Από τη μια η Βέροια, η Αμάρυνθος τα Καλύβια Αγρινίου. Ο Αλεξ, η 16χρονη Βουλγάρα μαθήτρια, οι 5 δολοφονημένοι κυνηγοί. Δείγματα ολοένα και πιο επαναλαμβανόμενα μιας κοινωνίας σε σήψη και παρακμή. Ενός συστήματος που αναπαράγει το ρατσισμό, την έλλειψη παιδείας, την σεξουαλική καταπίεση, την προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας που δεν αξίζει ούτε 5 ανθρώπινες ζωές. Που μετατρέπει τις τοπικές κοινωνίες σε ζούγκλα και τους ανθρώπους σε κτήνη. Σε μια ζωή λάστιχο, χωρίς όραμα και ιδανικά, flexicurity*.
Από την άλλη οι αγώνες της παιδείας, των συμβασιούχων, του αντιρατσιστικού κινήματος και οι ιδέες όσων παλεύουν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και διακρίσεις. Οι μαθητές που δεν βιάζουν αλλά ονειρεύονται ένα σχολείο που θα τους μορφώνει και δεν θα τους εξοντώνει. Οι αγρότες που δεν είναι στην πλειοψηφία τους νταήδες, πιστολέρο και δολοφόνοι αλλά άνθρωποι που βγάζουν το βιος τους κάτω από πολύ δύσκολες και αντίξοες συνθήκες. Ολοι όσοι επιμένουν να αντιστέκονται στην δικτατορία των αγορών, των ΜΜΕ, στην καλλιεργούμενη ηθική του φιλοτομαρισμού.
2 κόσμοι, 2 δρόμοι για την ελληνική – και όχι μόνο- κοινωνία. Ο ένας έχει κατάληξη τη βαρβαρότητα. Ο άλλος το σοσιαλισμό. Διαλέγουμε και παίρνουμε. Ετσι κι αλλιώς θα είναι η πιο σημαντική απόφαση της ζωής μας.
* σημαίνει ευελιξία με υποτιθέμενη ασφάλεια στην πρόληψη και στην απόλυση εργαζομένων και είναι η νέα ορολογία – ανακάλυψη που φτιασιδώνει διεθνώς τις αντεργατικές πολιτικές.
____________________
