Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τ. 522, 30 Οκτώβρη – 13 Νοέμβρη 2020)
Το αντιφασιστικό κίνημα έχει γράψει ιστορία! Μετά από 5,5 χρόνια διαδικασίας, η δίκη της Χρυσής Αυγής τέλειωσε, με την καταδίκη και τη φυλάκιση της ηγεσίας της.
Δε χωράει καμία αμφιβολία ότι το παραπάνω αποτέλεσμα οφείλεται στην ασφυκτική πίεση που άσκησε το κίνημα, όχι μόνο με τη μεγαλύτερη αντιφασιστική συγκέντρωση όλων των τελευταίων δεκαετιών στις 7 Οκτώβρη, αλλά και με τη δράση που είχε αναπτύξει όλο το προηγούμενο διάστημα σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά ακόμη και έξω από αυτή. Αν τα πράγματα είχαν αφεθεί στην τύχη τους, αν δεν κινητοποιούνταν δεκάδες χιλιάδες κόσμου απαιτώντας την καταδίκη των Νεοναζί, αν τα όσα συνέβησαν στη δικαστική αίθουσα δε βρίσκονταν κάτω από το μικροσκόπιο των λιγοστών δημοσιογράφων που προέρχονται από το ίδιο το κίνημα (και όχι βέβαια από τα μεγάλα κανάλια που όλα τα τελευταία χρόνια χάιδευαν τους Ναζί) δε θα είχαμε φτάσει σε αυτό το αποτέλεσμα.
Μόλις μερικούς μήνες πριν, στα τέλη του 2019, η εισαγγελέας της υπόθεσης Αδαμαντία Οικονόμου πρότεινε την αθώωση όλων των κατηγορούμενων πλην του δολοφόνου του Παύλου Φύσσα, Γιώργου Ρουπακιά. Μετά την καταδικαστική απόφαση, η ίδια εισαγγελέας επέμενε ότι οι καταδικασμένοι χρυσαυγίτες πλην του Ρουπακιά έπρεπε να αφεθούν ελεύθεροι μέχρι την εκδίκαση της έφεσης, καθώς κατά τα λεγόμενά της είχαν «καθαρό ποινικό μητρώο» και δεν ήταν… ύποπτοι φυγής. Όλα αυτά για να διαψευσθεί αμέσως μετά την τελική απόφαση για τη φυλάκισή τους, από τον ιδεολογικό γκουρού των Ναζί Χρήστο Παππά, ο οποίος μέχρι και την ώρα που το «Ξ» βρίσκεται στο δρόμο για το τυπογραφείο παραμένει άφαντος.
Τόσο ο ίδιος, όσο και οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, απέδειξαν ότι το σύνθημα του αντιφασιστικού κινήματος «ρουφιάνος και δειλός κάθε Νεοναζί, σάπιος σαν το σύστημα που υπηρετεί», ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα.
Κατά τη διάρκεια της δίκης και ιδιαίτερα όσο αυτή πλησίαζε στο τέλος της, ξαφνικά οι Χρυσαυγίτες έγιναν καλοί οικογενειάρχες, θυμήθηκαν ότι είχαν να φροντίσουν ηλικιωμένους και άρρωστους γονείς, ότι συμμετείχαν σε αναδασώσεις, ήταν εθελοντές αιμοδότες, είχαν μικρά παιδιά ή έκαναν δωρεές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Αποκήρυξαν την ιδεολογία τους λέγοντας πως ο ναζιστικός χαιρετισμός είναι αρχαιοελληνικός και επιπλέον έχουν σταματήσει να τον χρησιμοποιούν και ξέχασαν τους ύμνους στον Χίτλερ οι οποίοι εξάλλου ανήκουν στο «μακρινό παρελθόν». Τα μαχαιρώματα, οι δολοφονικές επιθέσεις και το «ό,τι κινείται σφάζεται», παρουσιάστηκαν σαν κοινωνική προσφορά και συσσίτια.
Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο των Νεοναζί. Είναι εγκληματίες και μαχαιροβγάλτες, και δε φοβούνται καθόλου να το δείξουν όταν έχουν την κάλυψη της αστυνομίας και απέναντί τους μετανάστες, πρόσφυγες, ΛΟΑΤ άτομα, ανθρώπους των κινημάτων και της Αριστεράς κ.λπ. Όταν όμως βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους τα ξεχνάνε όλα, κλαίνε, λιποθυμάνε, ζητάνε επιείκεια.
Η τελική έκβαση της δίκης βάζει τέλος στη δράση της Χρυσής Αυγής, όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα. Εκτός από μεγάλη χαρά, δίνει και μια μεγάλη ανάσα στο κίνημα, του δίνει τη δυνατότητα να δώσει τις επόμενες μάχες από πλεονεκτικότερη θέση.
Την ίδια ώρα όμως ξέρουμε ότι ο αγώνας ενάντια στο φασισμό κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει. Όχι μόνο γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετές διασπάσεις της Χρυσής Αυγής που έχουν ήδη αρχίσει να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια θα καταφέρει να μαζέψει τα συντρίμμια του ελληνικού νεοφασισμού και να τα μετατρέψει ξανά σε υπολογίσιμη δύναμη.
Ούτε μόνο γιατί εξακολουθεί να υπάρχει ένα –μικρό ευτυχώς– ποσοστό της κοινωνίας που παραμένει σταθερά προσκολλημένο στην ακροδεξιά. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί πρώτα απ όλα επειδή οι συνθήκες στις οποίες αναπτύσσεται ο φασισμός, δηλαδή η ανεργία, η φτώχεια η ακραία ανισότητα, εξακολουθούν να βρίσκονται εδώ και να στρέφουν τμήματα της κοινωνίας στην αναζήτηση «εύκολων» απαντήσεων, σαν αυτές που προσφέρουν οι ακροδεξιοί και οι φασίστες. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί γιατί μπορεί σήμερα το σύστημα να αναγκάζεται να τους χτυπήσει, αλλά κάθε φορά που θα φοβάται την άνοδο των κινημάτων και τις κοινωνικές εκρήξεις, θα θέλει να έχει στη διάθεσή του το Νεοφασισμό για να τον χρησιμοποιήσει ενάντια στην κοινωνία και τους αγώνες της. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι ταυτόσημος με τον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που τον γεννά!
