«Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει μόνο ζήτημα αστυνομικής βίας. Μείζον είναι και το θέμα της συνειδητής κατασκευής μιας ιστορίας σε βάρος ασχέτων.»
Δημήτρης Ινδαρές, 13/12/2020
«Έχουν περάσει 5 μήνες και το μόνο που έγινε, είναι μια προκαταρτική ανάκριση, που έφερε την οικογένειά μου σε δύσκολη θέση: Να βρεθούμε δηλαδή απολογούμενοι στον χώρο βασανισμού του παιδιού μας.»
Γιάννης Μάγγος, 12/12/2020
«Ούρλιαζα και φώναζα ότι εδώ είναι το σπίτι μου και αυτά είναι τα παιδιά μου…είχαν πέσει πάνω στον Ορέστη 3-4 και τον χτυπούσαν με τα γκλοπ ανελέητα, ξύλο απίστευτο… Έβλεπα να σκίζουν τα παιδιά μου…»
Γιώτα Μπόμπου, 25/11/2020
«Έξαρση αστυνομικής βίας δεν προκύπτει από πουθενά … Η δήθεν αριστερή ευαισθησία, είναι μια τυφλή αδιαλλαξία.»
Μιχάλης Χρυσοχοΐδης 8/12/2020.
Βασανισμοί και στημένα κατηγορητήρια
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά παραδείγματα των τελευταίων μηνών, που δείχνουν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει δώσει την ελευθερία στην αστυνομία να ξεσπάει με σαδιστική βιαιότητα πάνω σε όσους βρεθούν μπροστά της. Ταυτόχρονα, μαζί με τη Δικαιοσύνη παρέχουν πλήρη κάλυψη και ατιμωρησία γι’ αυτή τη συμπεριφορά.
Το άγριο ξύλο πολιτών και το πνίξιμο στα χημικά διαδηλώσεων δεν είναι, βέβαια, καινούρια συμπεριφορά από την ΕΛΑΣ. Φτάνει να θυμηθούμε την αστυνομική καταστολή των αντι-μνημονιακών αγώνων τη διετία 2010-2012, των κινητοποιήσεων για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το 2008 και των φοιτητικών κινητοποιήσεων το 2006-2007.
Πέρα από τον δημόσιο βασανισμό αθώων ανθρώπων, οι αστυνομικές αρχές όλο και πιο συχνά κατασκευάζουν εξόφθαλμα χοντροκομμένα κατηγορητήρια σε βάρος πολιτών τους οποίους συλλαμβάνουν (και συχνά ξυλοφορτώνουν). Είναι πλέον κανόνας, ότι αν κάποιος συλληφθεί από την αστυνομία –σε μια πορεία αλλά όχι μόνο– τότε κινδυνεύει να φορτωθεί με πλαστές βαριές κατηγορίες ακόμη και για κακουργήματα.
Μερικά χτυπητά παραδείγματα
Ο Ορέστης Καττής και η οικογένεια του ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν στις 17/11/2020 έξω από το σπίτι τους στα Σεπόλια και μέσα στο αστυνομικό τμήμα επειδή είναι αριστεροί κι επειδή κατέβηκαν στην πορεία του Πολυτεχνείου. Τώρα βρίσκονται κατηγορούμενοι για μια σειρά αδικήματα.
Ο Δημήτρης Ινδαρές και οι γιοί του ξυλοκοπήθηκαν πέρσι το Δεκέμβρη από την αστυνομία, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι στο Κουκάκι, επειδή γειτνίαζαν με αναρχική κατάληψη. Ο ίδιος κατήγγειλε δημόσια ότι η ΕΛΑΣ κατασκεύασε ένα ψευδές κατηγορητήριο για να καλύψει μια επιχείρηση φιάσκο. Ο δε εισαγγελέας απέρριψε την έγκλιση του Ινδαρέ κατά της ΕΛΑΣ.
Ο Βασίλης Μάγγος ξυλοκοπήθηκε άγρια έξω από τα δικαστήρια του Βόλου και ο βασανισμός του συνεχίστηκε στο αστυνομικό τμήμα επειδή διαμαρτυρήθηκε για τις συλλήψεις διαδηλωτών ενάντια στην καύση σκουπιδιών στο συλλαλητήριο στην ΑΓΕΤ (13/6). Ένα μήνα αργότερο ο Βασίλης πέθανε. Σήμερα, 6 μήνες μετά, ο πατέρας του, Γιάννης Μάγγος, καταγγέλλει ότι η ΕΔΕ που διατάχθηκε δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Από την πλευρά τους οι εισαγγελικές-δικαστικές αρχές δεν έκαναν απολύτως τίποτα ενώ το βίντεο της κακοποίησης του Βασίλειου Μάγγου κυκλοφορεί ακόμη στο διαδίκτυο.
Στις 17 Νοέμβρη 2019 δεκάδες νέοι άνθρωποι, ανάμεσα τους τα μέλη του «Ξ» Ειρήνη Εμινίδου και Ζήσης Σούρλας, συνελήφθησαν, κρατήθηκαν για ώρες, φωτογραφήθηκαν , ξυλοκοπήθηκαν και βρέθηκαν φορτωμένοι με κατασκευασμένες κατηγορίες στο πλαίσιο επιχείρησης συλλήψεων στο σωρό από την ΕΛΑΣ.
Πλάι σε αυτές τις γνωστές υποθέσεις υπάρχουν εκατοντάδες ακόμη περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας που δεν έχουν γίνει γνωστές. Ειδικά όταν τα θύματα είναι πρόσφυγες και μετανάστες τότε αυτές οι ειδήσεις περνάνε στα ψιλά.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών και πολλών άλλων παράνομων πράξεων δεν έχει λογοδοτήσει κανένας αστυνομικός, κανένας ΜΑΤατζής, κανένας ΔΕΛΤΑς πολύ απλά επειδή η κυβέρνηση δίνει τις εντολές και η Δικαιοσύνη συγκαλύπτει.
Όταν ο Χρυσοχοΐδης δηλώνει στη Βουλή ότι «Έξαρση αστυνομικής βίας δεν προκύπτει από πουθενά» ουσιαστικά είναι σαν να μας λέει κατάμουτρα ότι «οι αστυνομικοί θα κάνουν ότι γουστάρουν και δεν θα τους ακουμπά κανένας».
Κατάσταση «εξαίρεσης»…
Ένα πολύ σημαντικό νέο στοιχείο της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους είναι η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου έτσι ώστε να περιοριστεί δραστικά το δικαίωμα στη συλλογική διαμαρτυρία/διεκδίκηση.
Η αρχή έγινε με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου μέσα από τον πρώτο νόμο που πέρασε αυτή η κυβέρνηση από τη Βουλή (Αύγουστος 2019). Η κατάργηση του ασύλου συνοδεύτηκε από την εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ με πρόσχημα ένα αναρχικό στέκι.
Η δημιουργία σώματος αστυνομίας των πανεπιστημίων για την οποία θα προσληφθούν με διαδικασίες εξπρές ως και 1.000 αστυνομικοί αποτελεί άλλη μια «τομή» που στόχο έχει το φοιτητικό και γενικότερα το νεολαιίστικο κίνημα και τη δυνατότητα του να συγκαλεί συνελεύσεις και να οργανώνει αγώνες.
Συμπληρωματικά, ο νόμος για τις διαδηλώσεις που ψηφίστηκε το καλοκαίρι, δίνει την εξουσία στις αστυνομικές αρχές οι οποίες θα αποφασίζουν πότε θα επιτρέπεται ή θα απαγορεύεται μια συγκέντρωση ή διαδήλωση.
Η κυβέρνηση έκανε πρόβα εφαρμογής του νόμου αυτού απαγορεύοντας τις συγκεντρώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου και στην επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου.
Στο πλαίσιο της απαγόρευσης η αστυνομία εξαπέλυσε όλο το μένος της στα κεφάλια φοιτητών στα Γιάννενα, σε εκατοντάδες εκδικητικά πρόστιμα, σε πραγματικό πογκρόμ στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων – ενώ την μέρα, στο Βόλο ο Αστυνομικός Διευθυντής απαγόρευσε την κυκλοφορία (!) σε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα γύρω από το Πανεπιστήμιο από τις 3:00μμ.
Η επίσημη αιτιολογία της κυβέρνησης, ότι η απαγόρευση ήταν αναγκαία λόγω πανδημίας, ήταν απλά γελοία αφού οι κινητοποιήσεις τηρούσαν όλα τα μέτρα… ως τη στιγμή της επέμβασης των αστυνομικών.
Στη συνολική εικόνα πρέπει να προστεθεί και η απρόκλητη επίθεση που δέχτηκε η αντιφασιστική συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων έξω από το Εφετείο της Αθήνας – για την ανακοίνωση της δίκης της Χρυσής Αυγής – στις 7 Οκτωβρίου.
Εξοπλιστικό πρόγραμμα «μαμούθ» για την ΕΛΑΣ
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα «μαμούθ» που περιλαμβάνεται στον προϋπολογισμό για το 2021 που πέρασε η κυβέρνηση.
Ο Χρυσοχοΐδης εξοπλίζει την αστυνομία με 675 νέα οχήματα, χιλιάδες κράνη, ασπίδες, χειροπέδες, αλεξίσφαιρα, ηλεκτρονικά μέσα και εφόδια όπως δακρυγόνα κλπ. Αυτού του είδους ο εξοπλισμός βέβαια δεν αφορά τους πραγματικούς εγκληματίες αλλά τα κινήματα και τον «εχθρό λαό» .
Το συνολικό κόστος αυτής της δαπάνης φτάνει τα 31 εκ. ευρώ. Κι όλα αυτά τη στιγμή που ενώ τα νοσοκομεία λειτουργούν πέρα από τα όριά τους και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στην πανδημία, μειώνονται οι συνολικές δαπάνες για την Υγεία για το 2021 σε σχέση με το 2020!.
Ποιοτική αναβάθμιση της καταστολής
Η αύξηση της καταστολής και της αστυνομικής βίας αποτελεί στρατηγική επιλογή της ΝΔ. Αυτό είναι ξεκάθαρο από την στιγμή που επανήλθε στη διακυβέρνηση της χώρας.
Μητσοτάκης και Χρυσοχοΐδης θέλουν να κλείσουν παλιούς λογαριασμούς με το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα που στρίμωξε το κατεστημένο στη γωνία τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν.
Η άρχουσα τάξη δεν έχει ξεχάσει το ότι σχεδόν έχασε τον έλεγχο της κατάστασης την περίοδο του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015 και τον ανέκτησε μόνο και μόνο επειδή ο Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ξεπούλησαν τα πάντα μέσα σε 24ώρες. Σήμερα νοιώθουν ότι οι συνθήκες τους ευνοούν για να πάρουν ιστορική ρεβάνς από το κίνημα και τις οργανώσεις της Αριστεράς.
Κυβέρνηση και άρχουσα τάξη γνωρίζουν, επίσης, ότι η φάση υποχώρησης στην οποία βρίσκεται το κίνημα σήμερα δεν θα κρατήσει για πάντα και ότι οι αγώνες θα επιστρέψουν, λόγω των αδιεξόδων που γεννά το σύστημα καθώς βρίσκεται ήδη στη δίνη μιας νέας διεθνούς κρίσης.
Με δυο λόγια, είναι θέμα χρόνου το «πότε» το μαζικό κίνημα θα ξανασηκωθεί και θα μπει στην αντεπίθεση. Για αυτό αυξάνουν προληπτικά τον αυταρχισμό και τη βία και αλλάζουν το νομικό πλαίσιο που στο παρελθόν κατοχύρωνε το δημοκρατικό δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Με αυτό τον τρόπο θέλουν να παγιώσουν μια νέα πραγματικότητα. Με τα λόγια του ίδιου του Χρυσοχοΐδη,
πρέπει «να τελειώνει η υπόθεση με διαδηλώσεις που καταλύουν την κοινωνική ζωή» (Σκάι 17/11/2020).
Διεθνές φαινόμενο με άλλοθι την πανδημία
Τα πιο πάνω δεν αποτελούν ελληνικό φαινόμενο.
Από τις ΗΠΑ ως τη Γαλλία, από τη Χιλή ως το Χονγκ Κονγκ και από την Ουγγαρία ως τη Βραζιλία η αστυνομική βία αυξάνεται κατακόρυφα. Οι άρχουσες τάξεις διεθνώς πετσοκόβουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και η κοινοβουλευτική «δημοκρατία» χάνει όλο και περισσότερο το «δημοκρατικό» της λούστρο. Το λεγόμενο «κράτος δικαίου» που υποτίθεται ότι πρεσβεύει η άρχουσα τάξη είναι απλά ένα ανέκδοτο.
Σε αυτό το πλαίσιο οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής, είδαν στην πανδημία μια «χρυσή» ευκαιρία για να ενισχύσουν τον αυταρχισμό στο όνομα της ασφάλειας της δημόσιας υγείας.
Πως απαντάμε;
Απέναντι σε αυτή την νέα κατάσταση οι οργανώσεις της ανατρεπτικής Αριστεράς και τα μαχητικά συνδικάτα πρέπει να απαντήσουν ενωτικά και με σχέδιο.
Όπως έχουμε ξαναγράψει το πρώτο βήμα είναι να μην εφαρμοστούν οι αντιδημοκρατικοί νόμοι στην πράξη.
Αυτό απαιτεί ενωτικές και καλά οργανωμένες κινητοποιήσεις.
Την ίδια ώρα οι κινητοποιήσεις πρέπει να περιφρουρηθούν από τα «μπάχαλα» και τη λογική των «συμβολικών συγκρούσεων». Το ίδιο ισχύει και για τις περιθωριακές, εκφυλιστικές και απολίτικες πρακτικές μερίδας του αναρχικού χώρου όπως ήταν το πρόσφατο επεισόδιο με τον πρύτανη του ΟΠΑ.
Είναι δεδομένο ότι ανάμεσα στους μπάχαλους δρουν και ασφαλίτες (υπάρχουν άπειρες φωτογραφίες και βίντεο για του λόγου το αληθές). Αυτό δείχνει ένα πράγμα. Ότι το σύστημα δεν έχει πρόβλημα με τις σπασμένες βιτρίνες και τα καμένα αυτοκίνητα. Αντίθετα αυτό που φοβούνται είναι τις μαζικές και καλά οργανωμένες κινητοποιήσεις, τις συγκεντρώσεις, δημοκρατικά οργανωμένες μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις και, κυρίως, τις καλά οργανωμένες και με μαζική συμμετοχή απεργίες.
Επιπλέον, χρειάζεται να οργανωθεί η έμπρακτη αλληλεγγύη προς όλα τα θύματα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Αυτό απαιτεί και την οργάνωση της νομικής υπεράσπισης όσων διώκονται με κατασκευασμένες κατηγορίες, από ομάδες δικηγόρων του κινήματος. Την ίδια στιγμή, χρειάζεται κοινή εκστρατεία οικονομικής ενίσχυσης όλων όσων δεχτήκαν πρόστιμο για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις.
Παράλληλα χρειάζεται να αναβαθμίσουμε και να ιεραρχήσουμε ψηλά μια σειρά δημοκρατικά αιτήματα όπως:
- Να επανέλθει το πανεπιστημιακό άσυλο και να καταργηθεί ο νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων
- Να καταργηθούν τα ΜΑΤ, η ομάδα ΔΡΑΣΗ και οι λοιπές ειδικές δυνάμεις που μόνη δουλειά έχουν να δέρνουν κόσμο στις διαδηλώσεις
- Να απαγορευθεί η οπλοφορία των αστυνομικών σε διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις κοκ.
- Να μειωθούν οι δαπάνες για την αστυνομία και συνολικά την καταστολή και να αυξηθούν οι δαπάνες για το δημόσιο σύστημα Υγείας και τη δημόσια Παιδεία.
- Να συγκροτηθεί ανεξάρτητη επιτροπή έρευνας καταγγελιών για παράνομη συμπεριφορά αστυνομικών, ξυλοδαρμούς, βασανισμούς κοκ. Στην επιτροπή να συμμετέχουν ανεξάρτητοι δικηγόροι, εκπρόσωποι συνδικάτων/κοινωνικών φορέων, εκπρόσωποι οργανώσεων όπως η Διεθνής Αμνηστία κοκ.
- Να ξηλωθούν από την ΕΛΑΣ όλοι οι αστυνομικοί που έχουν πάρει μέρος σε βασανισμούς, ξυλοδαρμούς, ψευδείς καταθέσεις και κατασκευή κατηγορητηρίων και λοιπές έκνομες ενέργειες.
Αυτές οι δημοκρατικές διεκδικήσεις προσκρούουν πάνω στην ουσία των κατασταλτικών μηχανισμών που δεν είναι τίποτα άλλο από τους ένοπλους φρουρούς της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας μίας χούφτας οικογενειών του μεγάλου κεφαλαίου. Γι’ αυτό ακριβώς, ο αγώνας για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων χρειάζεται να συνδέεται με τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου και το χτίσιμο μιας εναλλακτικής, σοσιαλιστικής κοινωνίας, με εργατική δημοκρατία.
