Στις 17 Γενάρη του 2013, ο μετανάστης εργάτης Σαχζάτ Λουκμάν δολοφονήθηκε από τους χρυσαυγίτες Δ. Λιακόπουλο και Χ. Στεργιόπουλο. Και οι δυο καταδικάστηκαν τόσο για τη δολοφονία, όσο και -στη συνέχεια- για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Η υπόθεση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταδίκη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης, θυμίζοντας ταυτόχρονα το πραγματικό της πρόσωπο: αυτό της εγκληματικής συμμορίας που ευθύνεται για εκατοντάδες επιθέσεις σε ένα διάστημα τουλάχιστον τεσσάρων δεκαετιών. Σήμερα η δίκη της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, την ώρα που βασικά της στελέχη όπως ο Κασιδιάρης και ο Λαγός προσπαθούν να βάλουν τις βάσεις της επιστροφής τους στην πολιτική ζωή μετά την αποφυλάκισή τους.
Την ίδια στιγμή, παρά τη συντριπτική ήττα που δέχτηκε η ΧΑ το 2020, η ακροδεξιά στην Ελλάδα βρίσκεται γενικά σε ανοδική πορεία. Από τη μια μεριά οι «Σπαρτιάτες», ένα κόμμα που κανείς δεν γνώριζε πριν τις τελευταίες εκλογές, κατάφερε να μπει στη βουλή απλά και μόνο με μια δήλωση στήριξης του Κασιδιάρη, από την άλλη η «Νίκη», ένα μόρφωμα που στρέφεται γύρω από την εκκλησία και τη συντήρηση βρίσκεται επίσης στη βουλή και πιέζει στην κατεύθυνση της κατάργησης δικαιωμάτων όπως αυτό στην άμβλωση, της κατάργησης της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία, της συνολικής στροφής της κοινωνίας στον σκοταδισμό. Και βέβαια η «Ελληνική Λύση» παραμένει ένα μίγμα εθνικισμού, σκληρού αντιμεταναστευτικού λόγου και συντήρησης.
Στο «μέτωπο» του δρόμου από την άλλη, η καταδίκη της Χρυσής Αυγής έχει οδηγήσει στην κατακόρυφη πτώση των επιθέσεων και συνολικά της δράσης ταγμάτων εφόδου, χωρίς ωστόσο να τα εξαφανίσει. Περιστατικά όπως αυτά στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης το φθινόπωρο του 2021, ή η πρόσφατη επίθεση στον σταθμό του ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι μετά την αντιφασιστική κινητοποίηση της 1ης Νοέμβρη, δείχνουν ότι ο κίνδυνος δεν έχει τελειώσει, ότι είναι απαραίτητο το αντιφασιστικό κίνημα να εντείνει τη δράση του, αν δεν θέλουμε να δούμε ξανά εγκληματικές ναζιστικές συμμορίες να μετατρέπουν ολόκληρες περιοχές σε «άβατα» τύπου Άγιου Παντελεήμονα.
Όμως η πρόσφατη εμπειρία της 1ης Νοέμβρη, δείχνει επίσης τι είναι ικανό να κάνει το αντιφασιστικό κίνημα όταν δρα αποφασιστικά και ενωτικά. Η πανευρωπαϊκή φασιστοσύναξη που σχεδίαζαν μήνες πριν οργανώσεις ανάμεσα στις οποίες η ΧΑ και η Propatria, ακυρώθηκε ακριβώς εξαιτίας αυτής της συστηματικής, επίμονης δράσης δεκάδων αντιφασιστικών, αντιρατσιστικών, αριστερών οργανώσεων, που κατάφεραν ένα ακόμη σημαντικό πλήγμα στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης των πιο «σκληρών» τμημάτων της ακροδεξιάς.
Έτσι πρέπει να συνεχίσουμε. Και σε αυτό τον αγώνα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε τι οδήγησε στις δολοφονίες του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα, αλλά και στις αμέτρητες επιθέσεις των φασιστών ενάντια σε όποιον/α διαφέρει στο χρώμα, την καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την πολιτική τοποθέτηση… Ο διαρκής αγώνας ενάντια στον φασισμό αλλά και το σύστημα που τον γεννά, η ενωτική δράση στις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς τα σχολεία, είναι ο μόνος τρόπος να βάλουμε φρένο στη δράση των φασιστών και να χτίσουμε μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης.
Παρακάτω δημοσιεύουμε παλιότερο άρθρο του σ. Γ. Λυγουριώτη για τη δολοφονία του Σ. Λουκμάν.
Τα ξημερώματα της 17ης Γενάρη 2013, ο Σ. Λουκμάνπήγαινε στη δουλειά του με το ποδήλατό του από το Περιστέρι προς τα Πετράλωνα. Στην οδό Τριών Ιεραρχών στα Πετράλωνα τον εντόπισαν οι Δ. Λιακόπουλος και Χ. Στεργιόπουλος που επέβαιναν σε μηχανή, του έκλεισαν το δρόμο, κατέβηκαν και τον μαχαίρωσαν 7 φορές με δύο στιλέτα «πεταλούδα».
Στη συνέχεια οι δυο δολοφόνοι προσπάθησαν να εξαφανιστούν. Άνθρωποι όμως που είδαν τη δολοφονία, ειδοποίησαν την αστυνομία με αποτέλεσμα να τους συλλάβουν κοντά στο Σύνταγμα.
Όπως αποδείχτηκε από τις έρευνες τις αστυνομίας, οι δολοφόνοι ήταν μέλη της Χρυσής Αυγής, καθώς στα σπίτια τους βρέθηκαν μαχαίρια, ρόπαλα, σφαίρες πολεμικού όπλου, αεροβόλα, σφεντόνες, και προεκλογικά φυλλάδια της οργάνωσης.
Ένα μετανάστης εργάτης
Ο Λουκμάν ήταν ένας εργάτης μετανάστης από το Πακιστάν που ζούσε πέντε χρόνια στην Ελλάδα για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του. Όπως είχαν δηλώσει στο δικαστήριο οι γονείς του:
«Ήρθε στην Ελλάδα λόγω φτώχειας, ήθελε να μας βοηθήσει οικονομικά, μας έστελνε χρήματα για το σπίτι και για τα δάνεια που είχαμε πάρει για να έρθει στην Ελλάδα»
»Σκότωσαν το παιδί μου που πήγαινε για το ψωμί του και από πάνω λένε ψέματα, δε θα τους συγχωρήσω. Μου είχε πει το παιδί μου ότι τα πράγματα στην Ελλάδα δεν πάνε καλά, φοβόταν τις επιθέσεις σε ξένους, αλλά δεν ήθελε να γυρίσει πριν ξοφλήσει το δάνειο και παντρέψει τις αδερφές του, εγώ του είχα πει ότι δεν ήθελα να φύγει».
Δολοφονία με ρατσιστικό κίνητρο
Οι δυο Χρυσαυγίτες δολοφόνοι, τον Απρίλη του 2014, μετά από μια μαραθώνια συνεδρίαση, καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη και κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι χωρίς ελαφρυντικά για ανθρωποκτονία κατά συναυτουργία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.
Κρίθηκαν, επίσης, ένοχοι για τα αδικήματα της παράνομης οπλοκατοχής, οπλοφορίας και οπλοχρησίας, καθώς και αποδοχής προϊόντων εγκλήματος, για τα οποία τους επιβλήθηκε ποινή 32 μηνών και πρόστιμο 1.500 ευρώ.
Το Σεπτέμβρη του 2015, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών, αποφάσισε ομόφωνα ότι η δολοφονία του Σ. Λουκμάν εμπεριείχε ρατσιστικό κίνητρο καθώς «τελέστηκε από μίσος προκαλούμενο λόγω της διαφορετικότητας των εξωτερικών χαρακτηριστικών του θύματος, της θρησκείας του, της εθνικής και εθνοτικής του καταγωγής, σύμφωνα με το άρθρο 79, παρ. 3 Π.Κ.».
Στις 6 Μαΐου το 2019 το Εφετείο μείωσε την ποινή από ισόβια σε 21 χρόνια και 5 μήνες για τον καθένα, αναγνωρίζοντάς τα ελαφρυντικά της «καλής διαγωγής» των κατηγορουμένων που παρουσίασαν την πράξη τους σαν «το μόνο μελανό σημείο στη ζωή τους». Η καταδικαστική απόφαση όμως παρέμεινε καθώς κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι, επιβεβαιώνοντας το ρατσιστικό κίνητρο της δολοφονίας.
Μια σημαντική δικαστική απόφαση
Η απόφαση αυτή ήταν σημαντική για δυο λόγους.
Πρώτον, γιατί αρχικά η υπόθεση είχε επιχειρηθεί να παρουσιαστεί ως ένα «τυχαίο περιστατικό» και δεύτερον, γιατί η υπόθεση της δολοφονίας του ΣαχζάτΛουκμάν συμπεριλήφθηκε στο πόρισμα που στάλθηκε στον Άρειο Πάγο, βάση του οποίου η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση.
Έτσι, από τη μια αποδεικνύεται ότι η δολοφονία ήταν ένα προμελετημένο ρατσιστικό έγκλημα, από ένα μικρό και ευέλικτο τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής και από την άλλη η καταδικαστική απόφαση, σ’ ένα βαθμό μπόρεσε να επηρεάσει την εξέλιξη της δίκης της Χρυσής Αυγής.
Τέτοιες δολοφονίες μας υπενθυμίζουν ότι οι υπόδικοι Χρυσαυγίτες, πρέπει να καταδικαστούν ξανά! Όσο κι αν φώναζαν ότι ήταν το τρίτο νόμιμο κόμμα στη Βουλή και μια ακόμα πολιτική άποψη, η δολοφονία του Λουκμάν, του Π. Φύσσα αλλά και συνολικά οι ρατσιστικές/φασιστικές επιθέσεις που έχουν πραγματοποιηθεί αποδεικνύουν ότι είναι μια συμμορία του κοινού ποινικού δικαίου.
Αυτό όμως που θα εξασφαλίσει ότι δεν θα ξαναζήσουμε τέτοια περιστατικά, είναι η καθημερινή πάλη ενάντια στον φασισμό σε κάθε γειτονιά, χώρο εργασίας, σχολή και σχολείο.
Οφείλουμε να αποδομήσουμε ολόκληρη τη φασιστική ρητορεία της Χρυσής Αυγής που σπέρνει το μίσος. Πρέπει να τσακίσουμε τον φασισμό και τα τάγματα εφόδου με ενωτικό, μαχητικό και αποφασιστικό τρόπο, μέσα από τους αγώνες της νεολαίας, των ντόπιων και των μεταναστών εργαζομένων.
