Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 450, 6 – 20 Απρίλη, που κυκλοφορεί
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι διαπραγματεύσεις μεταξύ δανειστών και κυβέρνησης βρίσκονται για άλλη μια φορά σε αδιέξοδο. Αυτό παρά τις συνεχείς υποχωρήσεις της κυβέρνησης που έχει κουρελιάσει για άλλη μια φορά τις εξαγγελίες της περί «παράλληλου προγράμματος», «κόκκινων γραμμών» κοκ.
Στις 5.600 ευρώ για τους άγαμους και 5.900 ευρώ για τους παντρεμένους έχει «κλειδώσει» το αφορολόγητο σύμφωνα με τον βουλευτή των ΑΝΕΛ Θ. Παπαχριστόπουλο.[Καθημερινή, 02-04-2017]
Με λίγα λόγια, η γενιά των 400-500 ευρώ, ήδη καταχτυπημένη από τη κρίση, καλείται να πληρώσει και εφορία! Αυτό από μια κυβέρνηση που τολμά ακόμη να μιλά στο όνομα της Αριστεράς και που με κάθε τρόπο διατυμπανίζει ότι εφαρμόζει με δικαιοσύνη τα μέτρα, επιβαρύνοντας τα πλούσια στρώματα και προστατεύοντας τα φτωχά.
Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για το θέμα των συντάξεων. Από τον Απρίλη ξεκινά ο νέος τρόπος υπολογισμού των συντάξεων σύμφωνα με το νόμο Κατρούγκαλου, που έχει ως αποτέλεσμα η κατώτατη σύνταξη να φτάνει τα 195 ευρώ, μειωμένη κατά 30%![Τα Νέα, 03-04-2017]
Την ίδια στιγμή κυβέρνηση και θεσμοί έχουν συμφωνήσει για περαιτέρω περικοπές συντάξεων 1% του ΑΕΠ, με μόνη διαφωνία το αν αυτό θα γίνει απευθείας το 2019 ή σταδιακά μεταξύ 2019-2020… Αυτή η νέα περικοπή υπολογίζεται να σημάνει μείωση συντάξεων από 5 – 35% ανάλογα με το ύψος της σύνταξης, για 900.000 συνταξιούχους.[Ημερησία, 04-04-2017]
Παράλληλα, το ΔΝΤ εμμένει στις πάγιες θέσεις του για χτύπημα των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, επιμένοντας ιδιαίτερα στην επαναφορά του lock-out, της ανταπεργίας δηλαδή των εργοδοτών και στην αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων.[Ημερησία, 04-04-2017]
Και ενώ όλα τα παραπάνω εντάσσονται σύμφωνα με τη κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να ξαναβγούμε στις αγορές χωρίς μνημόνια και επιτροπεία, έρχεται πρόσφατο άρθρο του πρακτορείου Reuters που προβλέπει την εφαρμογή και τέταρτου μνημονίου.[Ημερησία, 04-04-2017]
Αυτή η κούρσα προς τον πάτο δεν έχει τελειωμό. Αυτό το καταλαβαίνει πια και ο τελευταίος εργαζόμενος. Καμιά «διαπραγμάτευση» με τους αποκαλούμενους «Θεσμούς» δεν πρόκειται να προσφέρει λύση στη κοινωνική καταστροφή που βιώνουμε. Η μόνη λύση βρίσκεται στη σύγκρουση με τους «Θεσμούς» και το σύστημα που υπηρετούν.
Αυτό είναι ένα καθήκον που αυτή τη στιγμή φαντάζει δύσκολο επειδή ακριβώς ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχεί η απογοήτευση. Την κατάσταση κάνει ακόμη πιο δύσκολη η κακή εικόνα που παρουσιάζει η Αριστερά, ιδιαίτερα τα πιο μαζικά τμήματα της (ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Όμως η συνείδηση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων προχωρά παρά την αποκαρδιωτική εικόνα σε επίπεδο πολιτικών και συνδικαλιστικών ηγεσιών του κινήματος. Όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δίνουν περίπου 50-50% στο θέμα της εξόδου από την Ευρωζώνη. Αυτό αποτελεί κόλαφο για την άρχουσα τάξη η οποία έχει επενδύσει τα πάντα στο θέμα της ΕΕ και του Ευρώ – και καθόλου τυχαία καθώς όλες οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται ασταμάτητα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 γίνονται στο όνομα της ΕΕ και του Ευρώ.
Αυτό όμως δεν φτάνει. Η Αριστερά έχει ευθύνη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το πρώτο και βασικό για το μαζικό κίνημα είναι η Αριστερά να κινηθεί ενωτικά. Διατηρώντας τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ τους, οι διαφορετικές οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς έχουν καθήκον να συνεργαστούν για να αναπτυχθούν ενωτικοί μαζικοί αγώνες που να καταφέρουν νίκες, ενάντια στους εργοδότες και την κυβέρνηση. Ταυτόχρονα χρειάζεται η κατανόηση ότι πρέπει να κτυπηθεί το σύστημα στη ρίζα του. Η έξοδος από το Ευρώ από μόνη της δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα της κρίσης και τις επιθέσεις ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα. Η Αριστερά πρέπει να επεξεργαστεί μια σοσιαλιστική-διεθνιστική απάντηση στην κρίση. Στο βαθμό που αυτή προταθεί θα αγκαλιαστεί μαζικά από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα επιφέροντας τεράστιες κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές.
