Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 449, 23 Μάρτη – 6 Απρίλη, που κυκλοφορεί
Οι περιβόητοι «Θεσμοί» αρνούνται να κλείσουν την αξιολόγηση. Η κυβέρνηση υποχωρεί αλλά φοβάται να υποχωρήσει τόσο πολύ όσο απαιτούν οι περιβόητοι «εταίροι». Δεν ανησυχεί και τόσο για το αν δεν περάσουν τα νομοσχέδια από τη βουλή… Ανησυχεί όμως για το αν η μαζική υποχώρηση των ποσοστών της στις δημοσκοπήσεις πάρει χαρακτήρα μη αναστρέψιμο. Όπως γράψαμε και σε άλλα άρθρα μας η μόνη ελπίδα που έχει αυτή η κυβέρνηση για να μην την «καταπιεί το σκοτάδι» μια και για πάντα, είναι να κρατηθεί στην εξουσία με νύχια και δόντια μέχρι να εμφανίσει η οικονομία κάποιους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης (όπως γενικά προβλέπεται από τους διάφορους οργανισμούς, αφού η οικονομία έχει με μια έννοια πιάσει πάτο).
Όμως οι «εταίροι» της κυβέρνησης και το ΔΝΤ έχουν τα δικά τους σχέδια στο μυαλό τους – κι απ’ ό,τι φαίνεται οι μόνοι που δεν μπορούν να το καταλάβουν είναι οι κυβερνώντες.
Ανάπτυξη; για ποιον;
Οι «Θεσμοί», θεωρούν ότι αν και όταν υπάρξει ανάπτυξη τα οφέλη πρέπει να πάνε στους πλούσιους και στο κεφάλαιο και όχι στα λαϊκά στρώματα.
Και έτσι (αφού υποχρέωσαν την κυβέρνηση να ξεχάσει προς το παρόν τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων και του χρέους) απαιτούν:
- να μειωθεί το όριο του αφορολόγητου εισοδήματος, κάτω από 6.000 €
- να μειωθούν οι συντάξεις
- να απελευθερωθεί περισσότερο η αγορά εργασίας
- να μην υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις
- και, βέβαια, για οποιοδήποτε μέτρο κοινωνικής ή άλλης πολιτικής θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση θα πρέπει να παίρνει το «οκ» από τους «Θεσμούς».
Ο Αλέξης Τσίπρας νόμιζε ότι μπορούσε να παίζει παιγνίδια μαζί τους, όταν το Δεκέμβρη που πέρασε, επιχείρησε να κάνει «κοινωνική πολιτική» – δίνοντας ένα μικρό δώρο στους χαμηλοσυνταξιούχους. Τώρα οι «εταίροι» του τον τιμωρούν με το μαρτύριο του Σίσυφου: από τις 5 του περασμένου Δεκέμβρη περίμενε πως θα είχε κλείσει η 2η αξιολόγηση, βρισκόμαστε στα τέλη του Μάρτη και είναι αμφίβολο αν και τον Απρίλη θα κλείσει.
Θα υποχωρήσει ή θα πέσει
Η κυβέρνηση ή θα υποχωρήσει στις πιέσεις των «Θεσμών», ή θα πέσει. Το τελευταίο, λογικά βλέποντάς το, δεν είναι το πιθανότερο, άμεσα. Η «ηρωική έξοδος», δηλαδή η πολιτική αυτοκτονία δεν συνηθίζεται… Και γι’ αυτό η πιο πιθανή πρόβλεψη, για το άμεσο διάστημα, είναι νέες υποχωρήσεις της κυβέρνησης.
Κι ενώ είναι με την πλάτη στον τοίχο, επιμένει να επαναλαμβάνει θέσεις που δεν είναι τίποτε περισσότερο από ασυναρτησίες…
Ασυναρτησίες Δραγασάκη και Τσίπρα
Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Δραγασάκη, ενός ανθρώπου κλειδί πίσω από τις πολιτικές που εφαρμόζονται, σε συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση στις 20 Μάρτη. Αντιγράφουμε από τον ΣΚΑΪ,
«Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, τόνισε ότι ”η ελληνική πλευρά κάνει ό,τι της αναλογεί» και πως «είναι ώρα το ίδιο να κάνουν και οι εταίροι”, καλώντας παράλληλα τη Γερμανία και το ΔΝΤ να πάρουν τις αποφάσεις τους» (ΣΚΑΪ 21/03/2017).
Κάλεσε λοιπόν τη Γερμανία και το ΔΝΤ, ο Δραγασάκης, να πάρουν τις αποφάσεις τους! Σαν να μην τις έχουν πάρει ήδη! Μα που ζούνε οι άνθρωποι;
Και συμπλήρωσε:
«Είναι δυνατόν από κάποιους δανειστές να μας ζητείται στα εργασιακά υποχώρηση από το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο;».
«Είναι δυνατόν»; Ασφαλώς είναι δυνατόν και το κάνουν ήδη και μάλιστα με τον πιο επίσημο τρόπο! Ο ίδιος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο «αληθινός φίλος της Ελλάδας» κατά τον Α. Τσίπρα το δήλωσε ξεκάθαρα:
«…όταν υιοθετούνται εθνικά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου, η Ελλάδα δεν εφαρμόζει την ευρωπαϊκή νομοθεσία και ως εκ τούτου ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων δεν ισχύει…». (Ξεκίνημα, 25/02/2017)
Ούτε «ευρωπαϊκό κεκτημένο», ούτε ευρωπαϊκοί νόμοι, ούτε καν ο «Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων» – τίποτα δεν ισχύει! Αυτά τα λέει ο «αληθινός φίλος της Ελλάδας»!
Η κυβέρνηση όμως δεν καταλαβαίνει τίποτα! Ο Τσίπρας σε πιο πρόσφατη συνέντευξη τύπου, επιμένει:
«η Ελλάδα είναι μια χώρα της ΕΕ και δη του σκληρού πυρήνα της ΕΕ, άρα στην Ελλάδα εφαρμόζεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο και υποχρέωση για την υπεράσπιση αυτού του κεκτημένου δεν έχει μόνο η Ελλάδα, αλλά και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί». (Ξεκίνημα, 13/03/2017)
Έχουν λοιπόν… υποχρέωση! Έτσι λέει ο κ. Τσίπρας…
Καπιταλισμός και ΕΕ: καμία προοπτική
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, κάποιοι στην Αριστερά αρνούνται να βγάλουν τα συμπεράσματα που απαιτούνται: ότι μέσα στον καπιταλισμό και μέσα στην καπιταλιστική ΕΕ δεν υπάρχει καμία ελπίδα και καμία προοπτική! Η πάλη για ρήξη και ανατροπή είναι μονόδρομος, κι αυτό προϋποθέτει μια Αριστερά στηριγμένη σε ένα επαναστατικό, σοσιαλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα! Αυτήν έχουμε ευθύνη να χτίσουμε στα χρόνια που έρχονται!
