους ανθρώπους χωρίς κανένα δικαίωμα; Αυτούς τους ίδιους; Όχι βέβαια! Μήπως εμάς τους υπόλοιπους εργαζόμενους; Ξανά όχι, γιατί όσο δίπλα στους εργαζόμενους αυξάνουν οι αριθμοί των ανέργων, των μερικά απασχολούμενων, των εργαζόμενων στην «μαύρη αγορά», οι εργοδότες χρησιμοποιούν τους δεύτερους για να εκβιάσουν τους πρώτους και να καταφέρουν μια γενική ισοπέδωση.

Οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι εργοδότες που γλιτώνουν από τις απεχθείς γι’ αυτούς «υποχρεώσεις» – της ασφάλισης, του βασικού μισθού, των μέτρων υγιεινής κ.λ.π.

Τα καθήκοντα της αριστεράς

Μετά από απανωτά ζιγκ-ζαγκ, τα μαζικά κόμματα της αριστεράς (αλλά όχι μόνο τα μαζικά – και μερικές μικρές οργανώσεις) σύρθηκαν σε πολιτικές πρωτοβουλίες γύρω από το ζήτημα των «300» υποβοηθώντας το γενικότερο κοινωνικό κλίμα. Ωστόσο η έμφαση είναι στην λέξη "σύρθηκαν".
Ο αγώνας των "300" δεν είναι μια άσχετη παρένθεση της φάσης που βρίσκεται σήμερα η ταξική πάλη στην Ελλάδα. Αποτελεί στην πραγματικότητα οργανικό στοιχείο της περιόδου. Ο αγώνας των «300», «συναντιέται» με την απεργία των γιατρών και την κατάληψη του υπ. Υυγείας, καθώς και με το κίνημα «δεν πληρώνω».

Κινήματα που δεν ελέγχονται ούτε από μαζικά κόμματα, ούτε από παραδοσιακές συνδικαλιστικές ηγεσίες, και αντανακλούν μια νέα κατανόηση κομματιών της κοινωνίας -κι ένα απ’ αυτά είναι και οι μετανάστες- ότι αν άλλοι δεν μπορούν γι’ αυτούς, τότε πρέπει μόνοι τους να μπουν μπροστά και να παλέψουν και να απευθυνθούν απευθείας στην υπόλοιπη κοινωνία που υποφέρει.

Η μαζική αριστερά θα ‘πρεπε   να αντιληφθεί την κρισιμότητα αυτών των κινημάτων στην περίοδο που μπαίνουμε και ακόμα περισσότερο πως τέτοιου τύπου κινήματα μπορούν να αλλάξουν την συνείδηση και να καταφέρουν πολυπόθητες νίκες. Και να μπει μπροστά για να τα χτίσει – χωρίς όμως να τα καπελώνει και σεβόμενη τη δημοκρατία τους (δύσκολα πράγματα για την πλειοψηφία της αριστεράς – μικρή και μεγάλη) – και για να τους δώσει μεγαλύτερη κοινωνική απήχηση και δυναμική.

Τι θα σήμαινε η νίκη των "300"; θα σήμαινε τη νίκη της μαζικότερης απεργίας πείνας μεταναστών στην ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία. Την απόδοση στους 300 στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων. Την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης του συνόλου των μεταναστών και των προσφύγων πως μαζί με τους Έλληνες συναδέλφους και συναγωνιστές τους μπορούν να καταφέρουν πράγματα. Την ανατροπή της ρατσιστικής ατζέντας της κυβέρνησης. Αλλά και την πρώτη σημαντική νίκη ενάντια στην κυβέρνηση από ένα μαχητικό κίνημα με διάρκεια.

Τι μπορεί να εξασφαλίσει τη νίκη:

• Η επέκταση του κινήματος αλληλεγγύης σε κάθε εργατικό, νεολαιίστικο, κοινωνικό χώρο, στην Ελλάδα και διεθνώς. Γιατί δεν πρόκειται για την κυβέρνηση ενάντια στους "300", αλλά για την κυβέρνηση ενάντια στους χιλιάδες που αγωνίζονται σήμερα ή αύριο για τα δικαιώματα τους.

• Η επέκταση της αλληλεγγύης αποτελεί και την κύρια ασπίδα ότι οι όποιες σκέψεις καταστολής των 300 ή ποινικοποίησης της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης θα πέσουν στο κενό.

• Για κάθε ψέμα της κυβέρνησης ενάντια στους "300" θα πρέπει να ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά του μαζικού κινήματος αλληλεγγύης από την μια, αλλά και των αγωνιζόμενων κομματιών δημοσιογράφων από την άλλη.

Και κάθε μέρα θα πρέπει να καταγράφει τα δικά μας μαζικά γεγονότα σε όλα τα επίπεδα:

• «Καλλιτέχνες υπέρ των 300», «συνδικαλιστές υπέρ των 300», «αθλητές υπέρ των 300», «νεολαία υπέρ των 300» κοκ.

• Τοπικές πορείες ή εκδηλώσεις.

• Μια μεγάλη κεντρική πορεία-συναυλία κάθε βδομάδα στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη.

• Ανάδειξη του αγώνα των 300 στην γενική απεργία της 23ης Φλεβάρη.

• Σύνδεση των "300" με κάθε ανοικτό κοινωνικό ή εργατικό μέτωπο της περιόδου.

Και πάνω απ’ όλα η προβολή και υιοθέτηση, μαζικά, των αιτημάτων των 300 αλλά και του αντιρατσιστικού και μεταναστευτικού κινήματος:

1. Χαρτιά στους 300 απεργούς πείνας.

2. Άρση της εισαγγελικής έρευνας για τα 8 μέλη της Πρωτοβουλίας.

3. Επανανομιμοποίηση όσων έχασαν τα χαρτιά τους από την κρίση και την ανεργία. Συνολική αποσύνδεση των αδειών παραμονής από τις συμβάσεις εργασίας, τα ένσημα και τα εισοδηματικά κριτήρια.

4. Ολοκληρωτική αναθεώρηση του τρόπου παροχής ασύλου με βάση τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στις χώρες απ’ όπου προέρχονται. Το 0,25% στους οποίους παρέχεται άσυλο αποτελεί προσβολή της νοημοσύνης (σ.σ. ο ευρωπαϊκός μ.ο. είναι στο 20-25%).

5. Μονομερής άρνηση εφαρμογής της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ (ήδη σχεδόν 10 χώρες της ΕΕ δεν την εφαρμόζουν και δεν στέλνουν πρόσφυγες πίσω στην Ελλάδα, να μην την εφαρμόσουμε κι εμείς).Παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα.

6. Όχι λεφτά για φράχτες, πλοία-φυλακές και καταστολή, αλλά για ανθρώπινους χώρους υποδοχής.

7. Νέος γύρος νομιμοποίησης για τους χωρίς χαρτιά. Η συντριπτική τους πλειοψηφία καλύπτει πολλαπλά κριτήρια βιοτικών δεσμών με την χώρα (γλώσσα, χρόνια παραμονής, οικογένεια, εργασία κ.λ.π.)

8. Παραδειγματική τιμωρία όσων εργοδοτών εκμεταλλεύονται την ανάγκη ανθρώπων για εργασία. Μέτρα ενάντια στην φτώχεια και την ανεργία. Με 1 εκ. Έλληνες στην φτώχεια και την ανεργία και με μισό εκ. ανθρώπους χωρίς χαρτιά, χωρίς τέτοια μέτρα, θα μετατραπούμε σε ζούγκλα.

9. Όχι λεφτά για τους τραπεζίτες-τοκογλύφους, αλλά λεφτά για τους ανέργους, την Παιδεία, την Υγεία, το περιβάλλον, το κράτος πρόνοιας, τις ανάγκες της κοινωνίας.

10. Λεφτά για πραγματική κι όχι υποκριτική βοήθεια στον 3ο κόσμο για την ουσιαστική οικονομική ανάπτυξη αυτών των χωρών και το ξεπέρασμα της φτώχειας και της πείνας που κυριαρχούν, και που γεννούν μαζί με τους πολέμους και την έλλειψη δημοκρατικών δικαιωμάτων την προσφυγιά και τη μετανάστευση. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να δοθεί λύση στο πρόβλημα της μαζικής μετανάστευσης και προσφυγιάς – κάθε άλλη πολιτική είναι υποκριτική και καταδικασμένη σε παταγώδη αποτυχία. Σύνδεση με τα αριστερά, προοδευτικά και, αντιρατσιστικά κινήματα στην υπόλοιπη Ευρώπη για να γίνουν τα πιο πάνω πραγματικότητα.