14 Δε­κέμ­βρη: Γε­νι­κή Α­περ­γί­α

Ο­ΛΟΙ ΣΤΗΝ Α­ΠΕΡ­ΓΙΑ!

Ο­ΛΟΙ ΣΤΗΝ Α­ΠΕΡ­ΓΙΑ­ΚΗ ΣΥ­ΓΚΕ­ΝΤΡΩ­ΣΗ!

Το τε­λευ­ταί­ο διά­στη­μα η κυ­βέρ­νη­ση υ­λο­ποί­η­σε μί­α α­πό τις με­γα­λύ­τε­ρες ε­πι­θέ­σεις των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων α­φαι­ρώ­ντας σε πο­λύ σύ­ντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα ι­στο­ρι­κές κα­τα­κτή­σεις του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος. Έ­τσι, το βιο­τι­κό ε­πί­πε­δο των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των οι­κο­γε­νειών τους συνε­χώς υ­πο­βαθ­μί­ζε­ται.

Αλ­λά ό­σα έ­κα­ναν έ­ως τώ­ρα δεν ή­ταν φαί­νε­ται αρ­κε­τά. Με τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του 2006 η κυ­βέρ­νη­ση ε­ντεί­νει την ε­πί­θε­σή της. Στο ό­νο­μα της «δη­μο­σιο­νο­μι­κής ε­ξυ­γί­αν­σης της χώ­ρας», ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός προ­βλέ­πει τη μεί­ω­ση ό­λων τις δαπα­νών στους το­μείς κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας (παι­δεί­α, υ­γεί­α, μι­σθο­λο­γι­κές αυξή­σεις), την ί­δια στιγ­μή που αυ­ξά­νει τη φο­ρο­λο­γί­α για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις φο­ρο­α­παλ­λα­γές για το κε­φά­λαιο.

Τέ­λος, με τη λε­γό­με­νη «με­ταρ­ρύθ­μι­ση» για τις ΔΕ­ΚΟ γί­νε­ται προ­σπά­θεια να αρ­θεί με­τά τον Ο­ΤΕ η μο­νι­μό­τη­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στον λε­γό­με­νο ευ­ρύ­τε­ρο δη­μό­σιο το­μέ­α αλ­λά και να κα­ταρ­γη­θούν οι συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις ερ­γα­σί­ας.

Ό­σον α­φο­ρά το χώ­ρο της υ­γεί­ας τα πράγ­μα­τα δεν εί­ναι πο­λύ δια­φο­ρε­τι­κά. Οι ανα­γκαί­ες προ­σλή­ψεις προ­σω­πι­κού που προ­ε­κλο­γι­κά ε­ξήγ­γει­λε η κυ­βέρ­νη­ση δεν ήρ­θαν πο­τέ. Μό­λις πρό­σφα­τα ο υ­πουρ­γός υ­γεί­ας α­να­κοί­νω­σε κά­ποιες προσλή­ψεις, στα­γό­να στον ω­κε­α­νό, για το 2006. Στον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό της νέ­ας χρο­νιάς μά­λι­στα τα κον­δύ­λια για την υ­γεί­α εί­ναι για άλ­λη μια φο­ρά μειω­μέ­να σε σχέση με το 2005. Τα βα­ρέ­α και αν­θυ­γιει­νά, τέ­λος, για τα ο­ποί­α η κυ­βέρ­νη­ση έ­λε­γε «πως ε­ξε­τά­ζει το ζή­τη­μα» τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­νη πα­ρα­πέ­μπο­νται στις κα­λέν­δες.

Η κυ­βερ­νη­τι­κή ε­πί­θε­ση εί­ναι συ­νε­πώς ο­λο­μέ­τω­πη.

Με τον ί­διο τρό­πο πρέ­πει να α­πα­ντή­σου­με κι ε­μείς. Η Γε­νι­κή Α­περ­γί­α στις 14 Δε­κέμ­βρη μπο­ρεί να εί­ναι η α­πά­ντη­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Η συμ­με­το­χή στην α­περγί­α και την α­περ­για­κή συ­γκέ­ντρω­ση πρέ­πει να εί­ναι κα­θο­λι­κή για να δει η κυ­βέρ­νη­ση με ποιον έ­χει να κά­νει.

Την ί­δια στιγ­μή η πλειο­ψη­φί­α των ερ­γα­ζο­μέ­νων θε­ω­ρεί τις συν­δι­κα­λι­στι­κές η­γε­σί­ες των ΓΣΕ­Ε και Α­ΔΕ­ΔΥ αλ­λά και της ΠΟ­Ε­ΔΗΝ ε­ντε­λώς α­να­ξιό­πι­στες. Σε πρό­σφα­τες μά­λι­στα δη­μο­σκο­πή­σεις μό­νο το 1/3 των ερ­γα­ζο­μέ­νων φαί­νε­ται να εμπι­στεύ­ε­ται τις η­γε­σί­ες αυ­τές. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι ό­μως έ­χουν δί­κιο στη στά­ση τους αυ­τή. Με το ΠΑ­ΣΟΚ στην κυ­βέρ­νη­ση, οι η­γε­σί­ες αυ­τές στή­ρι­ζαν στην ου­σία την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή. Τώ­ρα με τη ΝΔ μπο­ρεί να κα­λούν κι­νη­το­ποι­ή­σεις και α­περ­γί­ες αλ­λά δεν κά­νουν τί­πο­τα για να ε­νη­με­ρω­θούν οι ερ­γα­ζό­με­νοι και να ορ­γα­νώ­σουν τις α­περ­γί­ες.

Για να πε­τύ­χουν ο κι­νη­το­ποι­ή­σεις χρειά­ζο­νται συ­γκε­κρι­μέ­νο πρό­γραμ­μα δρά­σης και μα­χη­τι­κά αι­τή­μα­τα. Αυ­τά δεν τα κά­νουν πρά­ξη ού­τε η ΠΟ­Ε­ΔΗΝ ού­τε οι ΓΣΕ­Ε – Α­ΔΕ­ΔΥ.

Ε­μείς οι ερ­γα­ζό­με­νοι λοι­πόν, που νοιώ­θου­με την ε­πί­θε­ση της κυ­βέρ­νη­σης καθη­με­ρι­νά, πρέ­πει να κα­τέ­βου­με στις 14/12 στο δρό­μο για να α­πα­ντή­σου­με τό­σο στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή ό­σο και στις συμ­βι­βα­σμέ­νες συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες που κοι­μού­νται τον ύ­πνο του δι­καί­ου. Στο κά­τω κά­τω τα συν­δι­κά­τα είμα­στε ε­μείς οι ί­διοι και ό­χι οι διά­φο­ροι συν­δι­κα­λι­στές που ο­νει­ρεύ­ο­νται βου­λευ­τι­κές και υ­πουρ­γι­κές κα­ρέ­κλες.

Ό­λοι μα­ζί, λοι­πόν, μπο­ρού­με να κά­νου­με τη γε­νι­κή α­περ­γί­α στις 14 Δε­κέμ­βρη σταθ­μό α­ντε­πί­θε­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Για­τί μό­νο έ­τσι θα κερ­δί­σου­με ό­σα μας α­νή­κουν και θα κά­νου­με τη ζω­ή μας κα­λύ­τε­ρη.

Α­θή­να, 8 Δε­κέμ­βρη 2005