Επιμέλεια άρθρου του Μάρκους Κολμπράνερ,
LSR (αδελφή οργάνωση του «Ξ» στη Βραζιλία)
Η Βραζιλία συγκλονίζεται από μια βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση, που έφερε την κυβέρνηση της Ντίλμα Ρούσεφ ένα βήμα πριν την κατάρρευση. Σε μια κίνηση απελπισίας η Ρούσεφ έφερε πίσω στην κυβέρνηση σαν υπερ-υπουργό τον πρώην πρόεδρο της χώρας Λούλα Ντα Σίλβα, προκειμένου να τον οχυρώσει απέναντι στις κατηγορίες για διαφθορά που τον βαραίνουν.
Η πολιτική και η οικονομική κρίση βαθαίνουν ταυτόχρονα την τελευταία περίοδο. Την περασμένη χρονιά το ΑΕΠ έπεσε κατά 3,8%, ενώ αντίστοιχη πτώση προβλέπεται και για φέτος. Η Ρούσεφ κέρδισε οριακά τις εκλογές του Οκτώβρη του 2014, παρουσιάζοντας μια εικόνα «επιτυχημένης» οικονομικής πολιτικής και χρησιμοποιώντας αριστερή φρασεολογία ενάντια στο δεξιό αντίπαλό της, Έσιο Νέβες. Αμέσως όμως αφού κέρδισε τις εκλογές, άρχισε να εφαρμόζει τις ίδιες ακριβώς νεοφιλελεύθερες επιθέσεις για τις οποίες κατηγορούσε τον αντίπαλό της.
Βυθισμένη στην ανεργία και τα σκάνδαλα
Οι επιθέσεις αυτές και η επιδείνωση της κατάστασης της οικονομίας, με πάνω από 1,5 εκατομμύριο χαμένες θέσεις εργασίας τον περασμένο χρόνο και διψήφιο πληθωρισμό, έχουν οδηγήσει στη δραματική πτώση της δημοτικότητάς της. Και για να ολοκληρωθεί το σκηνικό, όλο το τελευταίο διάστημα η χώρα παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από το σκάνδαλο διαφθοράς στην κρατική εταιρεία πετρελαίου Petrobras.[1]
Οι έρευνες γύρω από το σκάνδαλο, με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση πλυντήριο αυτοκινήτων» έχει μέχρι στιγμής οδηγήσει στη φυλάκιση δεκάδων πολιτικών, ανάμεσα στους οποίους ένας εν ενεργεία βουλευτής του κόμματος της Ρούσεφ, αλλά και στελεχών των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της χώρας, που εμπλέκονται στο σκάνδαλο.
Αυτά τα γεγονότα οδήγησαν στις μεγαλύτερες διαδηλώσεις που έχει δει η χώρα στην ιστορία της. Στις 13 Μάρτη, εκατομμύρια Βραζιλιάνοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα οργανώσεων της δεξιάς, κατεβαίνοντας στους δρόμους του Σάο Πάολο και απαιτώντας την παραίτηση της Ρούσεφ. Η επιστροφή του Λούλα στην κυβέρνηση έριξε ακόμη περισσότερο λάδι στη φωτιά. Την ίδια ώρα όμως το γεγονός ότι οι διαδηλώσεις οργανώθηκαν από τη δεξιά και ότι μικρή μερίδα διαδηλωτών ζητούσε την επέμβαση του στρατού, συσπείρωσε τους παραδοσιακούς υποστηρικτές της Ρούσεφ, που διοργάνωσαν επίσης διαδηλώσεις υποστήριξης της κυβέρνησης και «ενάντια στο φασισμό» στις 18/3.
Ούτε τα αφεντικά θέλουν τη Ρούσεφ
Και ενώ μέχρι σχετικά πρόσφατα οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας, των τραπεζών και των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης στήριζαν τη Ρούσεφ, κατανοώντας ότι η πολιτική αστάθεια στην οποία θα οδηγούσε η πτώση της θα ενέτεινε την οικονομική κρίση, σήμερα υποστηρίζουν ότι έχει έρθει η ώρα να μετακινηθεί.
Αυτη η εχθρότητα του κεφαλαίου απέναντι στην κυβέρνηση Ρούσεφ, δεν έχει βέβαια καμία σχέση με την πολιτική της προέλευση, ή με την αριστερή φρασεολογία που χρησιμοποιεί κατά διαστήματα. Αντίθετα, η Ρούσεφ θεώρησε ότι θα βγάλει τη Βραζιλία από την κρίση μετακινούμενη προς τα δεξιά και εφαρμόζοντας σκληρά μέτρα λιτότητας.
Ανάμεσα σε άλλα, έχει περικόψει σημαντικά τους μισθούς στο δημόσιο, ετοιμάζει νέες περικοπές στις συντάξεις, ενώ πρόσφατα ψήφισε νόμο «ενάντια στην τρομοκρατία» ο οποίος στην ουσία ποινικοποιεί τους κοινωνικούς αγώνες. Το πρόβλημα των αφεντικών δεν είναι ότι η κυβέρνηση είναι «αριστερή» και στρέφεται εναντίον τους, αλλά ότι πλέον η φθορά της είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να συνεχίσει να εφαρμόζει τις πολιτικές που θέλουν απ’ αυτήν.
Απέναντι στο σάπιο σύστημα, οργάνωση των αγώνων!
Απέναντι σε αυτή τη σάπια κατάσταση, με την κυβέρνηση να χρησιμοποιεί αριστερή φρασεολογία την ώρα που εφαρμόζει σκληρά μέτρα λιτότητας και είναι βυθισμένη στα σκάνδαλα και τη διαφθορά και την αντιπολίτευση να διεκδικεί να πάρει τη θέση της για να κάνει ακριβώς τα ίδια, η μόνη απάντηση είναι τα κινήματα και οι κοινωνικοί αγώνες. Τα τελευταία χρόνια στη Βραζιλία αναπτύχθηκαν ιστορικά απεργιακά κύματα και κινήματα της νεολαίας, τα οποία όμως δεν κατάφεραν να συντονιστούν μεταξύ τους και να νικήσουν.[2]
Ο μόνος τρόπος να απαλλαγεί η κοινωνία από τη διαφθορά και τις διαρκείς επιθέσεις στο βιοτικό της επίπεδο, είναι να παλέψει ώστε οι επόμενοι αγώνες που αναπόφευκτα θα προκύψουν να είναι νικηφόροι.
Παράλληλα, είναι άμεση η ανάγκη για το χτίσιμο ενός πολιτικού φορέα που θα εκπροσωπεί πραγματικά τα συμφέροντα της φτωχής, καταπιεσμένης πλειοψηφίας της κοινωνίας και δε θα είναι βουτηγμένος στα σκάνδαλα και τη διαφθορά, που έχουν γίνει συνώνυμα του συστήματος του κέρδους και των ανισοτήτων.
______________
[1] https://xekinima.org/arthra/view/article/kapitalismos-kai-diafthora-pane-mazi-to-paradeigma-t/
[2] https://xekinima.org/arthra/view/article/brazilia-allileggyi-ston-agona-kai-stoys-apolymenoys/ και https://xekinima.org/arthra/view/article/brazilia-megaleiodis-apergia-ton-kathigiton-dyo-mines/
