Την Δευτέρα, 11 Νοεμβρίου, ακόμα μία γυναικοκτονία έγινε γνωστή. Στο Αγρίνιο, η 43χρονη Δώρα πυροβολήθηκε από τον πρώην σύντροφό της. Η Δώρα είχε ήδη καταγγείλει τον δολοφόνο της για ενδοοικογενειακή βία από τον Σεπτέμβρη. Η αστυνομία μετά από έρευνα του αφαίρεσε 3 όπλα, ενώ τέθηκαν σε ισχύ περιοριστικά μέτρα μιάς και την είχε απειλήσει με μαχαίρι στο παρελθόν. Παρόλα αυτά, είχε αφεθεί ελεύθερος εν όψει της δίκης του, που θα γινόταν στις 15/11. Στη δικογραφία φαίνονται τα μηνύματα που είχε λάβει η Δώρα από τον πρώην σύντροφό της, στα οποία την απειλούσε σχεδόν καθημερινά. Η Δώρα μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο όπου ονόμασε τον δολοφόνο της, όμως γρήγορα υπέκυψε στα τραύματα που προήλθαν από τον πυροβολισμό. Ο δράστης συνελήφθη λίγες ώρες αργότερα στο σπίτι του, κρατώντας το όπλο του.
Στην Πάτρα, η 41χρονη Γαρυφαλλιά κατέληξε στις 12/11 μετά τον άγριο ξυλοδαρμό που υπέστη στα χέρια του πρώην συντρόφου της μια εβδομάδα νωρίτερα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που την χτυπούσε, όμως εκείνο το βράδυ η Γαρυφαλλιά αποφάσισε να φύγει. Έκλεισε δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο το οποίο όμως ο 49χρονος δράστης κατάφερε να εντοπίσει και στο οποίο την περίμενε. Την ξυλοκόπησε άγρια με κλωτσιές στο κεφάλι και το σώμα, ενώ όταν ήρθε το ΕΚΑΒ ισχυρίστηκε ότι την βρήκε πεσμένη. Ο δράστης προφυλακίστηκε με την κατηγορία πρόκλησης βαριάς και σωματικής βλάβης, όμως με τον θάνατο της Γαρυφαλλιάς το κατηγορητήριο αναμένεται να αλλάξει.
Τις 12 έχουν φτάσει πια οι γυναικοκτονίες στη χώρα μας το 2024. Πρωτοχρονιά στην Καλαμαριά, ο πρώην σύντροφος μιας γυναίκας της επιτέθηκε μαζί με έναν φίλο του, την σκότωσαν και παράτησαν τη σορό της καταμεσίς δασικής περιοχής. Στις 8 του Γενάρη, ένας άλλος έβαλε φωτιά στη σύζυγό του στο Ζεφύρι. Τον Φλεβάρη, στο Ηράκλειο Κρήτης 39χρονος πυροβόλησε στο κεφάλι τη σύντροφό του, ενώ 87χρονη μαχαιρώθηκε από τον σύζυγό της στη Θεσσαλονίκη. Τον Απρίλιο, είχαμε την τραγική γυναικοκτονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων, όπου είχε πάει για να καταγγείλει την κακοποίησή της. Τον Μάιο, γυναίκα βρέθηκε μαχαιρωμένη αφού είχε ήδη καταγγείλει τον σύζυγό της για ενδοοικογενειακή βία τρεις φορές. Τον Ιούνιο, άντρας δολοφόνησε φριχτά με κατσαβίδι την 11χρονη ανιψιά του στην Ηλεία επειδή αντιστάθηκε στη σεξουαλική του επίθεση. Στην Αλεξανδρούπολη, 81χρονος σκότωσε την 73χρονη γυναίκα του και έπειτα πήγε να αυτοκτονήσει. Τον Ιούλιο στην Αμφιλοχία, 43χρονος αυτοκτόνησε αφού πυροβόλησε την εν διαστάσει σύζυγό του, ενώ τον Αύγουστο παρόμοιο σκηνικό εκτυλίχθηκε στη Λαμία.
Πόσες είναι οι πολλές γυναικοκτονίες; Πότε λέμε «φτάνει»;
Οι γυναικοκτονίες δεν είναι ένα «φυσιολογικό» κοινωνικό φαινόμενο το οποίο πρέπει να ανεχτούμε. Είναι προϊόν του πατριαρχικού-καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Οι γυναικοτονίες δεν είναι η μοναδική μορφή της βίας κατά των γυναικών, είναι η πιο ακραία έκφραση της. Το μίσος ενάντια στις γυναίκες πηγάζει από την αντίληψη ότι αυτές αποτελούν ιδιοκτησία του άντρα. Η αντίληψη αυτή καλλιεργείται και ποτίζει όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας – από τα κάζουαλ «αστειάκια» για την θέση της γυναίκας στην κουζίνα και την υποτιθέμενη ανικανότητά μας να οδηγούμε, το γεγονός ότι πληρωνόμαστε ακόμα και τώρα σε πολλές περιπτώσεις λιγότερο από τους άντρες για την ίδια δουλειά, μέχρι και το πατροπαράδοτο δόγμα ότι πρέπει να προσέχουμε συνεχώς που πάμε, τι φοράμε, τι ώρα βγαίνουμε, με ποιόν μιλάμε ώστε να μην «προκαλούμε» για να «μην μας συμβεί τίποτα». Τέτοιου είδους αντιλήψεις αποτέλεσμα έχουν μόνο να υποτιμάται η γυναίκα ως άνθρωπος, ενώ άμεσα ή έμμεσα κατηγορούνται οι ίδιες οι γυναίκες για την βία που δέχονται.
Το πρόβλημα δεν παύει να είναι συστημικό. Ζούμε σε μια κοινωνία που δημιουργεί κακοποιητές. Που συντηρεί και αναπαράγει την ιδιοκτησιακή αντίληψη απέναντι στη γυναίκα και τη βία μέσο επιβολής απέναντι στον πιο αδύναμο συνολικά. Από την μεριά της κυβέρνησης και του συστήματος συνολικά δεν υπάρχει καμία προσπάθεια να σπάσει αυτή η αντίληψη.
Παράλληλα δεν υπάρχουν αρκετά κέντρα φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών (και στα λίγα που υπάρχουν δεν υπάρχουν αρκετές θέσεις), δεν υπάρχουν οι κατάλληλες δομές για ψυχολογική και οικονομική υποστήριξη των θυμάτων, δεν υπάρχει κατανόηση και άμεση αντίδραση από την αστυνομία και τα δικαστήρια. Έτσι τα θύματα γυναικοκτονιών και ενδοοικογενειακής / σεξουαλικής βίας ολοένα θα αυξάνονται. Πολλές από τις γυναίκες που δολοφονήθηκαν φέτος είχαν καταγγείλει την κακοποίηση που δεχόταν. Δεν ήταν αρκετό. Τα περιοριστικά μέτρα δεν είναι αρκετά.
Καμιά λιγότερη!
Πρέπει να διεκδικήσουμε ανάμεσα σε άλλα:
- Την οικονομική στήριξη στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, μέχρι να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους.
- Επαρκείς και σωστά εξοπλισμένες δομές φιλοξενίας.
- Άμεση παροχή προστασίας των γυναικών οι οποίες προβαίνουν σε καταγγελία του κακοποιητή τους.
- Γρήγορες και δωρεάν νομικές διαδικασίες, ώστε καμία γυναίκα να μην περιμένει να περάσουν χρόνια για να εκδικαστεί η υπόθεσή της.
- Δωρεάν προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης στα θύματα ώστε να μπορέσουν να βρουν εργασία.
- Ποινικές κυρώσεις στους αστυνομικούς που αποτρέπουν ένα θύμα από το να κάνει καταγγελία ή δεν παρεμβαίνουν σε κλήσεις για ενδοοικογενειακή βία.
- Ένταξη του όρου «γυναικοκτονία» στο ποινικό δίκαιο.
- Να φύγει ο χειρισμός των θυμάτων οικογενειακής βίας από τα αστυνομικά τμήματα. Ανεξάρτητες/οι ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί να συνοδεύουν το θύμα στην αστυνομία για να υπερασπίζονται τα δικαιώματά του και σε όποια άλλη υπηρεσία χρειαστεί.
- Ένταξη μαθημάτων για την ισότητα, τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και τις ιστορικές καταβολές των σεξιστικών προτύπων στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Καμία λιγότερη! Μόνο όταν παλεύουμε συλλογικά και οργανωμένα μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία. Όλες και όλοι στα καλέσματα για τις διαδηλώσεις στις 25 Νοέμβρη για την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών!
