Του Νίκου Κοκκάλη
Μέσα στο Φλεβάρη, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας δικαίωσε τους αγώνες του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στην περιοχή Κορκοέστο, κοντά στη Λα Κορούνια της Γαλικίας.
Πρόκειται για την ευτυχή κατάληξη ενός κινήματος που μετράει αρκετά χρόνια ζωής. Η ιστορία ξεκίνησε το 2011, όταν η καναδική εταιρεία «Edgewater» ζήτησε την άδεια από την κυβέρνηση της Γαλικίας για να προχωρήσει σε ένα τεράστιο μεταλλευτικό πρότζεκτ, αντίστοιχο με αυτό των Σκουριών, στην περιοχή του Κορκοέστο.[1]
Η απάντηση ακτιβιστών και κατοίκων ήταν άμεση. Μέσα σε λίγες εβδομάδες ξεκίνησε η εκστρατεία ενάντια στα ορυχεία, που κορυφώθηκε το καλοκαίρι του 2013, με διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων μπροστά από τη Βουλή της Γαλικίας.[2]
Αποτέλεσμα αυτών των μαζικών διαδηλώσεων, ήταν η Βουλή να προχωρήσει σε αναθεώρηση του Μεταλλευτικού Νόμου της περιοχής, βάζοντας πολύ αυστηρά οικονομικά και περιβαλλοντικά κριτήρια για τις εταιρείες που θα αναλάμβαναν μεταλλευτικά πρότζεκτ. Με βάση αυτά τα κριτήρια, η εταιρεία έχασε τον δικαίωμα εκμετάλλευσης των τριών βασικών κοιτασμάτων που διεκδικούσε στην περιοχή.
Τον Μάρτη του 2014 ακολούθησε η κυβερνητική απόφαση, με την οποία ακυρώθηκε συνολικά το έργο.
Η Edgewater απάντησε προσβάλλοντας την απόφαση στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας, το οποίο όμως αποφάσισε ότι βάσει του νόμου «Περί Αυτονομίας της Περιοχής της Γαλικίας», επιτρέπει στην τοπική κυβέρνηση και Βουλή να νομοθετούν και να εφαρμόζουν νόμους σχετικούς με τη δημιουργία και λειτουργία ορυχείων.
Παρά το γεγονός ότι η Edgewater δεν παραιτείται από τις διεκδικήσεις της και έχει προσφύγει και στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γαλικίας, η υπόθεση μάλλον φαίνεται να έχει λήξει επιτυχώς για τους κατοίκους και το κίνημα της περιοχής.
Τόσο αυτός ο αγώνας, όσο και η νίκη του κινήματος για τη διάσωση της Ρόσια Μοντάνα στη Ρουμανία[3] δείχνουν ότι τα μαζικά, μαχητικά, αποφασιστικά κινήματα, μπορούν να ασκήσουν τόσο ασφυκτική πίεση στις κυβερνήσεις, ώστε να τις οδηγήσουν σε υποχωρήσεις που δε θα έκαναν σε διαφορετική περίπτωση.
Αυτές οι νίκες, δείχνουν τις δυνατότητες για το κίνημα για τη διάσωση της Χαλκιδικής, αλλά και για κάθε τοπική κοινωνία που αγωνίζεται για τη σωτηρία του φυσικού της πλούτου ενάντια στις καταστροφικές ορέξεις των πολυεθνικών.
