Ανακοίνωση του "Νέου ξεκινήματος-για μια άλλη υγεία" για τα αποτελέσματα του συνεδρίου της ΠΟΕΔΗΝ
Τα όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια του 11ου συνεδρίου της ΠΟΕΔΗΝ έδειξαν για άλλη μια φορά ότι η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ βρίσκεται μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζόμενων.
Για 4 ολόκληρες μέρες δεν έγινε καμιά απολύτως συζήτηση για τα καυτά προβλήματα της δημόσιας Υγείας (ελλείψεις προσωπικού, ιδιωτ/σεις, ασφαλιστικό, διάλυση εργασιακών σχέσεων, κ.α) για τα προβλήματα δηλ. που έχουν γονατίσει τους εργαζόμενους και έχουν κόστος στην παροχή υπηρεσιών υγείας στον πολίτη.
Όλο σχεδόν το συνέδριο το μονοπώλησε το θέμα της νομιμοποίησης των αντιπρόσωπων του ΕΚΑΒ.
Γιατί οι αλλαγές στη σύνθεση των συνέδρων του ΕΚΑΒ (πτώση ΠΑΣΚΕ) καθόριζαν το αποτέλεσμα των εδρών στο Γενικό Συμβούλιο (Γ. Σ) της ομοσπονδίας. Αν δηλαδή η ΠΑΣΚΕ θα διατηρούσε την πλειοψηφία στο ΓΣ και αν το ΚΚΕ θα κρατούσε την 5η έδρα του.
Γι αυτό το λόγο η πραγματική συζήτηση στο συνέδριο δεν ξεπέρασε στην ουσία τις 3 ώρες ενώ τις υπόλοιπες υπήρξε άνευ προηγουμένου μπάχαλο, ξύλο, τραμπουκισμοί, απειλές κ.α.
Αφού τελικά έγιναν αποδεκτοί οι αντιπρόσωποι του ΕΚΑΒ με δικαστική απόφαση (ασφαλιστικά μέτρα) την τελευταία στιγμή, η ΠΑΣΚΕ κατάφερε για μία μόλις ψήφο να κερδίσει 17 έδρες (στις 33) και απόλυτη πλειοψηφία, η ΔΑΚΕ 9 έδρες, το ΠΑΜΕ 5, όπως και πριν, και η Πρωτοβουλία Υγειονομικών (παράταξη του ΣΥΝ), 2 έδρες όπως και πριν..
Τι έδειξαν ωστόσο τα αποτελέσματα αυτά καθ΄ αυτά;
Άνοδος της ΔΑΚΕ
Αυτό που φάνηκε από τα αποτελέσματα του συνεδρίου είναι η μεγάλη άνοδος της ΔΑΚΕ κατά 9 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το προηγούμενο συνέδριο του 2003 (οι δυνάμεις της αυξήθηκαν κατά 55%). Πρόκειται για μια σημαντική άνοδο που είδαμε και στις εκλογές των πρωτοβάθμιων σωματείων και έχει να κάνει με το ότι στην κυβέρνηση βρίσκεται το κόμμα τους και έτσι μπορεί εύκολα να τάζει να εξαγοράζει ή να τρομοκρατεί.
Σημαντικό όμως ρόλο σ’ αυτό παίζει και το γεγονός ότι οι παρατάξεις της αριστεράς δεν έχουν καταφέρει να δώσουν προοπτική και πολύ περισσότερο να ενθουσιάσουν τους εργαζόμενους. Αντίθετα με τη στάση του «εμείς οι μόνοι συνεπείς» (ΚΚΕ) ή με τη μη επαρκή διαφοροποίηση τους πολλές φορές με την ΠΑΣΚΕ, (ΣΥΝ) απογοητεύουν ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να σπρώχνονται ακόμα περισσότερο προς τις ατομικές λύσεις. Και οι πρακτικές του προσωπικού βολέματος και του ρουσφετιού είναι βούτυρο στο ψωμί της ΔΑΚΕ όπως και της ΠΑΣΚΕ όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση.
Υποχώρησε η ΠΑΣΚΕ
Η ΠΑΣΚΕ έχασε το 10% της δύναμης και δύο έδρες στο Γ. Σ της ΠΟΕΔΗΝ κυρίως διότι τώρα πια και δεν βρίσκεται στην «εξουσία» για να τάζει και να εξαγοράζει όπως έκανε μια 20ετία τώρα αλλά και γιατί όσο και να προσπαθεί να το παίξει αντιπολίτευση δεν μπορεί να πείσει κανένα. Οι εργαζόμενοι τους γνωρίζουν πολύ καλά και δεν είναι δυνατόν να ξεχάσουν όλα αυτά που για χρόνια βίωσαν από τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ οι οποίοι έστηναν πλάτη για την υλοποίηση της πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αλλά και την ανοιχτή και απροκάλυπτη συνδιοίκηση στους χώρους δουλειάς.
Το ΠΑΜΕ…
Η Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών (ΠΑΜΕ – ΚΚΕ) παρέμεινε στα ίδια και αυτό βεβαίως διότι ψήφισαν και οι σύνεδροι του ΕΚΑΒ (εάν δεν ψήφιζαν την τελευταία έδρα στο ΓΣ θα την διεκδικούσαν σε κλήρωση με την ΔΑΚΕ).
Τώρα όσον αφορά το σχετικό άρθρο του Ριζοσπάστη στις 10-2-2003, στο οποίο θριαμβολογεί για τη μεγάλη επιτυχία του ΠΑΜΕ, εμείς αμφιβάλλουμε αν θα μπορέσει να πείσει έστω και τα ίδια του τα μέλη, τα οποία δεν μπορεί να μην αναρωτηθούν: «Καλά μετά από όλα αυτά, γιατί δεν βλέπουμε καμιά ανάπτυξη των δυνάμεων μας παρά μόνο στασιμότητα;»
Η πραγματικότητα για την ηγεσία του ΠΑΜΕ όμως είναι ότι και αυτό, όπως και οι άλλες παρατάξεις, έδωσε μάχη για την καρέκλα. Γιατί αλλιώς δεν θα ακολουθούσε την αλλοπρόσαλλη τακτική την πρώτη ημέρα του Συνεδρίου να προτείνει και τελικά να ψηφίσει τον αποκλεισμό σωματείων στα οποία οι εργαζόμενοι δεν είχαν ψηφίσει με το βιβλιάριο τους (και να εμφανίζεται σαν ο βασικός εφαρμοστής των νόμων). Ενώ την επόμενη μέρα που συζητιόταν το θέμα του ΕΚΑΒ, στο οποίο είχε τους περισσότερους αντιπροσώπους, να ξεχνά τους νόμους που χτες ζητούσε να εφαρμοστούν, αφού το ΕΚΑΒ με την παραδοχή και των ίδιων των συνέδρων του είχε όντως προβλήματα, αφού υπήρχαν παρατυπίες στις διαδικασίες.
Στα ίδια η Π. Υ
Η Πρωτοβουλία Υγειονομικών (ΣΥΝ) τέλος διατήρησε τις δυνάμεις της χωρίς να καταφέρει και αυτή να αξιοποιήσει την αγανάκτηση των εργαζόμενων από την επίθεση της ΝΔ μια και λείπει από αυτήν μια μαχητική και ταξική παρέμβαση στο χώρο της υγείας και δεν ήταν και λίγες οι φορές που δεν υπήρχε σχεδόν καμία διαφοροποίηση της στάσης της από αυτή της ΠΑΣΚΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναστολή της 5ωρης στάσης για το ασφαλιστικό με την οποία η Π.Υ. συμφώνησε.
Για την αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος
Το συνέδριο την ΠΟΕΔΗΝ έκανε το μήνυμα σαφές για άλλη μία φορά: οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τους καρεκλοκένταυρους των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ ούτε μπορούν να εμπιστεύονται τις μεγάλες παρατάξεις της αριστεράς.
Η ευθύνη πέφτει στις μαχητικές νέες παρατάξεις που κινούνται έξω από τα παραδοσιακά και κατεστημένα σχήματα και τους ανιδιοτελείς συνδικαλιστές της βάσης, που πρέπει μαζί με τους πολλούς εργαζόμενους στη δημόσια υγεία να αγωνιστούν όχι μόνο για την ανατροπή της κυβερνητικής επίθεσης αλλά και για την αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Αυτή η αναγέννηση περνά πρώτα και κύρια από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις καθημερινές μάχες μέσα στα νοσοκομεία. Περνά μέσα από τη σύνδεση των αριστερών κινήσεων και παρατάξεων σε ένα Δίκτυο, για την ανταλλαγή απόψεων και συντονισμό της δράσης. Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην ΠΟΕΔΗΝ πρέπει πρώτα να κερδιθούν οι μάχες στα σωματεία. Τις μάχες στα σωματεία μπορούμε να τις κερδίσουμε στηριγμένοι στους εργαζόμενους, οι οποίοι δεν μπορεί παρά να αγκαλιάσουν τέτοιες πρωτοβουλίες μόλις νοιώσουν ότι ο στόχος της αναγέννησης του συνδικαλιστικού κινήματος μπορεί να αποτελέσει μια ρεαλιστική προοπτική.
